Το τελευταίο διάστημα δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων έχουν επαναφέρει στη δημόσια συζήτηση το θέμα της άρσης της απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
Έτσι επανέρχεται στο προσκήνιο το τεράστιο θέμα της λήψης μέτρων προστασίας των δανειοληπτών εκείνων οι οποίοι λόγω της κρίσης είναι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να χάσουν την κατοικία τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία προς όφελος των τραπεζιτών.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών και η κυβέρνηση συνολικά οφείλουν να λάβουν τις αποφάσεις εκείνες οι οποίες θα προστατεύουν τους πολίτες που έχουν πληγεί από τη κρίση (μισθωτούς – συνταξιούχους – μικροεπαγγελματίες – αγρότες) και ταυτόχρονα θα οδηγούν στην ανάκαμψη της οικονομίας αλλά και του τραπεζικού συστήματος.
Με βάση τα παραπάνω επισημαίνουμε τα κάτωθι:
1ον. Καταδικάζουμε κάθε σκέψη άρσης της απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, με όποιον «μανδύα» και αν αυτή προωθηθεί. Η απόπειρα να καλυφθεί η σταδιακή έστω άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών πίσω από δήθεν «κοινωνικά κριτήρια» δεν ξεγελάει κανέναν.
2ον. Θεωρούμε απαράδεκτες τις τοποθετήσεις περί «επιτήδειων» και «μπαταξήδων», που επιστρατεύονται για να δικαιολογήσουν την έξωση χιλιάδων οικογενειών από τα σπίτια τους. Οι άνθρωποι που από τη μία στιγμή στην άλλη έχασαν τη δουλειά τους, περικόπηκαν οι μισθοί ή οι συντάξεις τους ή μειώθηκε δραστικά το εισόδημά τους, δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για την αδυναμία τους να πληρώσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις. Είναι άδικο να πληρώσουν μία κρίση για την οποία δεν ευθύνονται. Τους όποιους – πραγματικούς – επιτήδειους και μπαταξήδες που φοροδιαφεύγουν και λειτουργούν σε βάρος της κοινωνίας, η κυβέρνηση όχι μόνο τους ξέρει πολύ καλά, αλλά και τους καλύπτει.
3ον. Ζητάμε από την κυβέρνηση να προωθήσει άμεσα μία συνολική επίλυση του ζητήματος. Είναι δίκαιο και λογικό οι τράπεζες, οι οποίες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού, να αναλάβουν κι αυτές το μερίδιο της κοινωνικής ευθύνης που τους αναλογεί. Να ληφθούν όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία θα προστατέψουν τη πρώτη κατοικία, την επαγγελματική στέγη των μικρομεσαίων επαγγελματιών, την αγροτική γη των αγροτών.
Ενδεικτικά, τέτοια μέτρα μπορούν να συμπεριλαμβάνουν:
- Πάγωμα κάθε διαδικασίας αναγκαστικής είσπραξης ή εκτέλεσης των απαιτήσεων από την κατάθεση της αιτήσεως. Με δυο λόγια δηλαδή, να σταματήσει αυτή η αθλιότητα των εισπρακτικών εταιρειών που έχουν γίνει ο εφιάλτης για μεγάλη πλειοψηφία νοικοκυριών.
- Θέσπιση αναγκαστικών κανόνων ρύθμισης για τις τράπεζες, ώστε οι δανειολήπτες να μην εξαρτώνται από χρονοβόρες και πολυδάπανες δικαστικές διαδικασίες. Εδώ το fast trαck δεν πρέπει να γίνεται μόνο σε επενδύσεις, αλλά και όταν το κράτος και η γραφειοκρατία είναι αντιμέτωπη με τις άμεσες ανάγκες του πολίτη προκειμένου να βρει το δίκιο του.
- Σημαντική μείωση των επιτοκίων, κυρίως στα καταναλωτικά δάνεια, τις πιστωτικές κάρτες και τα όρια υπεραναλήψεως.
