Ομιλητές:
Γιάννης Τζανετάκος, Δημοσιογράφος
Αντώνης Κλάψης, Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας Πανεπιστημίου Νεάπολις Κύπρου και Πελοποννήσου
Σπύρος Βλαχόπουλος, Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ
Δέσποινα Παπαδημητρίου, Αναπλ. Καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου
Μανόλης Κούμας, Διδάκτωρ Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Ιδέα Σειράς: Αλέξανδρος Κακαβάς
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κακαβάς – Αδαμάντιος Πετρίτσης
Σενάριο: Αλέξανδρος Κακαβάς
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μωρίς Γκορμεζάνος – Αδαμάντιος Πετρίτσης
Ηχοληψία: Μωρίς Γκορμεζάνος
Μουσική: Αδάμ Παναγόπουλος
Αφήγηση: Τ. Ζώτος – Γ. Παλαιοθόδωρου
Μοντάζ: Μαρία-Ελισάβετ Κόντου
Μίξη Ήχου: Νίκος Σολινταδάκης – Σιμορέλης
Τίτλοι αρχής: Αδαμάντιος Πετρίτσης
Μουσική τίτλων: Κωνσταντίνος Καρδακάρης
Βοηθός Παραγωγής: Κατερίνα Καταμπελίση
Λογιστήριο: Αθηνά Μαρούλη
Εκτέλεση Παραγωγής: Αλέξανδρος Κακαβάς
Ευχαριστίες
Κατερίνα Σιάμπου – Δήμο Τρίπολης
Ιωάννα Ζιάζιαρη – Δημοτική Ενότητα Λεβιδίου
Παναγιώτη Δούρο
Γενική Γραμματεία Μέσων Ενημέρωσης
Γενικά Αρχεία του Κράτους
Παραγωγή ΕΡΤ ΑΕ
Copyright 2018
«Αλέξανδρος Παπαναστασίου – Παναγής Τσαλδάρης: Η αβασίλευτη δημοκρατία»
Η αβασίλευτη δημοκρατία επιβλήθηκε το 1924, από μία μονομερή, βενιζελική Βουλή υπό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, αφού εκδίωξε το βασιλιά Γεώργιο Β΄. Το Λαϊκό Κόμμα υπό τον Παναγή Τσαλδάρη αναγνώρισε τη νομιμότητά της μόλις το 1932, δηλαδή 8 χρόνια αργότερα. Το 1933 το αποτυχόν κίνημα των βενιζελικών, προκειμένου να αποτραπεί η ανάληψη της εξουσίας από τον νικητή των εκλογών Παναγή Τσαλδάρη, καθώς και το επόμενο αποτυχόν κίνημα του 1935, προσέφεραν την ευκαιρία στον μεταστραφέντα βενιζελικό Γεώργιο Κονδύλη να καταλύσει την αβασίλευτη, επίσης με μονομερή Βουλή, και να εγκαθιδρύσει και πάλι τη βασιλευομένη, επαναφέροντας στο θρόνο τον Γεώργιο Β΄.
Στο ντοκιμαντέρ μιλούν –με σειρά εμφάνισης- οι: Γιάννης Τζανετάκος (δημοσιογράφος), Αντώνης Κλάψης (επίκουρος καθηγητής Ιστορίας Πανεπιστημίου Νεάπολις-Πάφου), Σπύρος Βλαχόπουλος (καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ), Δέσποινα Παπαδημητρίου (αναπληρώτρια καθηγήτρια Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου), Μανόλης Κούμας (διδάκτωρ Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών).
Είκοσι συνδυασμοί πορτρέτων, επιφανών Ελλήνων ανδρών και γυναικών της πολιτικής -και όχι μόνο- σκηνής και των αντιθέτων ή κοινών ιδεολογιών ή απόψεων / πεποιθήσεων προσωπικοτήτων από την απελευθέρωση της Ελλάδας έως σήμερα που, πολλές φορές, υπερέβησαν τα εσκαμμένα προς υλοποίηση των βλέψεων και των σχεδίων τους.
Σημαντικές μορφές που διαδραμάτισαν καίριο ρόλο κατά την ιστορική περίοδο από την αρχή του νέου ελληνικού κράτους έως το 1967. Μορφές που η συμβολή τους στη νεότερη ελληνική Ιστορία δεν έχει εκτιμηθεί όπως θα έπρεπε. Πρόσωπα που η ζωή τους και το έργο τους, όπως και οι πολιτικοί κοινωνικοί τους αγώνες, παραμένουν ακόμα άγνωστα ή αδιευκρίνιστα στο ευρύ κοινό.
Τα εν λόγω άτομα, με κριτήριο την επίσημη αλλά και την επιλεγόμενη «Μικρή Ιστορία», παρουσιάζουν ένα, άκρως ενδιαφέρον, κοινό στοιχείο. Θεωρούνταν από φίλους και εχθρούς ικανά προκειμένου να χαράξουν και να εφαρμόσουν μια πολιτική διαφορετική από του συρμού, δηλαδή μια πολιτική των άκρων, πολλάκις ιδιαιτέρως επιβλαβή για τον ελληνικό λαό, γηγενή και αλύτρωτο. Πρόσωπα προερχόμενα από όλες τις παρατάξεις, όλες τις κοινωνικές τάξεις που, κάποια δεδομένη στιγμή, αποτόλμησαν να τις εγκαταλείψουν ή να τις παρασύρουν, ακολουθώντας το προσωπικό τους ιδεώδες.
Κάποια απ’ αυτά, με τις πράξεις τους συνέβαλαν στη χάραξη της Ιστορίας και κατέστησαν επιφανείς, ίσως χωρίς να το δικαιούνται, άλλα πάλι, καίτοι συνέβαλαν τα μάλα στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, ουδέποτε έλαβαν τα εύσημα που δικαιούνται, κάποια άλλα τέλος, παραμένουν μέχρι σήμερα άγνωστα ή υποτιμημένα, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε λόγω πολιτικής σκοπιμότητας. Αποτολμούμε πάντως να πούμε ότι τελικά σχεδόν κανένα από αυτά τα ιδιαίτερα πρόσωπα δεν κατάφερε να φανεί όσο χρήσιμο θα μπορούσε στη χώρα του, είτε επειδή η σταδιοδρομία του διεκόπη βίαια, είτε επειδή η συλλογική συνείδηση απεδείχθη ισχυρότερη της ατομικής.
Πολλές από τις συγκεκριμένες, καθ’ όλα αξιόλογες προσωπικότητες, δεν κατάφεραν να εμφυσήσουν στα πλήθη τον ενθουσιασμό και την αλλοφροσύνη και να τα καταστήσουν προσωπικούς οπαδούς τους. Αρχήγευσαν, αλλά δεν ηγήθηκαν, παρόλο που πιθανώς να διέθεταν τα προσόντα.
Εμπνευσμένη από το έργο του Έλληνα ιστορικού και βιογράφου Πλουτάρχου, «Βίοι Παράλληλοι», η σειρά θα επιδιώξει, με τη βοήθεια καταξιωμένων ιστορικών και άλλων επιστημόνων, να παρουσιάσει, συνδυάζοντας επιλεκτικά, την παράλληλη πορεία και θητεία στα κοινά των συγκεκριμένων προσωπικοτήτων, αποφεύγοντας τους χαρακτηρισμούς και το σχολιασμό. Η παράθεση των ιστορικών, αλλά και προσωπικών στοιχείων των πολιτικών προσώπων που έχουν επιλεγεί προς διερεύνηση, θα γίνει κατά τρόπο εύληπτο και σαφή και θα ακουσθούν πολλές και ποικίλες απόψεις, με τουλάχιστον δύο αντικρουόμενες ερμηνείες στα κύρια σημεία της αφήγησης.
