Αν απαντήσετε μέσα σας στο ερώτημα «Τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση; Το κοινό μας σπίτι ή ξενοδοχείο με ιδιοκτήτες και ενοικιαστές», τότε η απάντηση στο δημοψήφισμα είναι προφανής. Όπως και στην Κύπρο. Στις 24 Απριλίου 2004 οι Ελληνοκύπριοι ψήφισαν ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν με ποσοστό 76%. Ήταν ένα δημοψήφισμα με μεγάλη πίεση προς την Ελληνοκυπριακή πλευρά, όμως το αποτέλεσμα διέψευσε κάθε διεθνή αναλυτή και φυσικά πολλές πολιτικές δυνάμεις. Το τόσο μεγάλο ποσοστό υπέρ του ΟΧΙ, δεν ήταν μόνο για αυτά που έλεγε το σχέδιο οτι θα γίνουν, αλλά και ο,τι επιβαλλόταν από τον διεθνή παράγοντα και μάλιστα χαϊδεύοντας την Τουρκία, τη χώρα που εισέβαλε σε μία ανεξάρτητη χώρα. Και όμως, όπως σωστά επισημαίνουν κορυφαίοι διεθνείς αναλυτές «δεν υπάρχει το διεθνές δίκαιο, μόνο το δίκαιο του ισχυρού». Αλλά δεν τους βγήκε.
Υπάρχουν πολλά γνωστά παραδείγματα ξένων επεμβάσεων σε χώρες, είτε με τα όπλα είτε με το κεφάλαιο. Η ιδιοκτησία των χωρών από άλλες χώρες, που τις υποχρεώνουν να συμπεριφέρονται ως αποικίες ή ως ενοικιαστές στο ίδιο τους το σπίτι, έχει όνομα και λέγεται εξωτερική επέμβαση στα εσωτερικά μιας χώρας ή Ιμπεριαλισμός. Στη Χιλή στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 ο Πινοσέτ επέβαλλε πραξικόπημα, που όπως αποδείχθηκε ήταν καθαρή παρέμβαση των Η.Π.Α. Τους βγήκε όμως. Στην Κούβα στα γεγονότα του κόλπου των Χοίρων, οι Η.Π.Α. υποχώρησαν. Οι παρεμβάσεις στο ΙΡΑΝ, οι οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία πρόσφατα και ο οικονομικός πόλεμος Ευρωπαϊκής Ένωσης και Η.Π.Α. για τα μεταλλαγμένα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετάλλαξαν τη διεθνή πίεση σε μία χώρα, από πολεμική επέμβαση σε οικονομική. Τα μεγάλα ΟΧΙ στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Ιρλανδία, στη Νορβηγία ή στην Ισλανδία, είτε για την πρόταση για το Ευρωσύνταγμα στα μέσα της δεκαετίας του 2000 είτε αν πρέπει μία χώρα να αποδεχθεί στο σύνταγμά της αποφάσεις της Ε.Ε, που παρά την εξωτερική πίεση, δείχουν οτι οι λαοί μίλησαν και σταμάτησαν κάθε συζήτηση αν πιστεύουν οτι κινδυνεύει το σπίτι τους, η χώρα τους. Το δημοψήφισμα στην Μεγάλη Βρετανία δεν θα δεχθεί πίεση από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών; Μήπως πρέπει να ξαναδούμε την δομή του κοινού μας σπιτιού; Ή μήπως η Ε.Ε. είναι ξενοδοχείο και κάποιοι είναι ιδιοκτήτες και κάποιοι ενοικιαστές;
Το δημοψήφισμα έχει το εξής ερώτημα: Είσαι υπέρ της πρότασης των θεσμών; ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Απόλυτα σαφές και κατανοητό. Δεν έχει υποσημειώσεις, δεν έχει αστερίσκους. Η κριτική ορισμένων οτι το δημοψήφισμα είναι κρυφά ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ προσκρούει στην κοινή λογική. Πρώτον ξέρουμε γράμματα οτι δεν γράφει έτσι όπως τα λέει η αντιπολίτευση και δεύτερον και κυριότερον πιστεύω οτι με το ΝΑΙ η Ελλάδα θα πήγαινε αύριο το πρωί στην Δραχμή με ισοτιμία 1 Ευρώ ανά 3.407,5 δραχμές, δηλαδή 10 φορές παραπάνω από την ισοτιμία του 2002.
Οι μύθοι συνεχίζονται. Υπάρχουν 9 χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχουν Ευρώ και όχι το αντιπολιτευτικό η Ευρώπη = Ευρωπαϊκή Ένωση = Ευρώ. Παίρνουν κανονικά επιδοτήσεις και συμμετέχουν σε όλα τα προγράμματα της Ε.Ε. Άλλος μύθος είναι οτι οι χώρες είναι προετοιμασμένες με έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ. Την πρώτη μέρα όλα μα όλα τα χρηματιστήρια έπεσαν και τα ομόλογα της περιφέρειας ανέβηκαν. Άρα οι οικονομίες κ. Σόιμπλε είναι συνδεδεμένες. Επίσης τρίτος μεγάλος μύθος είναι οι λεγόμενες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Αυτό το τρίτο κρύβει πολλά.
Οι Ευρωπαίοι σύμφωνα με πανάρχαια σχήματα είναι ή καλοί ή κακοί. Άλλες φορές θέλουν το κακό μας και μας μισούν και άλλες φορές θέλουν το καλό μας και εμείς είμαστε οι τεμπέληδες και οι ηλίθιοι που δεν τους καταλαβαίνουμε. Δυστυχώς πολλές φορές τα κόμματά μας παίρνουν τη μία ή την άλλη μεριά ανάλογα με το τι τους συμφέρει. Μερικές φορές υπάρχουν δυνάμεις, που αφήνουν αυτό το σχήμα και στηρίζονται στις συνθέσεις και τις αντιθέσεις της Ελληνικής κοινωνίας, βάζουν ρίζες με κοινωνικά στρώματα και προσπαθούν να υλοποιούν οράματα των ανθρώπων που εκπροσωπούν και διοικούν. Λόγω ιστορικών καταβολών η Δεξιά στην Ελλάδα αγαπάει το σχήμα «ΝΑΙ σε ό,τι πουν οι ξένοι».
Σήμερα η ΝΔ μαζί με τις συνιστώσες της προσπαθεί να πείσει στο μύθο οτι οι Ευρωπαίοι είναι καλοί, λένε αλήθεια, θέλουν το καλό μας άρα ψηφίζουμε ΝΑΙ στην πρότασή τους γιατί έτσι στην Ελλάδα θα υπάρξει ανάπτυξη. Φτάνουν οι πατριώτες της Δεξιάς να λένε οτι το δημοψήφισμα είναι Πραξικόπημα. Δηλαδή αν ο λαός ψηφίσει και πει τη γνώμη του δεν είναι Δημοκρατικό; Μόνο αυτοί κρατάνε για αυτούς τη γνώση της αλήθειας ή καλύτερα οι Ευρωπαίοι ξέρουν καλύτερα. Και όμως στο ερώτημα «Ρε φίλε με το Χρέος τι θα γίνει; Πότε θα μειωθεί;» Δεν απαντάνε. Ίσως και να είναι βιώσιμο, λένε. Θα ξέρουν οι ξένοι, οι δανειστές. Αν λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση έγινε ξενοδοχείο ακριβό και θέλουν να το παίζουν ιδιοκτήτες, μπορούμε να απαντήσουμε εύκολα, με άπταιστα ελληνικά: NO THANKS.
