Κάλεσμα απευθύνει η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών, παράταξη που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ για την απεργιακή κινητοποίηση της 30ης Μάη. Στην Τρίπολη η συγκέντρωση θα γίνει στις 10 το πρωί στην Πλατεία Πετρινού.
Στην ανακοίνωση αναφέρονται τα παρακάτω:
“Συνάδελφοι, την Τετάρτη 30 Μάη Απεργούμε για όλα που κάνουν τη ζωή μας πιο δύσκολη, για όλα αυτά που προσβάλουν την αξιοπρέπεια μας, για όλα αυτά που πλήττουν το Δημόσιο σχολείο, τα εργασιακό περιβάλλον του εκπαιδευτικού και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αντιληφθεί ο καθένας ότι τα περί «δίκαιης ανάπτυξης» και «μεταμνημονιακής εποχής» που προπαγανδίζει συνεχώς η κυβέρνηση δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι νόμοι για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις που έχουν θέσει στο στόχαστρο εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, το νέο χτύπημα στις συντάξεις από 1/1/2019, η παραπέρα μείωση του αφορολόγητου, δυσβάστακτα μέτρα που παραμένουν και διευρύνονται με ορίζοντα το 2060 κ.α.
Είναι φανερό ότι οι αλλαγές που συντελούνται στην εκπαίδευση σταδιακά έχουν αντίκτυπο και στο σχολείο και τον εκπαιδευτικό. Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, το κλείσιμο ολιγομελών τμημάτων, οι νέες αναθέσεις μαθημάτων ( Β και Γ ανάθεση), η αύξηση του ωραρίου το ’13, τα 28αρια τμήματα, η κάλυψη ωραρίου σε 2, 3 και περισσότερα σχολεία που πολλές φορές απέχουν από 30, 50 έως 100 χιλιόμετρα μεταξύ τους, η κάλυψη του ωραρίου που άλλοτε γίνεται με την ειδικότητα και άλλοτε με τη Β ανάθεση, η απαξίωση της οργανικότητας, η αδιοριστία των αναπληρωτών που κάθε χρόνο με μια βαλίτσα στο χέρι αναπληρώνουν τον εαυτό τους.
Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Η κυβέρνηση στο πέρασμα αυτής της πολιτικής έχει συμμάχους τους προϊσταμένους εκπαίδευσης που είτε είναι «Βασιλικότεροι του Βασιλέως» είτε το παίζουν «πόντιοι Πιλάτοι» που «νίπτουν τας χείρας τους» μπροστά σε αυτή την κατάσταση.
Καμιά εμπιστοσύνη στον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό και τη λεγόμενη «κοινωνική συμμαχία» που έχει στήσει για να ξεγελάσει τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα για να βάλουν στο στόμα των εργαζομένων αιτήματα υποταγής και στήριξης στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απουσιάζουν πλήρως από τις προσπάθειες οργάνωσης και κινητοποίησης των εργαζομένων για μια σειρά προβλήματα στους χώρους δουλειάς, ενώ καθόλου δεν έχουν παραιτηθεί από την υπονομευτική τους δράση.
Η ηγεσία της ΔΑΚΕ μαζί με τους «Αδέσμευτους» στην ΕΛΜΕ Αρκαδίας παίρνουν από κοινού αποφάσεις στη γραμμή του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού που είναι αντίθετες με τα συμφέροντα των μελών μας. Αρνήθηκαν να πάρει η ΕΛΜΕ μέτρα για τη στήριξη της απεργίας, ενώ δεν ξεκαθαρίζουν τι θα κάνουν οι ίδιοι!!! Ταυτίζονται με τη θλιβερή ομαδούλα των εργοδοτικών συνδικαλιστών του νομού που μαζεύονται στην κεντρική πλατεία ή στο εργατικό κέντρο και ονομάζονται διαδηλωτές. Είναι αυτοί που καλούνε τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν με αιτήματα ξένα και εχθρικά σε αυτούς, αιτήματα που στηρίζουν την καπιταλιστική κερδοφορία, το σάρωμα σε ότι έχει απομείνει όρθιο και θυμίζει εργατική κατάκτηση.
Ταυτίζονται με αυτούς που την πρωτομαγιά με πρωταγωνιστές τα στελέχη της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ βρίζονταν και τσακώνονταν στον Άγιο Αθανάσιο, πάνω από τα χώματα που είναι ποτισμένα με το αίμα ηρώων. Μαζί στη συνεδρίαση στις 14 του Μάη (ήταν τις μέρες που το κράτος του Ισραήλ δολοφονούσε δεκάδες και τραυμάτιζε χιλιάδες Παλαιστινίους στη γη τους…) αρνήθηκαν να βγάλει η ΕΛΜΕ ψήφισμα καταδίκης των δολοφόνων και ταύτισαν το θύτη με το θύμα με λογίδια του τύπου: «καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται», «γιατί να μην στηρίξουμε το υπαρκτό κράτος του Ισραήλ από το ανύπαρκτο των παλαιστινίων (λες και αυτό δεν είναι υπό κατοχή από το υπαρκτό κατά τα λεγόμενα τους κράτος του Ισραήλ»!!!
Συνάδελφοι γνωρίζουμε τις δυσκολίες και τις θυσίες που απαιτεί, μια κινητοποίηση, ένας αγώνας. Είναι όμως ανάγκη, είναι πράξη ευθύνης να σταθούμε απέναντι στα προβλήματα και τις αιτίες που τα προκαλούν και να θέσουμε τα δικά μας αιτήματα, τις δικές μας ανάγκες. Στις 30 Μάη βγαίνουμε στο δρόμο, γιατί τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλα με αγώνες και θυσίες κατακτήθηκαν.
Για εμάς τους εργαζόμενους ένας δρόμος υπάρχει: Ο δρόμος της οργάνωσης και της συλλογικής διεκδίκησης, η συμπόρευση με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ για προτάξουμε τις δικές μας ανάγκες!
- Μείωση των μαθητών στην τάξη σε 20 στα τμήματα γενικής παιδείας και 10 στα εργαστήρια και τις κατευθύνσεις,
- Επαναφορά του προηγούμενου ωραρίου.
- Κατάργηση της Γ’ ανάθεσης.
- Κανένας εκπαιδευτικός σε πάνω από 2 σχολεία.
- Όχι στις συμπτύξεις και το κλείσιμο ολιγομελών τμημάτων στα ΕΠΑΛ.
- Επαναφορά του ωραρίου των υπεύθυνων των σχολικών εργαστηρίων.
- Αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές παροχές.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων και των 3 μνημονίων.
- Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.
- Κάτω οι φόροι – να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο.
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.
- Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου.
- Να γίνουν προσλήψεις στα δημόσια Νοσοκομεία, στα σχολεία, μόνιμων πλήρους απασχόλησης εκπαιδευτικών και υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων.”
