Όλα όσα είπε ο Γιώργος Παπαηλιού κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής για τη ρύθμιση οφειλών

Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος Παπαηλιού, κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής για τη «ρύθμιση οφειλών και παροχή δεύτερης ευκαιρίας», είπε, μεταξύ των άλλων, τα εξής:

«Η συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Υπουργού Οικονομικών που συνδέεται με το νομοσχέδιο για τον πτωχευτικό κώδικα υπήρξε αποκαλυπτική για το πραγματικό περιεχόμενό του, παρά την προσπάθεια της ΝΔ, με ψεύδη, διαστρεβλώσεις και άλλα παρόμοια, να αποκρυβεί η αλήθεια.



Η απόκρυψη της αλήθειας που επιχειρείται, με τη στήριξη των συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, έχει ημερομηνία λήξεως. Και αυτή είναι το συντομότατο χρονικό διάστημα, εντός του οποίου οι πολίτες θα βιώσουν τις συνέπειες του πτωχευτικού κώδικα.  

Ο τίτλος του νομοσχεδίου είναι ψευδεπίγραφος, αφού αναφέρεται στη δήθεν «δεύτερη ευκαιρία» που παρέχεται στα πτωχευμένα νομικά και εφεξής και φυσικά πρόσωπα. Αυτή όχι μόνον δεν παρέχεται, αλλά, με το νομοσχέδιο, θεσπίζεται ένα πλέγμα ρυθμίσεων που οδηγεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη χαριστική βολή στους δανειολήπτες και την παροχή ευκαιρίας στις Τράπεζες και τα funds, να ολοκληρώσουν τις προϋποθέσεις για την κυριαρχία τους στην οικονομία και την κοινωνία.  

Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου δεν ανταποκρίνεται στους σκοπούς του πτωχευτικού δικαίου, που είναι η πρόληψη της πτώχευσης, η παροχή δυνατοτήτων διάσωσης του δανειολήπτη  και εξυγίανσης της επιχείρησης-οφειλέτη και μόνον εν τέλει, αν δεν υφίστανται τέτοιες δυνατότητες, η ρευστοποίηση της περιουσίας τους προς συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών. 

Αντιθέτως, με το νομοσχέδιο δίδεται προτεραιότητα στην πτώχευση και στη ρευστοποίηση των περιουσιών των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, προκειμένου να  ικανοποιούνται οι πιστωτές, και μάλιστα εντός της κατά το δυνατόν συντομότερης προθεσμίας.

Ενδεικτικά, με το υπό κρίση νομοσχέδιο-το νέο πτωχευτικό κώδικα:

Η πτώχευση δεν θα αφορά μόνον όσους έχουν εμπορική ιδιότητα, όπως μέχρι σήμερα. Η δυνατότητα πτώχευσης επεκτείνεται πλέον ακόμη και στα φυσικά πρόσωπα. Έτσι θα εξουδετερώνονται οικονομικά εκτός από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες και οι εργαζόμενοι και οι αγρότες.

Εισάγεται τεκμήριο παύσης πληρωμών,  που θα υφίσταται, όταν κάποιος οφειλέτης «δεν καταβάλλει τις  ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του προς το Δημόσιο, τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης ή πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα, σε ύψος τουλάχιστον 40 % των συνολικών ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών του προς τον αντίστοιχο φορέα για περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών, εφόσον η μη εξυπηρετούμενη υποχρέωσή του υπερβαίνει το ποσό των 30.000». Βάσει αυτού του κριτηρίου της παύσης πληρωμών στο άμεσο μέλλον θα υπάρξουν αποφάσεις για μαζικές κηρύξεις πτωχεύσεων από τα αρμόδια δικαστήρια. Γεγονός που θα έχει ως αποτέλεσμα, αφενός την επιτάχυνση των εξαγορών και των συγχωνεύσεων και την αναδιάταξη του επιχειρηματικού χάρτη προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και εις βάρος της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και αφετέρου μαζικές εκποιήσεις της κύριας κατοικίας οφειλετών ή απώλειάς της προς όφελος  των τραπεζών και των funds.

Στην πτωχευτική περιουσία εντάσσονται και η κύρια κατοικία του οφειλέτη αλλά και μέρος του μελλοντικού ετήσιου εισοδήματος  που αποκτά μετά την κήρυξη της πτώχευσης στο βαθμό που υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσής του.

Το ακίνητο-«το σπίτι» του απόλυτα ευάλωτου οφειλέτη  «περνά» στον ιδιωτικό !!! «φορέα απόκτησης και επαναμίσθωσης ακινήτων». Ο οφειλέτης μπορεί να παραμείνει σε αυτό ως μισθωτής για 12 έτη εκτός αν καθυστερήσει την καταβολή μισθωμάτων πέραν των τριών μηνών, οπότε και του «γίνεται» έξωση.  Η δε δήθεν δυνατότητα επαναγοράς «του  σπιτιού του» από τον οφειλέτη γίνεται στην εμπορική αξία του, μάλιστα χωρίς να αφαιρούνται όσα ο οφειλέτης είχε καταβάλει ως μισθώματα επί 12 χρόνια !!!

Έτσι ο οφειλέτης εξουθενώνεται, εξουδετερώνεται πλήρως, χάνοντας κάθε δυνατότητα διαχείρισης ακόμη και του εισοδήματος που αποκτά μετά την πτώχευση.

Συνακόλουθα στερείται στην πράξη κάθε δυνατότητα «δεύτερης ευκαιρίας».

Με την εφαρμογή του πτωχευτικού κώδικα παύει η θεσμική και νομική κατοχύρωση οποιουδήποτε προστατευτικού πλαισίου ισχύει,  με αναδρομική ανατροπή της προστασίας, ακόμα και όπου υφίσταται  δικαστική απόφαση και τηρείται κανονικά. Ήδη η προστασία της πρώτης κατοικίας έχει παύσει να υφίσταται από τον Ιούλιο 2020, με ευθύνη της ΝΔ. Έτσι  «μπαίνει ταφόπλακα» στην  προστασία της κύριας κατοικίας, με αποτέλεσμα να  καθιερώνεται ένα γενικευμένο και πιο αυστηρό πλαίσιο πτώχευσης (και ιδιωτών πλέον), ενώ παράλληλα παρέχονται λιγότερα, περιορισμένα και προαιρετικά μόνο εργαλεία ρυθμίσεων.

Δίδεται η δυνατότητα να υποβάλλεται μαζί με την αίτηση πτώχευσης της επιχείρησης και αίτημα εκποίησης του συνόλου του ενεργητικού της ή κατά κλάδους,  από εκείνους τους πιστωτές που εκπροσωπούν μόνον το 30 % του συνόλου των απαιτήσεων εις βάρος του οφειλέτη.

Στη διαδικασία διάσωσης-εξυγίανσης των επιχειρήσεων τίθεται ως βασικός κανόνας ότι δεν θα χειροτερεύσει η θέση των πιστωτών.

Προβλέπεται ότι  με την κήρυξη της πτώχευσης επέρχεται αυτοδίκαιη και αζήμια λύση όλων των εκκρεμών και διαρκών συμβάσεων του οφειλέτη, μεταξύ αυτών και των συμβάσεων εργασίας, για τις οποίες δεν απαιτείται η καταβολή αποζημίωσης στους εργαζόμενους. Έτσι καταπατάται κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, αφού οι εργαζόμενοι καθίστανται «συνεταίροι» με τους εργοδότες στις ζημίες μιάς επιχείρησης. 

Συμπερασματικά:

Επιχειρείται η διευκόλυνση και επιτάχυνση των πτωχεύσεων και ιδίως της ρευστοποίησης της περιουσίας των δανειοληπτών.

Επιχειρείται  η ενίσχυση της θέσης των πιστωτών, ιδίως δε των τραπεζών, αφού στη διαδικασία διάσωσης-εξυγίανσης επιχειρήσεων τίθεται ως βασικός κανόνας, χωρίς καμία εξαίρεση, ότι δεν θα χειροτερεύσει η θέση των πιστωτών !!!

Σε αυτό το πλαίσιο, στο υποβαλλόμενο από την δανειολήπτρια επιχείρηση σχέδιο εξυγίανσης, οι Τράπεζες δεν υποχρεούνται να απαντήσουν, δηλαδή το σχέδιο εξυγίανσης αγνοείται, ο σύνδικος πτώχευσης επιλέγεται αποκλειστικά από τους πιστωτές, οι Τράπεζες προηγούνται σε όλες τις φάσεις, ακόμη και του Δημοσίου, των φορέων κοινωνικής  ασφάλισης και βέβαια των εργαζομένων.

Αυτή η εξέλιξη είχε προαναγγελθεί πολιτικά  δια στόματος του εκ των αντιπροέδρων της ΝΔ και Υπουργού Ανάπτυξης της κυβέρνησής της,  ο οποίος έχει αναφέρει ότι η προστασία της κύριας κατοικίας είναι ζημιογόνα για την οικονομία !!! Στη συνέχεια η κυβέρνηση της ΝΔ δεσμεύτηκε ρητά έναντι των δανειστών ότι θα καταργήσει κάθε προστασία μέχρι τον Απρίλιο 2020.  Αυτή  η άποψη-δέσμευση συνιστά τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής της ΝΔ, η οποία  αποτυπώνεται και στο παρόν νομοσχέδιο.

Το νομοσχέδιο εισάγεται μετά τη μακρόχρονη, λόγω  χρεοκοπίας και μνημονιακών πολιτικών, κρίση, αλλά και εν μέσω της υγειονομικής και της εξ αυτής προκύπτουσας νέας οικονομικής κρίσης. Δηλαδή, την ώρα που η οικονομία, οι μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι χρειάζονται στήριξη και ενίσχυση για «να ανασάνουν» και να ανταπεξέλθουν στις νέες δυσκολίες, μέσω του νομοσχεδίου, τους καταφέρεται ακόμη ένα πλήγμα, με τρόπο που να επέρχεται ολιστική και ολοκληρωτική αρπαγή της (ιδιωτικής) περιουσίας τους.

Στο νομοσχέδιο αποτυπώνεται το ταξικό-(εν προκειμένω) το τραπεζικό πρόσημο του σκοπού του και συνακόλουθα της πολιτικής της ΝΔ. Το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους-της υπερχρέωσης  επιχειρήσεων και νοικοκυριών αντιμετωπίζεται  αποκλειστικά υπό την οπτική  των τραπεζών και των funds, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ούτε κατ΄ ελάχιστον κοινωνικά κριτήρια.».

 

Προηγούμενο άρθροΣτα 715 τα νέα κρούσματα κορωνοϊού με 95 άτομα διασωληνωμένα στις ΜΕΘ
Επόμενο άρθροΔήμος Τρίπολης | Τακτικές απολυμάνσεις στο γήπεδο «Αναστάσιος Μουκάκης»