Ο πατήρ Αντώνιος, που απέσπασε επάξια το βραβείο του “Kαλύτερου Ευρωπαίου Πολίτη” – το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – μίλησε την Πέμπτη (11/10) στη Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης, στην εκπομπή «Πρωινή Περίπολος» με την Τόνια Μεγρέμη.
Ο πατήρ Αντώνιος δεν αρκέστηκε στα καθήκοντα ενός απλού ιερέα, αλλά μπήκε στην ουσία του Χριστιανισμού, που δεν είναι άλλη από την προσφορά και την αγάπη δίχως ανταλλάγματα. Κατάφερε να βάλει στην άκρη το “εγώ” και να κοιτάξει το “εμείς” και αυτό τον καθιστά μια φωτεινή εξαίρεση και ένα παράδειγμα προς μίμηση.
Η ιστορία της “Κιβωτού του κόσμου” ξεκινά πριν 20 χρόνια, όταν ο πατήρ Αντώνιος διορίζεται σε μια πολύ δύσκολη περιοχή της Αθήνας και αποφασίζει, να κάνει ένα άνοιγμα από την εκκλησία… στην πλατεία, όπως συνηθίζει να το λέει και ο ίδιος. «Ή περιοχή αυτή ήταν πρώτη σε νεανική εγκληματικότητα και αυτό με σόκαρε. Αποφάσισα λοιπόν, να ανοιχτώ προς αυτά τα παιδιά και να τα γνωρίσω ο ίδιος. Ήθελα να δω, ποιοι ήταν έξω από την πόρτα μας και με τον δικό μου τρόπο – κυρίως μέσω του αθλητισμού – να οδηγήσω τα παιδιά σε άλλες δραστηριότητες .Τα παιδιά στην εφηβεία έχουν το αίσθημα του ανήκειν. Θέλουν, να ανήκουν σε ομάδες. Έτσι και εμείς φτιάξαμε ομάδες μέσω του αθλητισμού, που λειτούργησε ως προθάλαμος, για να οδηγηθούν τα παιδιά σε άλλες πιο θετικές δραστηριότητες», μας περιγράφει ο ίδιος, ξετυλίγοντας το νήμα της προσωπικής του ιστορίας, που τον οδήγησε στη δημιουργία της «Κιβωτού του κόσμου».
Αυτή η μεγάλη “αγκαλιά” που έχει δημιουργήσει ο πατήρ Αντώνιος, φιλοξενεί σήμερα 400 παιδιά. «Ποιος να το φανταζόταν στην αρχή, πως θα φτάναμε σε αυτό τον αριθμό. Τα μισά από αυτά τα παιδιά είναι στα σπίτια φιλοξενίας, που έχουμε ανά την Ελλάδα. Στην Καλαμάτα μάλιστα σύντομα θα δημιουργηθεί ένα νέο σπίτι φιλοξενίας της Κιβωτού, μετά και από δωρεά της οικογένειας Καρέλια», μας λέει ο ίδιος, ενώ σε ερώτημα μας, για το εάν ο κόσμος στηρίζει την δράση του, μας απαντά: «Η στήριξη προέρχεται από τον απλό κόσμο και αυτό με συγκινεί. Δεν έχουμε πάρει ποτέ κρατικά χρήματα και ευρωπαϊκά κονδύλια».
Η δυσκολία του να απαντήσει κανείς στα «γιατί» των παιδιών και το πώς μπορεί κάποιος, να το διαχειριστεί όλο αυτό,είναι η επόμενη ερώτηση μας και με την απάντηση, να είναι απλή και ξεκάθαρη. «Ξεκινάμε από την αρχή και εξηγούμε, τι είναι η αγάπη. Η καρδιά αυτών των παιδιών έχει γεμίσει με πόνο, θυμό, θλίψη και μίσος. Αυτά τα παιδιά όμως μπορούν να μάθουν τι σημαίνει αγάπη και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε», μας ανέφερε ο πατήρ Αντώνιος.
Για το στήριγμα του, την σύζυγο του, η οποία είναι “στρατευμένη” στο έργο της Κιβωτού, μας ξεκαθάρισε, πως χωρίς την συνδρομή της, δεν θα μπορούσε να συνεχίσει το έργο του. «Για εμάς η Κιβωτός είναι ο παράδεισος μας!», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ζώντας σε μια κοινωνία με πολλούς ικανούς αλλά ελάχιστους πρόθυμους, ο πατήρ Αντώνιος με την κιβωτό του μας αποδεικνύει, πως εκεί που κάποιοι βλέπουν μόνο σκοτάδι, μπορεί να “γεννηθεί” φως. «Διαχειριζόμαστε πολύ δύσκολα περιστατικά. Τα παιδιά που έρχονται σε εμάς είναι σαν ένα λουλούδι, που κάποιος το ποδοπάτησε και δεν ξέρουμε από πού να το πιάσουμε, για να μην διαλυθεί. Τα παιδιά όμως θα πρέπει να δουν στα δικά μας μάτια το κουράγιο και την ελπίδα. Να καταλάβουν, πως μπορούν, να τα καταφέρουν. Γι αυτό δεν επιτρέπεται κανείς μας να λυγίσει», δηλώνει αποφασιστικά, μην αφήνοντας περιθώριο για δεύτερες σκέψεις και λιποψυχία.
Τέλος ζητήσαμε από τον πατήρ Αντώνιο, να μας περιγράψει τα συναισθήματα του για το βραβείο, που του δόθηκε, με τον ίδιο να μας δηλώνει: «Νιώθω χαρά και ενθουσιασμό. Μια διεθνής αναγνώριση με ομόφωνη μάλιστα απόφαση, μας χαροποιεί. Περισσότερο από όλα όμως με χαροποίησε το γεγονός, πως το έζησα όλο αυτό μαζί με μια ομάδα παιδιών, που πήραμε μαζί μας στις Βρυξέλλες».
Ακούστε ολόκληρη την συνέντευξη:
Πατήστε ΕΔΩ για να επισκεφθείτε το site της “Κιβωτού του κόσμου”
