Η ομιλία του Κ. Βλάση στην ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας

Κύριε πρόεδρε
 
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

   
απευθύνω αυτά τα λόγια, τα πρώτα και μετρημένα, με το εύλογο δέος προπαντός σε ανθρώπους  που έχουν δώσει πολλούς και μεγάλους Πολιτικούς και  Κοινωνικούς Αγώνες, σε ανθρώπους που έχουν διαχειριστεί, έτσι ή αλλιώς, τις τύχες της χώρας – και μάλιστα σε καιρούς όχι γαλήνιους. Θεωρώ όμως ότι οφείλω να καταθέσω το λόγο και την εξομολόγηση ενός νέου ανθρώπου, που μέχρι στιγμής είναι έξω από την Εξουσία και την Δύναμή της  ή την Αλλοτρίωση και φθορά που μοιραία αυτή προκαλεί, ενός νέου ανθρώπου, που τη φωνή και την αγωνία των απλών ανθρώπων ακούει και αυτή μπορεί και οφείλει να μεταφέρει στην ιστορική παράταξής μας ή στα όποια Κέντρα Εξουσίας.
 
Στις εκλογές του 2015 μου δόθηκε η ύψιστη τιμή και ευθύνη της εκπροσώπησης των Αρκάδων στο Εθνικό Κοινοβούλιο – ανάμεσα μάλιστα σε εκλεκτούς και ισχυρούς θα έλεγα  συνυποψήφιους –  διότι οι συμπατριώτες μου θεώρησαν ότι κομίζω και αντιπροσωπεύω ένα πράγμα: την αλήθεια, την ειλικρίνεια απέναντί τους.
 
Βεβαίως, στην πολιτική αντιπαράθεση και πάντως βραχυπρόθεσμα, η αλήθεια συχνά ηττάται από τις υποσχέσεις, από τις λεκτικές παροχές, από το χάιδεμα των αφτιών. Μακροπρόθεσμα όμως, και συχνά τραγικά, η αλήθεια θριαμβεύει και απονέμει τα δίκαια. Κρίνω ότι στις πρόσφατες εκλογές η παράταξή μας απευθύνθηκε στο εκλογικό σώμα με την γλώσσα της αλήθειας και, μέσα σε μια σκληρή πραγματικότητα, επόμενο ήταν να ηττηθεί από τις ατέλειωτες εξαγγελίες, από τα… «ηρωικά» προεκλογικά ΟΧΙ,  αλλά και από – πρέπει να το παραδεχτούμε – την ελπίδα του νέου, του καινούργιου, του αδοκίμαστου. Ελπίδα που αφειδώς και ανέξοδα παρείχαν οι αντίπαλοί μας σε μια κουρασμένη, εν πολλοίς και απελπισμένη, κοινωνία. Τώρα, βέβαια, αυτή η ελπίδα μπαίνει μέσα στο κάδρο της αδήριτης ανάγκης και της εθνικής πραγματικότητας…
 
Κυβερνήσαμε 2.5 περίπου χρόνια. Τα πήγαμε καλά; Δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας; Σίγουρα κάναμε λάθη, πολλά και συχνά αδικαιολόγητα. Αδικήσαμε κόσμο, στεναχωρήσαμε κοινωνικές ομάδες που πάντα είναι κατατρεγμένες. Χάσαμε μήπως και σε μεγάλο βαθμό τον ιδεολογικό μας προσανατολισμό; Μήπως λίγοι και «εκλεκτοί» σε υψηλές θέσεις είχανε για 2,5 χρόνια πόρτες κλειστές και αντλώντας δύναμη από τις δοτές θέσεις τους καβάλησαν καλάμι και τουλάχιστον σφύριζαν αδιάφορα στις φωνές βουλευτών και στελεχών μας; Το πληρώσαμε. Κάναμε όμως και έργο, μεγάλο και αδιαμφισβήτητο. Η μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή, το όποιο πρωτογενές πλεόνασμα, το «συμμάζεμα» του κράτους, οι ιδιωτικοποιήσεις  και οι διαρθρωτικές αλλαγές στον Δημόσιο τομέα δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Η κυβέρνησή μας έκανε πολλά και στο, κάτω κάτω, ας μην ξεχνάμε τι παραλάβαμε το 2012 και τι παραδώσαμε το 2015. Μην ξεχνάμε τα σενάρια GREXIT, που εμείς εξαφανίσαμε και τώρα επανεμφανίζονται… Ίσως όμως το έργο μας δεν το στηρίξαμε αρκετά, παρότι είχαμε και έχουμε να πούμε πολλά… Προσωπικά, στα δυόμισι χρόνια της διακυβέρνησής μας, ήμουν απλώς υποψήφιος Βουλευτής. Δεν κρύφτηκα όμως πίσω από την μη υπογραφή από μέρους μου των μνημονίων…  
 
Αντίθετα στήριξα την κυβέρνησή μας, τον Πρωθυπουργό, τους βουλευτές μας που σήκωναν το βάρος του ΝΑΙ, για την σωτηρίας της πατρίδας.
 
Πιστεύω ότι, σ’ αυτές  τις κρίσιμες στιγμές, ο λαός μας περιμένει από μας να  σταθούμε δίπλα του, να συμβάλουμε στη λύση των δικών του προβλημάτων, να βοηθήσουμε το εθνικό σκάφος να βρει πάλι τη σωστή και σωτήρια πορεία του, όπως γενικά την είχε βρει μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο, λίγο πριν μας προκύψουν εκλογές. 
 
Αυτά προηγούνται, αυτά περιμένει ο κόσμος από μας –  αλίμονό μας αν αναλωθούμε στα εσωτερικά μας, αν η εσωστρέφεια κυριαρχήσει του εθνικού  καθήκοντος. Έχουμε καιρό και για αυτοκριτική και για επισήμανση πολιτικών και επικοινωνιακών σφαλμάτων και για απόδοση ευθυνών και για αλλαγές σε δομές, σε τακτικές, σε πρόσωπα. Τώρα προέχει και πρέπει να μας  συνέχει η έγνοια για τον απλό πολίτη και τον λαό στο σύνολό του, η πορεία της πατρίδος μας μέσα στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι και, τέλος, η ενοποίηση της Παράταξής μας, η οποία έχει πολυτομηθεί…
 
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, 
 
από την Αρκαδία, όπου η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι και κράτησε Δύναμη και άφησε πίσω της έξι μονάδες τον βασικό αντίπαλό της, απαίτηση και εντολή ΜΙΑ: σταθείτε ενωμένοι, δοθείτε στα κοινωνικά και μεγάλα, προσώρας τουλάχιστον ξεχάστε τα μικροπαραταξιακά, τα μικροπολιτικά, τα μικροπροσωπικά.    
 
Σας ευχαριστώ.  



Προηγούμενο άρθροΚώστας Μαρτάκης: Ούτε ήξερες – Πρώτη μετάδοση
Επόμενο άρθροΔίκη αγροτών την Τετάρτη για τα μπλόκα της Νεστάνης του 2013
Αργύρης Καρδαράς
Δημοσιογράφος, Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης 91,5