«..το τρέξιμο ήταν η πρώτη τέχνη της ανθρωπότητας. Πολύ πριν αρχίσουμε να χαράζουμε τοιχογραφίες στις σπηλιές ή να παίζουμε ρυθμούς σε κούφιους κορμούς δέντρων, τελειοποιούσαμε ήδη την τέχνη του συντονισμού μυαλού, αναπνοής, σώματος, με σκοπό να εκτοξευθούμε προς τα εμπρός, τρέχοντας πάνω σε ανώμαλο δρόμο..»..
Το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα στο βιβλίο “Born to Run” (συγγραφέας: Κρίστοφερ Μακντούγκαλ), τη «βίβλο» της κοινότητας του τρεξίματος. Είναι ένα ανάγνωσμα με εξαιρετικά διδακτικό χαρακτήρα, που αποδίδει στο τρέξιμο τη μεγαλειώδη του σημασία για τη ζωή μας, την ανάπτυξη μας και την αυτοσυντήρησή μας.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΩΝ ΘΕΡΜΙΔΩΝ ΜΟΝΟ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΕΥΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΕΑ:
Η κοινότητα των υπερμαραθωνοδρόμων χαρακτηρίζεται από υψηλό δείκτη αλληλεγγύης, συναδελφικότητας και χαμηλό δείκτη υπερπροβολής και ναρκισσιστικής διάθεσης. Έχουν μια φυσική ηρεμία, πολλοί από αυτούς αν τούς δει κανείς να τρέχουν, θα τούς δει να χαμογελούν μετά από δεκάδες επίπονα χιλιόμετρα. Είναι η δύναμη της εγκράτειας και της αγάπης, αρετές που συνδέονται και διδάσκονται με το τρέξιμο. Επίσης, φαίνεται ότι υπάρχει κάποιο είδος σύνδεσης ανάμεσα στην ικανότητα που έχει κάποιος να αγαπάει.. και στην ικανότητα να αγαπάει το τρέξιμο.
Επιστημονικά, είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι το τρέξιμο προάγει την παραγωγή και την απελευθέρωση ενδογενών ουσιών (κυρίως νευροδιαβιβαστές) που ευοδώνουν τη σωματική ευεξία. Άτομα που ήταν αρχικά αδρανή, όταν άρχισαν προοδευτικά να αυξάνουν τη δραστηριότητα εντόπισαν ότι άρχισαν να ελέγχουν περισσότερο τα νεύρα, τη μελαγχολία.
Αυτό γιατί εκκρίνεται περισσότερη σεροτονίνη, ουσία που δημιουργεί το κατάλληλο υπόστρωμα για καλή διάθεση. Επίσης, η ντοπαμίνη που εκκρίνεται με τη βοήθεια της έντονης ή παρατεταμένης δραστηριότητας βοηθά κι αυτή, μαζί με την σεροτονίνη, σε μια καλύτερη συναισθηματική απόκριση, αλλά και στην αίσθηση της μη κόπωσης (αλήθεια πόσες φορές δεν έχουν πει οι ασκούμενοι: «νιώθω κουρασμένος ..πάω για τρέξιμο»). Σε αυτό το αίσθημα της μη κόπωσης και της αντιμετώπισης του πόνου (natural painkillers) συντελούν και οι ενδορφίνες, μια άλλη ουσία που εκκρίνεται από τους φανατικούς δρομείς.
Αυτό το φυσικό ντοπάρισμα και η φυσική ροπή προς την αισιόδοξη σκέψη, μαζί με το κάψιμο θερμίδων (περί τις 300 θερμίδες καίμε με μισή ώρα τζόγκινγκ), αποτελούν όπλα σε μια προσπάθεια αδυνατίσματος, βελτίωσης του μεταβολικού ρυθμού ή διατήρησης φυσιολογικού βάρους.
«..Κούνησε τα πόδια σου. Γιατί, αν δεν πιστεύεις ότι είσαι γεννημένος για να τρέχεις, δεν αρνείσαι μόνο την ιστορία. Αρνείσαι και την ουσία του εαυτού σου..».. (Κρίστοφερ Μακντούγκαλ)..
*Βιβλίο: «Born to Run» (μετάφραση: «γεννημένος να τρέχω»)
Συγγραφέας: Κρίστοφερ Μακντούγκαλ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΜΠΕΡΤΖΕΛΕΤΟΣ
Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, MSc, MΕd
Μέλος Ομάδας Ειδικών Αθλητικής Διατροφής
Μέλος Ομάδας Ειδικών Δημόσιας Υγείας
Γρηγορίου Ε’ 29, Τρίπολη
τηλ: 2710 232364
e-mail: bertzeletos@gmail.com
site: www.dbertzeletos.gr
blog:nutripolitics.blogspot.gr
