Στην συνεδρίαση του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας στις 11/02/2015, με αφορμή τη συζήτηση για τους στόχους πάλης του εργατικού κινήματος που έθεσε η παράταξη που στηρίζει το ΠΑΜΕ, η κοινή συνδικαλιστική παράταξη των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – ΠΑΣΟΚ δήλωσε τη στήριξή της στην νέα κυβέρνηση και η παράταξη της ΔΑΚΕ κάλεσε σε ανοχή και δήλωσε ότι οι προγραμματικές δηλώσεις ήταν σε φιλεργατική κατεύθυνση (!!!). Επιπλέον στην ίδια κατεύθυνση υπήρξε η «αυθόρμητη» κινητοποίηση υπέρ της κυβέρνησης, που διοργανώθηκε στις 11/02 από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μέσω «facebook» και είχε την στήριξη όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων της Αρκαδίας. Πρόταση συμμετοχής σε αυτή τη συγκέντρωση υπήρξε και από την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΛΜΕ Αρκαδίας. Πανελλαδικά υπάρχουν αντίστοιχα καλέσματα και δηλώσεις, όπως η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και εξέφραζε τη συμπαράστασή της στη νέα κυβέρνηση.
Σε τι καλούν όμως τα σωματεία, τους εργαζόμενους, το εργατικό – λαϊκό κίνημα να δώσουν στήριξη, συναίνεση ή ανοχή;
Καλούν τα σωματεία και το κίνημα να στηρίξουν μια διαπραγμάτευση για τον τρόπο που θα πληρώσει ο λαός ένα χρέος, που όμως δεν είναι δικό του και δεν ευθύνεται για τη δημιουργία του. Δηλαδή, καλούν το λαό να συμμετάσχει σε μια συγκέντρωση που δε διεκδικεί τη μονομερή διαγραφή του χρέους, αλλά στο πώς θα (ξανά)πληρώσει το χρέος της πλουτοκρατίας.
Καλούν το εργατικό – λαϊκό κίνημα να στηρίξει μια διαπραγμάτευση, που θεωρεί δεδομένο το «λιτό βίο» του λαού, δεδομένη τη μη επιστροφή όσων χάσαμε τα προηγούμενα χρόνια και την ίδια ώρα πασχίζει να εξασφαλίσει ζεστό χρήμα για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Καλούν το εργατικό – λαϊκό κίνημα να στηρίξει μια διαπραγμάτευση, μέσα στο αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ και με σεβασμό στους θεσμούς της, που θα καταλήξει σε συμφωνία, η οποία θα περιλαμβάνει νέα αντιλαϊκά μέτρα, αφού οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρηθούν, όπως λέει ο πρωθυπουργός, που είναι υπέρ των σαρωτικών μεταρρυθμίσεων και ο υπουργός Οικονομικών, που συμφωνεί με το 70% του Μνημονίου.
Καλούν το εργατικό – λαϊκό κίνημα να πάρει θέση στον πόλεμο ανάμεσα στα αμερικανικά μονοπώλια (Ομπάμα) και στα γερμανικά μονοπώλια (Μέρκελ) – και από κοντά τα ελληνικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα ρωσικά – για το ποιος θα πληρώσει και ποιος θα κερδίσει από την κρίση, από την ισοπέδωση των λαών, την οποία όλοι προωθούν στις χώρες τους και κανένας δεν αμφισβητεί.
Καλούν το εργατικό – λαϊκό κίνημα να παλέψει κάτω από ξένη σημαία, κάτω από τη σημαία όσων κάνουν μαύρη τη ζωή του λαού, ενάντια στα ταξικά του συμφέροντα.
Είναι αυτονόητο ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι σε αντίθεση με αυτές τις προτάσεις. Ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τη συμμετοχή του εκεί, σε τέτοιες δήθεν αυθόρμητες συγκεντρώσεις, που όμως προβάλλονται κατά κόρον από τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών, όπως γινόταν και με τις πλατείες. Το αντίθετο. Θα γίνουν ντεκόρ σε έναν πόλεμο που δεν είναι δικός του…
Η κόκκινη γραμμή για το λαό και τους αγώνες του είναι: Κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, ανάκτηση των απωλειών, αντεπίθεση για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών
Το κίνημα πρέπει να σηκώσει τη δική του σημαία και με αυτήν να διαδηλώνει για τη μονομερή και ολοσχερή διαγραφή του χρέους γιατί δεν είναι του λαού, για αποδέσμευση από τα σιδερένια δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει και νοικοκύρη στον τόπο του. Κάθε σωματείο πρέπει άμεσα, χωρίς καμία αναμονή, να μελετήσει το πλαίσιο αιτημάτων του ΠΑΜΕ, να συζητηθεί στα ΔΣ, στις Γενικές Συνελεύσεις, να παρθούν αποφάσεις για τις ιδιαίτερες διεκδικήσεις κάθε κλάδου.
Ο αντίπαλος μας είναι εδώ! Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι, όλοι αυτοί που μαζί με τις κυβερνήσεις τους και την ΕΕ φόρτωσαν τις συνέπειες της κρίσης και των χρεών στις πλάτες του λαού, συνεχίζουν να θησαυρίζουν πάνω στη δυστυχία και την εξαθλίωση της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας. Αυτός ο αντίπαλος δεν έφυγε με την εναλλαγή της κυβέρνησης. Αξιοποιώντας αυτή την εναλλαγή βρίσκεται εδώ πιο έτοιμος και εξοπλισμένος.
Αυτή η σύγκρουση με τους μονοπωλιακούς ομίλους, τις ενώσεις τους και τις κυβερνήσεις τους είναι αναγκαία και μόνο αυτή η σύγκρουση, αυτή η γραμμή πάλης, μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού. Σε αυτήν τη σύγκρουση, σε αυτόν τον πόλεμο, το ΠΑΜΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις.
Αυτή είναι η μόνη προοπτική για το λαό, αυτή πρέπει να υπηρετήσει το κίνημα και να γυρίσει την πλάτη στο νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, που όπως και ο προηγούμενος κυβερνητικός συνδικαλισμός των ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ, θέλει το κίνημα στην υπηρεσία της κυβέρνησης, για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Πανούση Παναγιώτα
Μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας
