Εκδηλώσεις για να τιμηθούν οι πεσόντες της μάχης των Τρικόρφων, θα πραγματοποιήσει ο δήμος Τρίπολης στη θέση Τρίκορφα της τοπικής κοινότητας Σιλίμνα της ΔΕ Φαλάνθου. Οι εκδηλώσεις θα λάβουν χώρα την Κυριακή 22 Ιουνίου στις 10:30 πμ.
Τα Τρίκορφα είναι σειρά βουνοκορφών του ανατολικού Μαινάλου, στα οποία οχυρώνονταν οι επαναστατημένοι κατά των Τούρκων Έλληνες. Τα ταμπούρια των επαναστατών διασώζονται μέχρι σήμερα στις κορυφές δύο υψωμάτων και προκαλούν συγκίνηση σ’ αυτούς που τα επισκέπτονται. Από το σημείο που σταματάει το αυτοκίνητο απαιτείται πάνω από μισή ώρα ανηφορική οδοιπορία για το κάθε ταμπούρι, σε έδαφος ιδιαίτερα κακοτράχαλο.
Το καλοκαίρι του 2013, με γνωμοδότησή του, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο χαρακτήρισε τα Τρίκορφα ιστορικό τόπο μετά από αντίστοιχο αίτημα της τοπικής κοινωνίας. Βέβαια από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κάτι παραπάνω για την αξιοποίηση του χώρου.
Ηρωικές μάχες που δόθηκαν στα Τρίκορφα
Πρώτη φορά οχυρώθηκαν στα Τρίκορφα οι Έλληνες το 1770, κατά τη διάρκεια των Ορλωφικών, αλλά περικυκλώθηκαν και κυριολεκτικά εξοντώθηκαν από τους Τούρκους. Από τα ίδια σημεία εφορμούσε το 1779 ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πατέρας του Γέρου του Μωριά, για να εξοντώσει τους Αλβανούς μισθοφόρους, που αυτονομήθηκαν έναντι των Τούρκων και λυμαίνονταν το οροπέδιο της Μαντινείας.
Το 1821 τα Τρίκορφα, με πρωτοβουλία του Κολοκοτρώνη, αποτέλεσαν στρατιωτικό και πολιτικό κέντρο των Ελλήνων κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Τριπολιτσάς. Τότε φτιάχτηκαν τα περισσότερα ταμπούρια, που διασώζονται μέχρι σήμερα. Εκεί στρατοπέδευσαν οι Υψηλάντης, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Μαυροκορδάτος, Γιατράκος και πολλοί άλλοι σπουδαίοι αγωνιστές. Στα ίδια ταμπούρια δόθηκε η μάχη των Τρικόρφων στις 23 Ιουνίου 1825, που κατέληξε σε σφαγή 300-500 Ελλήνων.
Ειδικά το δυτικό και μικρότερο ταμπούρι του Αϊ Βλάσση, στο οποίο οχυρωνόταν ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης, έχει πλήρη ορατότητα της Τρίπολης, αλλά είναι ιδιαίτερα βραχώδες και πιο δύσκολα προσβάσιμο. Το ανατολικό ταμπούρι, στο οποίο στρατοπέδευε ο Υψηλάντης, είναι μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό, ενώ η πρόσβαση σ’ αυτό γίνεται από ένα σχετικά βατό μονοπάτι. Σε μικρή απόσταση από τα ταμπούρια βρίσκεται το χωριό Σιλίμνα, οι κάτοικοι του οποίου μέχρι τη δεκαετία του 1930 θεωρούσαν τον τόπο ιερό, επειδή έβρισκαν συνεχώς σκόρπια κόκαλα στα βράχια. Μερικοί έλεγαν ότι όταν περνούσαν κοντά στα ταμπούρια τη νύχτα ο αέρας τους έφερνε στ’ αυτιά βογγητά τραυματισμένων αντρών και μοιρολόγια γυναικών.
Ο απόηχος της ηρωικής θυσίας της 23ης Ιουνίου 1825 κρατούσε καλά στις ψυχές των γεροντότερων, οι οποίοι αφηγούνταν κρίσεις και σχόλια του ίδιου του Κολοκοτρώνη για τη μεγάλη πανωλεθρία. Το ίδιο βράδυ μετά τη μάχη ο Γέρος κατέφυγε εξαντλημένος και καταστενοχωρημένος στην Αλωνίσταινα, όπου και διανυκτέρευσε. Ήταν μια πολύ δύσκολη βραδιά γι αυτόν, επειδή το χωριό είχε χάσει 35 παλικάρια στη μάχη και ο πόνος ήταν διάχυτος. Μερικοί μάλιστα του επιτέθηκαν φραστικά και του έριξαν δημοσίως ευθύνες για το πετσόκομμα των παλικαριών. Λένε ότι κλονίστηκε το ηθικό του Γέρου εκείνη την ημέρα, αλλά ξανασήκωσε γρήγορα το κεφάλι ψηλά, για να δώσει κουράγιο στους συναγωνιστές του, που είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι χάθηκε η επανάσταση.
