Τη μετονομασία των οδών «Ουάσινγκτον» και «Ταξιαρχών» σε «Γεωργίου Τσουτσάνη» και «Μανώλη Γλέζου και απαγχονισθέντων της Ταξιαρχών» αντίστοιχα ,πρότεινε με επιστολή του προς τον Δήμαρχο Κώστα Τζιούμη, ο δημοτικός σύμβουλος Τρίπολης, Γιώργος Σπηλιόπουλος.
Η επιστολή:
Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε,
Καταρχάς θα ήθελα να σας συγχαρώ για τον σπουδαίο αγώνα που δίνει η δημοτική αρχή για την μη εξάπλωση του κορονοιού στις δύσκολες μέρες που διανύουμε όλοι μας και έχει αλλάξει τελείως η καθημερινότητά μας.
Όμως αυτές τις δύσκολες μέρες, μέχρι στιγμής, μας συγκλόνισαν δύο σημαντικά γεγονότα.
Το πρώτο και πιο κοντινό μας είναι ο θάνατος του μεγάλου Τριπολίτη Γεώργιου Τσουτσάνη.
Προτείνω λοιπόν την μετονομασία της οδού Ουάσιγκτον, που καμία απολύτως σχέση δεν έχει με την ιστορική πόλη μας, σε οδό «Γεώργιου Τσουτσάνη», γιατί και το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου εκδόθηκε «για τον θάνατο του εκλεκτού συμπολίτη Γεωργίου Τσουτσάνη, συνεκτιμώντας τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, ήθος, συνέπεια, εντιμότητα, εργατικότητα. Ιδιαίτερα όμως θεωρεί χρέος στον εκλιπόντα Γεώργιο Τσουτσάνη την απόδοση τιμής για την ηρωική, αντιστασιακή πράξη του στην Τρίπολη, κατά τη διάρκεια της Κατοχής το 1942 και σε ηλικία 13 χρόνων, να περισώσει με κίνδυνο της ζωής του τα οστά του Γέρου του Μωριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που είχαν διασκορπίσει οι Ιταλοί κατακτητές ως αντίποινα, επειδή τόλμησαν στην Τρίπολη να γιορτάσουν την επέτειο της 25ης Μαρτίου, παρά την αυστηρή απαγόρευση τους. Ενδεικτικό της αδιάλειπτης αγάπης και της προσφοράς του στην πόλη μας, το πάλλευκο πιάνο που δώρισε στο Δήμο μας και φωτίζει τη σκηνή του Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου».
Το δεύτερο γεγονός, κατά την προσωπική μου γνώμη πάντα, που συγκλόνισε το Πανελλήνιο ήταν ο θάνατος του μεγάλου Έλληνα Μανώλη Γλέζου.
Προτείνω την μετονομασία της οδού Ταξιαρχών σε οδό «Μανώλη Γλέζου και απαγχονισθέντων της Ταξιαρχών»
Η πόλη μας κάθε χρόνο τιμά την μνήμη αυτών των νεκρών ενώ το έργο του Μανώλη Γλέζου είναι γνωστό.
Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε το βιογραφικό του αλλά σας το παραθέτω (από το διαδίκτυο, πηγή wikipedia) για να τεκμηριώσω την πρότασή μου. «Ο Μανώλης Γλέζος (Απείρανθος Νάξου, 9 Σεπτεμβρίου 1922 – Αθήνα, 30 Μαρτίου 2020) ήταν Έλληνας πολιτικός της Αριστεράς, ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Μαζί με τον Λάκη Σάντα υπήρξε συμπρωταγωνιστής σε μία από τις πρώτες αντιστασιακές ενέργειες στην κατεχόμενη Ελλάδα και ευρύτερα στην κατεχόμενη από τον Άξονα Ευρώπη κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου του 1941 κατέβασαν τη σημαία της Ναζιστικής Γερμανίας από τον ιστό του βράχου της Ακρόπολης, στην Αθήνα.
Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνοντας αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ριοσπάστης, ενώ αργότερα υπήρξε διευθυντής και της εφημερίδας Αυγής. Ωστόσο, γρήγορα συνελήφθη για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, φτάνοντας μάλιστα να καταδικαστεί σε θάνατο τρεις φορές. Οι συνεχείς δικαστικές του περιπέτειες μέχρι την οριστική του απαλλαγή με τη γενική αμνηστία του 1971 προκάλεσαν συχνά την αντίδραση της Ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης.
Ο Γλέζος υπήρξε επί δεκαετίες ενεργός στα πολιτικά πράγματα και μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου. Μεταξύ άλλων, ασχολήθηκε επισταμένα με το ζήτημα των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα από την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) και αργότερα βουλευτής και ευρωβουλευτής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς,των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) και του Συνασπισμού Ριοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ).
Από το 2014 έως το 2015 διετέλεσε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενος, μάλιστα, πρώτος σε ψήφους σε όλη τη χώρα στις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Ήταν επίσης επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΛΑ.Ε στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Ο Μανώλης Γλέζος βραβεύτηκε το 1962 από την ΕΣΣΔ με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Την περίοδο της πρώτης μεταπολεμικά δίωξης του Γλέζου, ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Σάρλ ντε Γκωλ τον χαρακτήρισε ως τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης».[4][5]»
Εννοείται ότι οι εκδηλώσεις για την μετονομασία των οδών, εφόσον η πρότασή μου εγκριθεί, θα γίνουν μετά την άρση των μέτρων απαγόρευσης για την καταπολέμηση της πανδημίας.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Κ. Σπηλιόπουλος
Δημοτικός Σύμβουλος Τρίπολης
Τρίπολη, 14/04/2020
