O Γιώργος Η. Παπαηλιού, Βουλευτής Αρκαδίας (ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία) για το νομοσχέδιο για το σχολείο :
Το νομοσχέδιο για το σχολείο διατρέχει ο αυταρχισμός και η νεοφιλελεύθερη αντίληψη που η κυβέρνηση της ΝΔ υλοποιεί σε όλα τα πεδία της δημόσιας σφαίρας
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει εγκαταλείψει την ελληνική περιφέρεια, τις ορεινές, απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές της επαρχίας, όπως την Αρκαδία
Καταργεί εκπαιδευτικές δομές, όπως πρόσφατα το Γυμνάσιο Κοντοβάζαινας, αφαιρώντας έτσι ανάσες ζωής από αυτές τις περιοχές, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί παρουσιάζονται μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους, δεν παρέχεται εξοπλισμός στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς για την τηλεκπαίδευση.
Οι αγώνες του ελληνικού λαού διαχρονικά συνδέουν τα προτάγματα της ελευθερίας και της δημοκρατίας με τη μόρφωση, με την παιδεία.
Στον τόπο μας εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει συνείδηση, ότι η μόρφωση, η παιδεία αποτελούν το διαβατήριο για την κοινωνική κινητικότητα, με την άρση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων, για την πρόοδο, για τη διαμόρφωση ελεύθερων και κριτικών πολιτών
Αγόρευση στην Ολομέλεια της Βουλής (27.7.2021) κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την «αναβάθμιση του σχολείου, την ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών …»
Το νομοσχέδιο για το σχολείο διατρέχει ο αυταρχισμός και η νεοφιλελεύθερη αντίληψη που η κυβέρνηση της ΝΔ υλοποιεί σε όλα τα πεδία της δημόσιας σφαίρας.
Με το νομοσχέδιο αναδεικνύονται όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη νομοθέτηση επί της διακυβέρνησης της ΝΔ. Ο τίτλος του νομοσχεδίου ψευδής και παραπλανητικός («αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών …»), αφού έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το περιεχόμενό του, διαστρεβλώνοντας τους όρους που περιέχει και αντιστρέφοντας τη σημασία τους. Μεγάλο μέρος του νομοσχεδίου δεν έχει τεθεί σε διαβούλευση. Ένα νομοσχέδιο που αφορά την εκπαίδευση εισάγεται στη Βουλή, εν μέσω της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης που κρατά τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κλειστά εδώ και μήνες και εν μέσω θέρους για ευνόητους λόγους.
Η κυβέρνηση δεν διστάζει να νομοθετήσει και να εφαρμόσει πολιτικές που αποδιαρθρώνουν την εκπαίδευση και διαλύουν κάθε δημοκρατική λειτουργία του σχολείου.
Αποκλείονται όλο και περισσότεροι νέοι από την εκπαιδευτική διαδικασία, αναπαράγονται οι κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες, με αποκλεισμό όλο και περισσότερων νέων, των λαϊκών τάξεων και της ελληνικής περιφέρειας, από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει εγκαταλείψει την ελληνική περιφέρεια, τις ορεινές, απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές της επαρχίας, όπως την Αρκαδία.
Καταργεί εκπαιδευτικές δομές, όπως πρόσφατα το Γυμνάσιο Κοντοβάζαινας, αφαιρώντας έτσι ανάσες ζωής από αυτές τις περιοχές, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί παρουσιάζονται μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους, δεν παρέχεται εξοπλισμός στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς για την τηλεκπαίδευση.
Τίθεται εκποδών η ελεύθερη και κριτική σκέψη, με τρόπο και σκοπό να διαμορφώνονται υποταγμένοι εργαζόμενοι πολίτες που δεν θα μπορούν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Είναι γνωστό (και αυτό αποδεικνύεται και με το νομοσχέδιο), ότι το ενδιαφέρον της κυβέρνησης της ΝΔ δεν υπηρετεί τη δημόσια εκπαίδευση, αλλά ιδιωτικά συμφέροντα.
Έτσι λειτουργεί και η «ελάχιστη βάση εισαγωγής», με την οποία μένουν εκτός πανεπιστημίων χιλιάδες υποψήφιοι (το 1 / 3 των υποψηφίων) και μάλιστα με υψηλές βαθμολογίες. Μ΄ αυτό τον τρόπο ωθούνται οι νέοι στα ιδιωτικά κολλέγια, των οποίων τα διπλώματα η ΝΔ έχει φροντίσει να εξισώσει «επαγγελματικά» με τα πτυχία των πανεπιστημίων.
Η ακολουθούμενη εκπαιδευτική πολιτική κινείται στη λογική της «ποιότητας για λίγους», εις βάρος της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αυτή η πολιτική είναι καταστροφική για την εκπαίδευση της μεγάλης πλειοψηφίας των μαθητών. Συνεπάγεται την κατηγοριοποίηση των σχολείων και το διαχωρισμό των μαθητών, στασιμότητα και υποβάθμιση που έχει ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στο μορφωτικό επίπεδο του συνόλου της κοινωνίας.
Ως προς τη «διοίκηση» του σχολείου» : Δεν είναι τυχαίο ότι στις διατάξεις του νομοσχεδίου προβλέπεται ενίσχυση του ρόλου των βασικών «μονοπρόσωπων» κρίκων της στελεχιακής ιεραρχίας του σχολείου και αποδυνάμωση κάθε συλλογικής έκφρασης και εκπροσώπησης σ΄ αυτό. Έτσι επιδιώκεται ο αποκλειστικός και απόλυτος έλεγχος των αρμών της «διοίκησης» στο χώρο της εκπαίδευσης και η καταστολή κάθε απόπειρας αντίδρασης στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Γι΄ αυτό καθιερώνεται μια αυστηρή, ιεραρχική διοικητική δομή και ένα ακραίο σύστημα πολυ-τιμωρητικής αξιολόγησης με σοβαρές συνέπειες για τους εκπαιδευτικούς, που φθάνουν μέχρι τη στέρηση μισθού και τη μη μονιμοποίηση.
Ειδικότερα, κομβικής σημασίας αλλαγή που σηματοδοτεί την οπισθοδρόμηση, αποτελεί η κατάργηση του επιτυχημένου θεσμού των Περιφερειακών Κέντρων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, μέσω των οποίων μεταβιβάστηκαν, παράλληλα με την αυτοαξιολόγηση των σχολείων, η ευθύνη της υποστήριξης της σχολικής κοινότητας από ένα πρόσωπο σε μια διεπιστημονική ομάδα, η οποία λειτουργεί ως κοινότητα σύνθεσης γνώσεων και δεξιοτήτων. Παράλληλα με την κατάργησή τους, το νομοσχέδιο επαναφέρει την ατομική παιδαγωγική καθοδήγηση του σχολείου, με τονισμένο το ρόλο του αξιολογητή-επιθεωρητή και όχι του συνεργάτη-συμβούλου. Επιπλέον με το νομοσχέδιο ο διευθυντής της σχολικής μονάδας αποκτά υπερεξουσίες εις βάρος του συλλόγου διδασκόντων από τον οποίο αφαιρούνται οι περισσότερες αρμοδιότητες.
Το νομοσχέδιο κινείται στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση με τα άλλα νομοσχέδια της κυβέρνησης, όπως π.χ. αυτό για τα εργασιακά. Όλα αυτά έχουν κοινό προσανατολισμό, ένα σχέδιο «ανάπτυξης» που βασίζεται στην εντατικοποίηση της εργασίας και στην υπερ-εκμετάλλευση της επισφαλούς και φθηνής εργασίας.
Δεν είναι τυχαίο, ότι οι αγώνες του ελληνικού λαού διαχρονικά συνδέουν τα προτάγματα της ελευθερίας και της δημοκρατίας με τη μόρφωση, με την παιδεία. Και αυτό γίνεται, διότι στον τόπο μας εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει συνείδηση, ότι η παιδεία, η μόρφωση αποτελούν το διαβατήριο για την κοινωνική κινητικότητα με την άρση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων, για την πρόοδο, για τη διαμόρφωση ελεύθερων και κριτικών πολιτών.
Στον αντίποδα, η ΝΔ προωθεί το σχολείο για τους ολίγους και «εκλεκτούς».
Γι΄ αυτό και η εκπαιδευτική κοινότητα και ολόκληρη η κοινωνία αντιδρά.
