Μηλάκη – Βαρβεράκης μιλούν για την ποδηλασία στη «Μικτή Ζώνη» της ΔΡΤ 91,5

Γράφει ο Φώτης Αλεξόπουλος
Πολύ μεγάλες διακρίσεις σε ατομικό επίπεδο ως αθλήτρια με Πανελλήνια πρωταθλήματα σε επίπεδο ποδηλασίας Πίστας και Δρόμου! Επίσης μεγάλες επιτυχίες για την Ηρώ Μηλάκη και με τα χρώματα της Εθνικής ομάδας ΑμεΑ ως οδηγός στην κατηγορία Τάντεμ με την συναθλήτρια της Αδαμαντία Χαλκιαδάκη, με την οποία έχει συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, εξασφαλισμένη τη συμμετοχή τους στο Ρίο το 2016 και με αργυρό μετάλλιο στο πρόσφατο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ιταλίας! Πολύ «νοπή» τέλος η προσωπική της επιτυχία την περασμένη Κυριακή με την πρωτιά και την κατάκτηση του Πανελληνίου πρωταθλήματος στο Ναύπλιο στο αγώνισμα της αντοχής.

Η αθλήτρια του Παναθλητικού Ομίλου Τρίπολης και αθλήτρια της Εθνικής μας ομάδας, Ηρώ Μηλάκη φιλοξενήθηκε μαζί με τον προπονητή της Γιώργο Βαρβεράκη στο στούντιο της Δημοτικής ραδιοφωνίας Τρίπολης και στην εκπομπή «Μικτή Ζώνη»! Μίλησαν για τις πρόσφατες προκλήσεις, τις σπουδαίες επιτυχίες του κοντινού παρελθόντος και τις μεγάλες αγωνιστικές προκλήσεις στο μέλλον. Φυσικά θέμα συζήτησης συνολικά το άθλημα της ποδηλασίας που και στην περιοχή του Αρκαδίας, αρχίζει σιγά-σιγά και αναβαθμίζεται.
Η συζήτηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα τόσο από πλευράς της μεγάλης πρωταθλήτριάς μας Ηρώς Μηλάκη, όσο επίσης και του πολύπειρου προπονητή της Γιώργου Βαρβεράκη.
Σχετικά με το μέγεθος των ψυχικών αποθεμάτων που απαιτούνται για να φτάσει κανείς σε τόσο μεγάλες επιτυχίες και διακρίσεις, ως οδηγός στο αγώνισμα της Ποδηλασίας Τάντεμ:
Η.Μ.: Καταρχήν το Τάντεμ είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ποδήλατο. Είναι ένα διπλό ποδήλατο όπου ένας αρτιμελής αθλητής (στην προκειμένη περίπτωση εγώ ως πιλότος) οδηγεί και ταυτόχρονα καθοδηγεί στον συναθλητή τυφλό ή με μειωμένη όραση. Κάνουμε πετάλι μαζί. Η ιδιαιτερότητα αυτού του ποδηλάτου είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει πολύ μεγάλη συνεργασία, ανάμεσα στον πιλότο και τον τυφλό αθλητή, διότι καταλαβαίνετε ότι ένας αθλητής που έχει μειωμένη όραση ή είναι τυφλός, δεν μπορεί να αντιληφθεί το δρόμο την ανηφόρα, την κατηφόρα ή την στροφή και τις λακκούβες ή όλα τα πιθανά εμπόδια που μπορεί να υπάρχουν. Άρα πρέπει να έχει συνεννόηση, πολύ καλό συγχρονισμό και πολύ καλή εμπιστοσύνη φυσικά.
Γ.Β.: Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ποδήλατο και ένα πολύ ιδιαίτερο πλήρωμα το Τάντεμ που έχει να κάνει μ’ έναν τυφλό αθλητή και έναν πιλότο. Ο δικός μου ο ρόλος έχει να κάνει με το να παντρέψω τις ικανότητες των δύο αθλητριών, έτσι ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όπως το είπατε πριν, αυτή η καθημερινή σχέση και σχέση ζωής μεταξύ των αθλητών πάνω στο ποδήλατο είναι αυτή που φέρνει και το καλύτερο αποτέλεσμα και πάνω σ’ αυτό σαν Έλληνες το έχουμε κάτι παραπάνω.
Αναφορικά με το ποδήλατο και την έλλειψη υποδομών στην Ελλάδα, παρά την άνοδο τα τελευταία χρόνια του αθλήματος και του συγκεκριμένου μέσου μετακίνησης γενικότερα:
Γ.Β.: Όταν μιλάμε για βιώσιμη κινητικότητα όπως λέγεται σε όλο τον κόσμο ή εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης, το ποδήλατο πρέπει να είναι το «Α» και το «Ω» σ’ αυτό! Θέλω να πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει να βελτιώνεται η κατάστασή μας. Εύχομαι να βελτιωθούν και οι δρόμοι μας βέβαια, γιατί από εκεί ξεκινάει το κακό. Κι αν αλλάξει η νοοτροπία μας και ιδίως των νέων ανθρώπων και των μικρών παιδιών, νομίζω ότι θα τα πάμε καλά! Γιατί έχουμε πολλές δυνατότητες και νομίζω ότι θα κερδίσουμε πολλά από αυτή την ενασχόληση με το ποδήλατο.
Σε ότι έχει να κάνει και με την συμπεριφορά των οδηγών που θα πρέπει να αλλάξει προς το καλύτερο:
Γ.Β.: Ακριβώς. Είναι το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να ερχόμαστε στη θέση του άλλου. Ο οδηγός με το αυτοκίνητο να μπει στη θέση του ποδηλάτη. Ο ποδηλάτης να μπει στη θέση του οδηγού. Ο οδηγός να μπει στη θέση του πεζού και όλα αυτά να είναι αλληλένδετα. Όταν το καταφέρουμε αυτό και από τη θέση που είμαστε να σεβόμαστε τη θέση του άλλου, νομίζω ότι θα πετύχουμε πάρα πολλά.
Σχετικά με τους επόμενους στόχους:
Η.Μ.: Παρασκευή και Κυριακή (27 & 29/06) είναι το Πανελλήνιο πρωτάθλημα αρτιμελών στο Ναύπλιο και θα λάβω μέρος εκεί με τον σύλλογό μου Παναθλητικό Όμιλο Τρίπολης. Σίγουρα δεν είναι για μένα ο αγώνας στόχος της χρονιάς αυτός. Είναι μια πολύ καλή προπόνηση για τους αγώνες που θα ακολουθήσουν και είναι σ’ ένα μήνα ακριβώς, όπως το παγκόσμιο Κύπελλο στη Γερμανία και αμέσως μετά (μια εβδομάδα μετά) είναι το Παγκόσμιο πρωτάθλημα την Ελβετία, όπου και είναι ο μεγάλος στόχος της χρονιάς για φέτος.
Αναφορικά με το μικρό χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο τόσο μεγάλες διοργανώσεις:
Γ.Β.: Πρακτικά και προπονητικά είναι σωστό από την άποψη ότι οι αθλητές σε μεγάλες διοργανώσεις φροντίζουν να είναι στην καλύτερή τους φόρμα. Είναι κοντά και εξυπηρετεί την προετοιμασία τους ώστε να φτάσουν στον αγώνα «στόχο» στην κορύφωση της φόρμας τους. Μ’ αυτό το πνεύμα δουλεύουμε κι εμείς και σ’ αυτό στοχεύουμε και νομίζω ότι θα είμαστε έτοιμοι την κατάλληλη στιγμή. Οι αθλητές θα πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι για να έχουν επαναληπτικούς όπως λέμε στόχους και δοκιμασίες και αυτό απαιτεί πολύ μεγάλη ψυχολογική και σωματική προετοιμασία αρκετούς μήνες πριν. Αυτό κάνουμε και εμείς τώρα και η Ηρώ θα λάβει μέρος σε αυτό το Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Εγώ σαν προπονητής βέβαια είμαι ξεκάθαρος στους στόχους και ερχόμαστε σαν ένα προπονητικό πέρασμα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν στοχεύουμε στο βάθρο. Είμαστε σε πολύ καλή κατάσταση έχουμε προετοιμαστεί κατάλληλα, έχουμε την τεχνική υποστήριξη από την ομάδα του Παναθλητικού Ομίλου Τρίπολης σε ότι χρειάζεται και νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των αγώνων αυτών.
Σχετικά με τους Ολυμπιακούς του Ρίο και την ύψιστη τιμή για έναν αθλητή:
Η.Μ.: Η συμμετοχή και μόνο σε μια Παραολυμπιάδα είναι σίγουρα για ένα αθλητή όνειρο ζωής. Έχω λάβει μέρος το 2012 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και εκ’ πείρας πλέον λέω ότι ναι, είναι ο απόλυτος στόχος του κάθε αθλητή. Αξίζει τον κόπο να αφοσιωθείς σ’ αυτό τον στόχο και την προετοιμασία σου για να μπορέσεις έστω να συμμετάσχεις σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση. Πλέον εμείς έχοντας ξεκινήσει τα τελευταία 4-5 χρόνια, βλέπουμε ότι κάθε χρόνο βήμα-βήμα, ανεβαίνουμε επίπεδο. Πρόσφατα πήραμε μια δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ιταλία, ανάμεσα σε όλες τις μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος. Ήταν μέσα και οι Παραολυμπιανίκες του Λονδίνου και οι Παγκόσμιες πρωταθλήτριες του 2014. Ήταν όλα τα μεγάλα ονόματα, οπότε μπορούμε να πούμε ότι ναι στοχεύουμε σ’ ένα Παραολυμπιακό μετάλλιο.
Αναφορικά με το επίπεδο της ποδηλασίας στη χώρα μας με την εμπειρία του ως Ομοσπονδιακός προπονητής:
Γ.Β.: Μπορώ να πω με μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια ότι έχουμε κάνει άλματα προόδου. Από το 2010 και μετά έχουμε αρχίσει να ανεβαίνουμε αργά αλλά σταθερά όλο και πιο ψηλά. Στο Λονδίνο το 2012 τα κορίτσια πήραν την 6η θέση η οποία ήταν πια απίστευτη διάκριση. Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε και είμαστε σταθερά στις οκτώ καλύτερες χώρες του κόσμου και τώρα πλέον κοιτάζουμε ακόμη ψηλότερα. Σίγουρα σ’ έναν αγώνα ποδηλασίας όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά. Δουλεύουμε σκληρά και τα παιδιά ακόμη πιο σκληρά, προκειμένου να είμαστε έτοιμοι στις μεγάλες αγωνιστικές προκλήσεις που έρχονται.
Σε ότι έχει να κάνει με τις συνθήκες και προϋποθέσεις των αθλητών των άλλων χωρών σε σύγκριση με των Ελλήνων:
Γ.Β.: Όντως η διαφορά μας είναι χαώδης. Όσον αφορά το υλικό, τα ποδήλατα μας, τον εξοπλισμό, τις συνθήκες προετοιμασίας. Η διαφορά μας είναι τεράστια. Είναι πραγματικά να σε πιάνει κάτι φορές μελαγχολία. Ξέρετε όμως; Έχουμε κάτι σαν λαός που δεν το έχουν άλλοι. Ψάχνουμε και βρίσκουμε τους τρόπους. Δεν έχουμε το κατάλληλο ποδήλατο, δεν έχουμε τον γιατρό ή τον φυσικοθεραπευτή μας ή τον μασέρ, αλλά κάνουμε όμως αυτά που πρέπει να κάνουμε επαγγελματικά. Μπορεί να αφιερώσουμε παραπάνω ώρες, μπορεί να αφιερώσουμε παραπάνω χρόνο ή να χρειαστεί να παρακάμψουμε ή να θυσιάσουμε την προσωπική μας ζωή και άλλα πράγματα που για κάποιους μπορεί να θεωρούνται πολύ απλά και δεδομένα. Καταφέρνουμε όμως να πετύχουμε πολύ σπουδαία πράγματα και το λέω με βεβαιότητα! Δεν έχουμε να ζηλέψουμε σε τίποτα άλλες ομάδες και αθλητές άλλων χωρών. Δεν είναι καλύτεροι από εμάς. Έχουν τα μέσα. Εμείς μπορούμε να τους κερδίσουμε ακόμη και στο δικό τους γήπεδο και νομίζω ότι το μήνυμα το δίνουν τα παιδιά και ειδικά για αθλητές με αναπηρία, είναι πολύ σημαντικό για όλη την κοινωνία! Κι εγώ σαν προπονητής παίρνω κουράγιο γιατί βλέπω ότι μπορούν να πετύχουν πράγματα που πριν από μερικά χρόνια ή για κάποιους άλλους φάνταζαν απίθανα. Κι όμως τα καταφέρνουν, και αυτό είναι ένα παράδειγμα για όλους μας σε όλους τους τομείς της ζωής μας!
Σχετικά με τη μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ως αθλήτρια:
Η.Μ.: Νομίζω ότι είναι πολλές οι δυσκολίες από άποψη καταρχήν υλικών. Βλέπουμε ότι για να πάμε σ’ έναν αγώνα χρειάζεται να βρούμε κάποιους χορηγούς ώστε να πάρουμε τα υλικά μας την τελευταία στιγμή ώστε να μπορέσουμε να τρέξουμε αξιοπρεπώς. Όμως παρ’ όλα αυτά όπως είπε και ο Γιώργος έχουμε ανθρώπους οι οποίοι μας βοηθάνε. Έχουμε ανθρώπους οι οποίοι συγκινούνται και βοηθάνε την προσπάθειά μας, παρ’ όλες τις δύσκολες μέρες και τις οικονομικές καταστάσεις που υπάρχουν στη χώρα μας. Ο Γιάννης Μάγκλαρης και ο Δημήτρης Πιπέρης με το κατάστημα Maglaris Bikes και η εταιρεία Fuji Hellas, εμένα προσωπικά με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στον εξοπλισμό μου από το 2011. Όλα αυτά τα χρόνια, κάθε χρόνο έχω ότι χρειάζεται. Μπορεί να μην έχω στο σπίτι μου ότι θα έχει ένας Άγγλος αθλητής ή ένας Ολλανδός αλλά η λύση βρίσκεται και αυτό είναι το θετικό. Δυστυχώς δεν υπάρχει από το κράτος η βοήθεια που έχουν οι άλλες χώρες. Αυτό που θεωρείται δεδομένο για τις άλλες χώρες και είναι το μεγάλο παράπονο για εμάς. Όμως ακόμη και η Ομοσπονδία μας ΕΑΟΜ ΑμεΑ. Ενώ βλέπουμε τις άλλες Ομοσπονδίες και δεν θα ήθελα τώρα να αναφέρω παραδείγματα, υπάρχουν πολλά προβλήματα και οι αθλητές πραγματικά δεν μπορούν να πάνε σε διεθνείς αγώνες και διοργανώσεις. Η Ομοσπονδίας μας έχει βρει τον τρόπο και μας στέλνει τουλάχιστον στους μεγάλους αγώνες και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Γ.Β.: Είναι πάρα πολύ σημαντικό του να δίνει στους αθλητές τουλάχιστον τη δυνατότητα να αγωνιστούν στις μεγάλες διοργανώσεις διότι είναι αυτό που περιμένει ο αθλητής. Εγώ θα ήθελα να πω για την Ηρώ για μια προσπάθεια που κάνει. Η Ηρώ δεν εργάζεται! Μπορεί να εργαστεί άραγε; Οκτώ τουλάχιστον ώρες την ημέρα είμαστε στην προπόνηση, άρα δεν υπάρχει δυνατότητα για κάτι άλλο. Άρα δεν έχει άλλους πόρους. Μέχρι πρότινος ήταν φοιτήτρια και κατάφερε να τελειώσει το Πανεπιστήμιό της όμως και μάλιστα στην ώρα της και να είναι εντάξει σε όλες τις υποχρεώσεις της. Από εδώ και πέρα όμως κάποια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει και μια επαγγελματική αποκατάσταση. Η πολιτεία θα μπορούσε να μεριμνήσει γι’ αυτό. Παλαιότερα κάτι γινόταν… Δεν είναι τόσ0ι πολλοί οι αθλητές σ’ αυτό το επίπεδο. Αν το αναλύσουμε λίγο, οι αθλητές Παγκοσμίου επιπέδου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Αυτοί είναι παράδειγμα για ολόκληρη την κοινωνία. Θα έπρεπε όπως πολύ καλά είπατε και θα μπορούσε ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, η πολιτεία να τους «εκμεταλλευτεί» πάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι στο οποίο διαπρέπουν. Να δώσουν το παράδειγμα στα μικρότερα παιδιά, σε άλλους αθλητές. Να δώσουν τα φώτα τους και τις εμπειρίες τους και όλοι μαζί να κερδίσουμε από αυτό!
Αναφορικά με τους λόγους που ένα παιδί θα πρέπει να κάνει αύριο αθλητισμό:
Γ.Β.: Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής αλλά ταυτόχρονα ο αθλητισμός δίνει και ζωή. Τα κέρδη στη σωματική υγεία και στις καθημερινές καλές συνήθειες που αποκτούμε. Στη σωματικές μας λειτουργίες. Στην ευεξία που θα αποκτήσουμε είναι ανεκτίμητα. Το λέω σαν πρώην αθλητής για πάρα πολλά χρόνια και βλέπω ότι αυτά τα κέρδη που για χρόνια έχω αποκτήσει σήμερα, δεν θα μπορούσα να φανταστώ πριν από 20 χρόνια. Ο αθλητισμός είναι ζωή! Δίνει ζωή! Είναι μέσο κοινωνικοποίησης και μέσο διασκέδασης! Μπορείς να ξεφύγεις από πολλά και μπορείς παράλληλα να κερδίσεις πάρα πολλά! Σαν γονέας αλλά και σαν εκπαιδευτικός θεωρώ ότι ο αθλητισμός είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης εκπαίδευσης. Αν καταφέρουμε όσο περισσότερο να το εντάξουμε στη ζωή μας, τόσο πιο κερδισμένοι θα είμαστε!
Για το αν προλαβαίνει να σκεφτεί όσο είναι πάνω στο ποδήλατο:
Η.Μ.: Ναι, η αλήθεια είναι ότι προλαβαίνω να σκεφτώ, διότι είμαι ώρες πάνω στο ποδήλατο. Νομίζω ότι βρίσκεσαι πολλές ώρες πάνω στο ποδήλατο και έχεις χρόνο να μείνεις με το εαυτό σου στην ουσία γιατί όταν κάνεις ποδήλατο (αν κι εγώ που κάνω και Τάντεμ πολλές φορές έχω παρέα μαζί μου και λογικό να υπάρχει και η συζήτηση στη διάρκεια μιας προπόνησης), υπάρχουν πολλές ώρες που είσαι μόνος και σκέφτεσαι πολύ. Σε βοηθάει στο να βρεις λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητάς σου!
Στο αν γνωρίζουν γιατί βγήκε η φράση «ζωή ποδήλατο»:
Η.Μ.: Ίσως γιατί το ποδήλατο είναι ένα δύσκολο άθλημα, ειδικά όταν κάνεις πρωταθλητισμό. Κι αυτό γιατί ο πρωταθλητισμός σε σχέση με τη βόλτα είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό το ποδήλατο είναι ένα πολύ επίπονο άθλημα. Θέλει πολλές ώρες, αφοσίωση και σίγουρα είναι ένα σκληρό άθλημα. Δεν μοιάζει σίγουρα σε κανένα τεχνικό αγώνισμα ούτε καν σε κάποιο ομαδικό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ κ.λπ. Είναι πολύ επίπονο! Θέλει πολλές ώρες, πολύ προπόνηση και προπόνηση στο δρόμο καθημερινά με διαφορετικές καιρικές συνθήκες. Δεν έχει σημασία αν βρέχει, αν φυσάει, αν κάνει κρύο ή αν έχει πολύ ζέστη. Πρέπει να είσαι πάνω στο ποδήλατο παντός καιρού και φυσικά μετά πρέπει να συνεχίσεις την προπόνηση σου στο γυμναστήριο και στα βάρη όπου και εκεί χρειάζεται αρκετές ώρες.
Γ.Β.: Ο αθλητισμός ένα πράγμα που σου μαθαίνει είναι η πειθαρχία, η τάξη και το πρόγραμμα. Πότε θα φας, πότε θα προπονηθείς, πότε θα κοιμηθείς, πότε θα ξεκουραστείς. Και αυτό σε βοηθάει να γίνει πιο οργανωτικός και στην καθημερινότητά σου και είναι πολύ καλά. Όσον αφορά την φράση «ζωή ποδήλατο», επειδή με τις ώρες ατελείωτες που κάνουμε προπόνηση το φιλοσοφούμε… Ποδήλατο τι είναι; Είναι ένας κύκλος όπως είναι ο κύκλος της ζωής. Έρχεται και περνάει, έρχεται, ξαναέρχεται και η επανάληψη «μήτηρ πάσης μαθήσεως» μετά από τόσες φορές δεν το ξεχνάς ποτέ. Γι’ αυτό λένε, μία φορά μαθαίνεις ποδήλατο και δεν το ξεχνάς ποτέ! Γιατί σίγουρα οι επαναλήψεις είναι πάρα πολλες!
Στο τι να περιμένουμε από τους αθλητές μας το προσεχές διάστημα:
Γ.Β.: Είμαστε σ’ ένα πολύ καλό επίπεδο τώρα. Στοχεύουμε σε διακρίσεις Παγκοσμίου επιπέδου πλέον. Θεωρώ ότι έχουμε δουλέψει αρκετά για να περιμένουμε επιτυχίες από τα παιδιά. Στόχος πάνω απ’ όλα είναι η συμμετοχή αλλά πλέον κυνηγάμε και τη διάκριση. Κυνηγάμε να πάρουμε αυτό το οποίος μας αξίζει και τίποτα λιγότερο και νομίζω ότι τα παιδιά είναι έτοιμα να μας χαρίσουν και άλλες συγκινήσεις στο Παγκόσμιο στερέωμα πλέον και τις περιμένουμε με ανυπομονησία θα έλεγα! Στο κλείσιμο της συνέντευξης ο προπονητής Γιώργος Βαρβεράκης αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η ευρύτερη περιοχή της Τρίπολης ενδείκνυται για αθλητισμό και ποδηλασίας ειδικότερα, αναφέροντας: «Θέλω να πιστεύω ότι όσοι μας άκουσαν, ακροατές, γονείς και παιδιά, να παραδειγματιστούν, διότι ο τόπος και ειδικότερα η Τρίπολη ενδείκνυται για ποδήλατο και για αθλητισμό. Είδα παιδιά στην προπόνηση νωρίτερα και χάρηκα πάρα πολύ, γιατί βλέπω ότι έχουμε μέλλον. Χάρηκα πάρα πολύ και θεωρώ ότι έχουμε κάτι καλό να περιμένουμε από τον τόπο εδώ!».



Προηγούμενο άρθροΚάλεσμα ΠΑΜΕ Αρκαδίας ενόψει δημοψηφίσματος
Επόμενο άρθροΤοποθετήσεις υπέρ του “ΝΑΙ” και του “ΟΧΙ” στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου (vids)
Αργύρης Καρδαράς
Δημοσιογράφος, Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης 91,5