Ο Αντώνης Μαυρέας είναι από τους, λίγους, τυχερούς Έλληνες ποδοσφαιριστές που σε συλλογικό επίπεδο αντιμετώπισαν τον «Θεό» Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο πρώην προπονητής του Παναρκαδικού μοιράστηκε στη Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης τις αναμνήσεις του και αποχαιρέτησε τον σπουδαίο «μάγο» του ποδοσφαίρου στην εκπομπή του Κώστα Μακαρούνη «Με μια μπάλα στο χέρι».
Ηταν 1988, όταν ο ΠΑΟΚ υποδέχτηκε τη Νάπολι του Αργεντινού σούπερ σταρ, σε μία αναμέτρηση για το Κύπελλο UEFA, με τον Ελληνα τεχνικό και τότε αμυντικό του Δικεφάλου να παίζει βασικός στο τελικό 1-1, το οποίο έμεινε στην ιστορία για την ατάκα του «Ντιεγκίτο» σχετικά με την… καυτή Τούμπα “Έχω παίξει πολλά παιχνίδια αλλά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα!”
Η ισοπαλία δεν είχε φέρει την πρόκριση για τον ΠΑΟΚ (είχε ηττηθεί στην Ιταλία με 1-0), όμως η στιγμή παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως ο μεγάλος Ντιέγκο κατέκτησε εκείνη τη χρονιά και το ευρωπαϊκό τρόπαιο με τη φανέλα της Νάπολι!
Τα κυριότερα όσων δήλωσε στη ΔΡΤ ο Αντώνης Μαυρέας:
«Είμαι τυχερός και ευλογημένος που έπαιξα απέναντί του και τον συνάντησα. Μιλάμε για την μεγαλύτερη προσωπικότητα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου που για μένα δεν συγκρίνεται με κανέναν. Εχουμε δει και έχουμε ζήσει μεγάλους παίκτες αλλά σαν αυτόν δεν είναι κανείς.
Στο πρώτο παιχνίδι στην Ιταλία είδαμε 10.000 κόσμου να τον περιμένει έξω από το γήπεδο στην προπόνηση, ενώ στον αγώνα ήταν πάνω από 100.000. Στην Τούμπα 42.000 φίλαθλοι γέμισαν τις κερκίδες από άκρη σε άκρη για να δουν αυτόν τον άνθρωπο να παίζει. Βγήκε για ζέσταμα μόνος του στο κέντρο και η αποθέωση δεν είχε προηγούμενο. Η απλότητά του, ο τρόπος που μας αντιμετώπισε, το δώρο του, ένα ρολόι μεγάλης αξίας που μας χάρισε με την υπογραφή του που εγώ το χαρακτηρίζω το δώρο του «Θεού».
Τι να πρωτοπώ για αυτόν τον «αντάρτη» του αθλήματος και της ζωής που έβγαινε μόνος μπροστά, ένα λιοντάρι που τα έπαιρνε όλα πάνω του και τα καλά και τα άσχημα. Πλήρωσε ότι έκανε στην προσωπική του ζωή με το να πεθάνει γρήγορα. Εκανε όμως και πάρα πολλά για να βοηθήσει, για να προσφέρει, για να γίνει χρήσιμος για τον φτωχό, τον λαϊκό άνθρωπο. Αγαπήθηκε από όλους.
Κέρδισε τα πάντα, κέρδισε την αγάπη και τον σεβασμό όλων, κέρδισε με την αξία του, από μια φτωχογειτονιά να καταφέρει να γίνει ένα παγκόσμιο σύμβολο. Βλέπουμε πως αντέδρασε ο κόσμος παγκοσμίως στην απώλειά του. Δεν έχει προηγούμενο».
