Σε ανάρτησή του στο Fb ο πρώην Υφ. Εξωτερικών και βουλευτής Αρκαδίας, Κώστας Βλάσης, αναφέρει:
Με μεγάλη θλίψη μετείχα στην εξόδιο ακολουθία ενός μεγάλου ευπατρίδη, ενός σύγχρονου «πρέσβη» της Ελλάδας στην Αμερική, του Γιάννη Κωσταλά.
Η παρουσία μου στη Θεία Λειτουργία για το τελευταίο αντίο αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής της Ελληνικής Πολιτείας στον Άνθρωπο, στον ευεργέτη των φτωχών και των πονεμένων, στον πατριώτη που είχε πάντα ανοικτή την αγκαλιά του για τους Έλληνες που έρχονταν για περαιτέρω νοσηλεία στο Memorial Sloan Kettering Cancer Center και άλλα αντικαρκινικά νοσοκομεία της Νέας Υόρκης, για τους Έλληνες φοιτητές, αλλά και για όλους τους Έλληνες που επισκέπτονταν τη Νέα Υόρκη και έβλεπαν την ελληνική σημαία να κυματίζει πάντα έξω από το μαγαζί του.
Έφυγε, ταυτόχρονα, και ένας πραγματικός μπασκετάνθρωπος βυθίζοντας στο πένθος τη Νέα Υόρκη, τον απανταχού της Αμερικής ελληνισμό και όλη τη μητροπολιτική μπασκετική και αθλητική Ελλάδα. Ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Γιάννη Κωσταλά τηρήθηκε χθες και σήμερα σε όλα τα παιχνίδια των Εθνικών πρωταθλημάτων και της Basket League, όπως ανακοίνωσαν ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ αντίστοιχα, τιμή πρωτοφανής για Έλληνα της Διασποράς, όχι γνωστό στο ευρύ κοινό.
Ο Γιάννης Κωσταλάς ήταν μια από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης, διότι το εστιατόριό του «Essex World Cafe» επί της Οδού «Liberty» υπέστη τεράστιες ζημιές από την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, παρόλα αυτά διέθεσε το μαγαζί τους όλη εκείνη την περίοδο στις τοπικές αρχές της Νέας Υόρκης αφιλοκερδώς ως κέντρο πρώτων βοηθειών. Με τα αδέρφια του ήταν μάρτυρες των συνεπειών που βίωσε η Νέα Υόρκη την τραγική εκείνη μέρα, τους μήνες και τα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και την ολοκλήρωση των έργων.
Ο εμβληματικός εστιάτορας – «ήρωας» της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας σκορπίζοντας θλίψη σε όσους τον είχαν γνωρίσει από κοντά.
Το «καμάρι» μας, όπως αυτός συνήθιζε να αποκαλεί όλους εμάς που τον γνωρίσαμε από κοντά, ταξίδεψε στον Παράδεισο, γιατί μόνο εκεί θα μπορούσε να πάει μια τέτοια ψυχή και γιατί «αν δεν πήγε εκεί, τότε δεν υπάρχει Παράδεισος», όπως είπε μία φίλη του εκλειπόντος.
Μπάρμπα Γιάννη θα σε θυμόμαστε πάντα.
