ΠΟΡΝΕΙΑ, ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΗ
Από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων
Η δημοσιοποίηση στοιχείων και η πρόσφατη σύλληψη της αλλοδαπής γυναίκας, καθώς και η δημοσιοποίηση στοιχείων άλλων 11 γυναικών που ανήκουν σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες με την κατηγορία της απειλής της δημόσιας υγείας, φέρνουν στο προσκήνιο τρία ζητήματα, τα οποία βρίσκονται στην καρδιά των πολιτικών πρόληψης και καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών και έχουν απασχολήσει την Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων επισταμένως την τελευταία διετία.
Το πρώτο θέμα που αναδεικνύει η επικαιρότητα αφορά στο ζήτημα της δημοσιοποίησης των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων οροθετικών γυναικών θυμάτων βίας, στιγματίζοντας έτσι και θυματοποιώντας εκ νέου τις γυναίκες αυτές. Τα ερωτηματικά που τίθενται βάσει της οπτικής του φύλου είναι τα εξής:
- Κατά πόσο η δημοσιοποίηση έχει γίνει με δεοντολογική ορθότητα, έτσι ώστε να προστατευθεί η στοιχειώδης αξιοπρέπεια των ατόμων αυτών και ποια είναι η ευθύνη των ΜΜΕ και του ΕΣΡ σε αυτό;
- Aν η δημοσίευση των προσωπικών δεδομένων των εκδιδομένων γυναικών προστατεύει τη δημόσια υγεία, τότε γιατί δεν την προστατεύουν ή δεν θα την προστάτευαν ακόμα περισσότερο, η δημοσιοποίηση των ονομάτων των «πελατών»; Με το σκεπτικό αυτό, δεν αποτελούν και οι πελάτες οι οποίοι με επιλογή τους έκαναν χρήση των «υπηρεσιών» χωρίς προφύλαξη, κίνδυνο της δημόσιας υγείας, αφού μπορούν να μεταδώσουν την ασθένεια, τόσο στις συντρόφους/συζύγους. όσο και σε άλλες ανυποψίαστες γυναίκες με τις οποίες πιθανόν έχουν σεξουαλική επαφή;
Το δεύτερο θέμα σχετίζεται με το ίδιο το φαινόμενο της παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική/οικονομική εκμετάλλευση από παράνομα εγκληματικά κυκλώματα, που απομυζούν τεράστια κέρδη. Αυτή η μορφή βίας, με θύματα κυρίως γυναίκες και παιδιά, τα οποία κακοποιούνται πολλαπλώς, αποτελεί πρωτίστως προσβολή της στοιχειώδους αξιοπρέπειας του ανθρώπου στην οποία οι «πελάτες» της πορνικής αγοράς συνεργούν. Αντί της ανάδειξης της ευθύνης του «πελάτη» απέναντι στον περίγυρό του και, γενικότερα, στο κοινωνικό σύνολο, η ευθύνη αυτή εστιάζεται μόνο στις ίδιες τις γυναίκες που εξαναγκάζονται σε εκπόρνευση, δηλαδή στα ίδια τα θύματα της σωματεμπορίας.
Το τρίτο θέμα που αναδεικνύεται με ένταση είναι η ανάγκη αναθεώρησης του νομικού πλαισίου που διέπει την πορνεία και την εμπορία ανθρώπων με στόχο τη σεξουαλική εκμετάλλευση στη χώρα μας. Μήπως η «αγορά πορνικών και σεξουαλικών υπηρεσιών» θα έπρεπε να στρέφει την προσοχή μας σε αυτόν που τροφοδοτεί τη ζήτηση αυτών των «υπηρεσιών»; Πιστεύουμε ότι είναι καιρός και στην Ελλάδα να τεθεί το θέμα της ποινικοποίησης και των ευθυνών του «πελάτη», όπως έχει γίνει ήδη στην Γαλλία, την Σουηδία και σε άλλες χώρες.
Είναι θετικό ότι παρόμοιες θέσεις και προβληματισμοί άρχισαν να διατυπώνονται και στον δημόσιο πολιτικό λόγο.
