Και το όνομα αυτού: «Λεωφόρος Μίκη Θεοδωράκη»! (ph)

 

(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)



Μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Τρίπολης ονομάστηκε τη Δευτέρα 12 Αυγούστου  η λεωφόρος μεταξύ των οδών Πελάγους και Καλαβρύτων «Λεωφόρος Μίκη Θεοδωράκη», ως ελάχιστο δείγμα της ευγνωμοσύνης της πόλης για όσα εκείνος επί σειράν ετών προσφέρει στην πατρίδα μας, αρμονικά συνδυάζοντας αγωνιστικότητα και καλλιτεχνική δημιουργία.

Στην εκδήλωση ιδιαίτερη νότα έδωσαν οι δυο χορωδίες της Τρίπολης , « Ορφέας Τρίπολης» και « Χορωδία Τρίπολης» όταν ερμήνευσαν τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Την τελετή ονοματοθεσίας πραγματοποίησε ο Δήμαρχος Τρίπολης Γιάννης Σμυρνιώτης υπό τη μουσική υπόκρουση της Φιλαρμονικής του Δήμου Τρίπολης και στην ομιλία του ανέφερε:

«Όπως κι ο Μίκης Θεοδωράκης έχει δηλώσει, η Τρίπολη αποτελεί τον πιο σημαντικό σταθμό της ζωής του.

Τον έφερε εδώ το καλοκαίρι του 1940 μια από τις πολλές αποφάσεις μετάθεσης του πατέρα του. Μέχρι το 1943- από τα 15 μέχρι τα 18 του χρόνια-  φοίτησε στο 1ο Γυμνάσιο.

Σ’  αυτό το διάστημα εκδηλώθηκαν και οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες, με τη συγγραφή ποιημάτων και τη δημιουργία των πρώτων μουσικών του συνθέσεων, με πιο σημαντική την «Κασσιανή» αλλά και οι φιλοσοφικές του αναζητήσεις, όπου σημαντικό ρόλο έπαιξε η σκέψη του Ευάγγελου Παπανούτσου, που ήταν Διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Τριπόλεως.

Η Ακαδημία, τότε,  – μετά την επίταξη του κτιρίου της από τις κατοχικές δυνάμεις-στεγαζόταν σ’ ένα οίκημα πίσω από το Μαλλιαροπούλειο θέατρο.

Από εκεί ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου του 1942 η διαδήλωση της νεολαίας που κατευθύνθηκε στην πλατεία του Άρεως, στη Στήλη των Προκρίτων, όπου φυλάσσονταν τα οστά τού Θεοδώρου Κολοκοτρώνη.

Ο Εθνικός Ύμνος, το «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά» και η κραυγή «Αέρα»  εξόργισαν τους Ιταλούς κι άρχισε το κυνηγητό και οι συλλήψεις.

Εκεί, τότε, πήρε και ο Μίκης το βάπτισμα του πυρός για τους μετέπειτα αγώνες του, που είτε με το τραγούδι, είτε με την πολιτική δράση- στόχο θα είχαν την αντίσταση σε κάθε είδους σκλαβιά.

Από την Τρίπολη αναχωρεί το 1943,έχοντας σχηματίσει το βασικό πλαίσιο των αρχών πάνω στις οποίες κινείται όλη η ζωή του, ενώ στο βιογραφικό του, – το πλούσιο από τέτοιου είδους συμβάντα- καταγράφηκαν και οι δύο πρώτες συλλήψεις.

Είκοσι χρόνια μετά, η δολοφονία τού Τεγεάτη βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη θα είναι η αφορμή, αλλά και το έρεισμα, για τη σύσταση ενός κινήματος νεολαίας που στόχος της –κατά το Γάλλο φιλόσοφο Ζαν Πωλ Σαρτρ- ήταν κατά βάσιν «ο επανελληνισμός τής Ελλάδας».

Ως επικεφαλής τού πιο μαζικού κινήματος της ελληνικής νεολαίας ο Μίκης, συχνά θα επισκεφθεί την Αρκαδία και την Τρίπολη ειδικότερα,  όπου θα έχει την ευκαιρία να ανανεώσει τους δεσμούς του με τον τόπο, να δει τους παλιούς του φίλους, να συναντηθεί με κάποιους συγκρατούμενούς του στα νησιά τής εξορίας.

Ήταν Αύγουστος του έτους 1968 όταν η δικτατορία έκρινε  ως καταλληλότερο τόπο εξορίαςαυτού και της οικογένειάς του, όχι πια ένα νησί, αλλά την Αρκαδία.

Αν επιδίωκαν έτσι οι δικτάτορες να τον απομονώσουν, ή να κάμψουν τι φρόνημά του, έκαναν μέγα λάθος.

Γιατί στην αραιοκατοικημένη Ζάτουνα πολυπληθείς ήσαν οι μνήμες που κατοικούσαν στα λιθάρια κι ολόγυρα ύψωναν την ανυπότακτη ράχη τους τα πανάρχαια περήφανα βουνά τής Αρκαδίας. Πλήθος ακόμα ήσαν οι ελπίδες, οι γεννημένες από την πείρα αιωνόβιων δέντρων, που τις μετέφεραν μέχρι το κατάλυμά του – ένα παλιό πέτρινο σπίτι-  οι ριπές τού αέρα.  

Η φυλάκιση του σώματος δίνει την ευκαιρία στους υψιπετείς ανθρώπους, όπως φαίνεται, να πραγματοποιούν συχνότερα τις αποδράσεις της ψυχής. Το αποδεικνύουν,  μεταξύ των άλλων, οι 11 «Αρκαδίες»,  που δημιουργήθηκαν μέσα στο ασφυκτικό  κλίμα εκείνης της περιόδου.

Ευγνώμων η Αρκαδία των συγκεκριμένων γεωγραφικών ορίων, πολλές φορές επιχείρησε να εκφράσει τις ευχαριστίες της στον κατά καιρούς «συντοπίτη» της: Με τιμητικές εκδηλώσεις, με την ονομασία ενός θεάτρου στη Δημητσάνα, με τη δημιουργία ενός Μουσείου στη Ζάτουνα, με την ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη Ζάτουνας αλλά και της Τρίπολης.  Και η σημερινή ονομασία τής λεωφόρου «Μίκης Θεοδωράκης» αυτά τα ίδια συναισθήματα επιχείρησε να εκφράσει.  Προ πάντων, την ανάγκη που νιώθουμε να του πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για το ταξίδι τής ζωής του που μας πλούτισε όλους.

Κι αυτό,

   Γιατί αναζήτησε την Αρμονία και την συνεκτική της ουσία, την αγάπη.

   Γιατί δεν υπέστειλε την αγωνιστικότητά του ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

   Γιατί έβγαλε τη μεγάλη ποίηση από τα καταφύγιά της και εξόπλισε τον ελληνικό λαό με την ασπίδα των ελπίδων, των οραμάτων, των ονείρων».

Τον κορυφαίο μουσικοσυνθέτη που λόγω της φυσικής του κατάστασης δεν παραβρέθηκε στην τελετή   εκπροσώπησε ο συμμαθητής του Τάκης Δημητρακόπουλος, που και αυτός με τη σειρά του εξέφρασε τη χαρά και τις ευχαριστίες του στο Δήμαρχο για την τιμή που έγινε στο φίλο και συμμαθητή του αφού έτσι αναγνωρίστηκε η προσφορά του στον καλλιτεχνικό τομέα και όχι μόνο αυτής της χώρας.

Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν και η στιγμή που αναγνώσθηκε το μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη για την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Τρίπολης να ονοματίσει τη λεωφόρος μεταξύ των οδών Πελάγους και Καλαβρύτων, «Λεωφόρο Μίκη Θεοδωράκη».

ΜΗΝΥΜΑ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ:

«Αγαπητέ κ. Δήμαρχε,

            Αγαπητοί μου συμπολίτες,

Η Τρίπολη υπήρξε για μένα ο πιο κρίσιμος σταθμός της ζωής μου. Αν έλεγα ότι στην Τρίπολη ξαναγεννήθηκα, δεν θα ήταν υπερβολή. Όταν πάτησα το πόδι μου στην πόλη αυτή στα 1940, ξέσπασε ο πόλεμος. Δηλαδή η μεγαλύτερη δοκιμασία για έναν λαό αλλά και για τον κάθε πολίτη. Ένα καμίνι, που όλα τα αλλάζει. Έτσι κι εγώ έγινα τότε ένα με τους Τριπολιτσιώτες. Έζησα μαζί τους τον πόλεμο στην Αλβανία, την ξένη κατοχή, την Εθνική Αντίσταση, την φυλάκιση και τα βασανιστήρια. Παράλληλα με την αγάπη μας για την Ελλάδα είχαμε την εσωτερική δύναμη να καλλιεργήσουμε τις Τέχνες και τα Γράμματα, την αγάπη για τη φύση και την κοινωνική αλληλεγγύη. Τότε ανακάλυψα την Μουσική και την Ευθύνη. Στην Τρίπολη ξεφύτρωσε το δέντρο που έγινα με μια ρίζα και δύο κλαδιά: την Μουσική Δημιουργία και τον Εθνοκοινωνικό Αγώνα. Για όσα έκανα δεν επεδίωξα ούτε την αναγνώριση ούτε την ανταμοιβή. Μονάχα την αγάπη, γιατί είναι αλήθεια ότι κι εγώ πολύ αγάπησα: την Ελλάδα, την Τέχνη, τον Λαό μας, την Ελευθερία και την Δικαιοσύνη. Αγάπησα τους πολίτες και την πόλη της Τρίπολης για όσα μου έδωσαν, ώστε να γίνω αυτό που έγινα.

Έτσι αγαπητέ κύριε Δήμαρχε, η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Τρίπολης να μου αφιερώσει ένα κομμάτι αυτής της ιερής για μένα γης, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες τιμές που μου έγιναν ως σήμερα. Είναι αυτονόητο ότι θα ήθελα πάρα πολύ να παρευρεθώ σ’ αυτή την τόσο συγκινητική για μένα εκδήλωση, αλλά δυστυχώς οι δυνάμεις μου δεν μου το επιτρέπουν. Χαίρομαι όμως ιδιαίτερα γιατί βρίσκεται εκεί μαζί σας ο Τάκης Δημητρακόπουλος, συμμαθητής μου και φίλος αδελφικός από τότε μέχρι σήμερα, που τον παρακαλώ να με εκπροσωπήσει.          

Σας ευχαριστώ πολύ όλους» -.

Αθήνα,  12.8.2013

Μίκης Θεοδωράκης

 

Προηγούμενο άρθροΜεγάλες ζημιές από φωτιά στο ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου! (ph)
Επόμενο άρθροΑυτά είναι τα κριτήρια της διαθεσιμότητας των υπαλλήλων
Αργύρης Καρδαράς
Δημοσιογράφος, Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης 91,5