Ο νόμος για τις Ενεργειακές Κοινότητες είναι «Όχημα» κερδοφορίας του κεφαλαίου και εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων, είναι κρίκος για παραπέρα απελευθέρωση – ιδιωτικοποίηση και άγρια εμπορευματοποίηση του ρεύματος.
Σαν διοίκηση της Περιφέρειας είστε στρατευμένοι σε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική για αυτό τρέξατε να βάλετε πλάτη και πήρατε απόφαση υπέρ των Ενεργειακών Κοινοτήτων πολύ πριν ψηφιστεί ο νόμος.
Πρόκειται για «φρούτο» που εισάγεται στην ελληνική νομοθεσία, με την ενσωμάτωση ευρωπαϊκών οδηγιών για την προώθηση της χρήσης Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές και τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.
Συνοπτικά, προβλέπεται ότι «Ενεργειακές Κοινότητες» μπορούν να ιδρύουν φυσικά πρόσωπα, ΟΤΑ, Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, δηλαδή εταιρείες. Η δυνατότητα που έχει είναι να εγκαταστήσει σταθμούς ΑΠΕ, Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού και Θερμότητας (ΣΗΘΥΑ) και Υβριδικούς Σταθμούς, τόσο στην έδρα της ή σε όμορη περιφέρεια, να διαχειρίζεται πρώτες ύλες, ακόμα και δίκτυα διανομής ηλεκτρικής ενέργειας. Προβλέπεται πλήθος μέτρων ως κίνητρα, που περιλαμβάνουν από επιδοτήσεις μέσω του «αναπτυξιακού» νόμου, ευνοϊκή δανειοδότηση μέχρι και φοροαπαλλαγές κ.ά.
Αναπαράγετε τα επιχειρήματα της Κυβέρνησης.
Παρουσιάζετε το νόμο ως «λύση» στην ενεργειακή φτώχεια του λαού, αποκρύβοντας ότι πρόκειται για την ενίσχυση και με αυτόν τον τρόπο της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, αυτών που δραστηριοποιούνται τόσο στην Ενέργεια και ειδικά στις ΑΠΕ, όσο και στον τομέα των κατασκευών.
Οι «Ενεργειακές Κοινότητες» είναι μέρος «της ενιαίας πολιτικής Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μια πραγματικότητα που προωθεί παραπέρα την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας και ειδικότερα το κομμάτι που ενισχύει το μερίδιο των ΑΠΕ στο συνολικό ενεργειακό μείγμα», «είναι έξω από κάθε πραγματικότητα ο ισχυρισμός ότι θα αντιμετωπιστεί και η ενεργειακή φτώχεια. Δεν πρέπει να έχει καμία προσδοκία ο λαός από τη δήθεν μεταμνημονιακή εποχή που θα φέρει δήθεν δίκαιη ανάπτυξη».
Η απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας είχε βαφτιστεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ «πρόοδος» που θα έφερνε επενδύσεις και λόγω του ανταγωνισμού, μείωση της τιμής του ρεύματος, προστασία του περιβάλλοντος και αύξηση των θέσεων εργασίας, ενώ τελικά η ζωή έδειξε ότι η μόνη …πρόοδος που συντελέστηκε ήταν στην αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Από την άλλη, αυξήθηκαν τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 48,5% και τα λεγόμενα «πράσινα» τέλη και οι σχετικοί κρατικοί φόροι που μπήκαν στα νοικοκυριά, αυξήθηκαν κατά 147%. Οι συνολικές οφειλές προς τη ΔΕΗ φτάνουν το 1,65 δισεκατομμύριο και αφορούν στο μεγαλύτερο βαθμό χρέη λαϊκών νοικοκυριών. Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ το 1994 ξεπερνούσαν τους 36 χιλιάδες με σχέσεις πλήρους και σταθερής εργασίας και σήμερα έμειναν περίπου 18 χιλιάδες με συνεχείς ετήσιες μειώσεις στους μισθούς τους πάνω από 750 εκατομμύρια ευρώ, οι νέοι προσλαμβάνονται με μαύρες ευέλικτες εργασιακές σχέσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση ακόμα, καλλιέργησε την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στο πλαίσιο της απελευθέρωσης.
Ειδικά οι «Ενεργειακές Κοινότητες» και με δεδομένο ότι η αποκαλούμενη «πράσινη ανάπτυξη», δηλαδή οι «πράσινες μπίζνες» έχουν μετατραπεί σε «κότα που κάνει το χρυσό αυγό», θα αξιοποιηθούν «ως εργαλείο χρηματοδότησης» έργων ΑΠΕ. Ενώ όσον αφορά τα περί «κοινωνικής αλληλεγγύης» και «κοινωνικών συνεταιρισμών», είναι τουλάχιστον αυταπάτη στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, που έχει στο επίκεντρο το κυνήγι του κέρδους.
Ο λαός έχει πείρα, ξέρει ότι θα γίνει κάτι ανάλογο με τα μικρά φωτοβολταϊκά που πνίγηκε κόσμος και συγκεντρώνονται σε επιχειρηματικούς ομίλους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μπροστά στο «αναπτυξιακό» συνέδριο Κυβέρνησης-Περιφέρειας Πελοποννήσου
