1) Ανεξαρτήτως των αδυναμιών του θεσμικού πλαισίου (για την Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιφερειών) που ορίζεται από τον Κανονισμό της Βουλής του γεγονότος ότι η περιφερειακή πολιτική στην ΕΕ και στην Ελλάδα, λόγω νεοφιλελεύθερων πολιτικών, περιορισμένων πόρων και άκριτης διεύρυνσης, έχει υποβαθμιστεί του γεγονότος ότι η Ελλάδα και άλλες χώρες της ΕΕ βρίσκονται υπό καθεστώς επιτροπείας, το έργο της συγκεκριμένης Επιτροπής μπορεί, αν είναι στοχευμένο, να καταστεί και αποτελεσματικό.
2) Η Επιτροπή, αναδεικνύοντας, μελετώντας, επεξεργαζόμενη τα προβλήματα της ελληνικής περιφέρειας, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και διατυπώνοντας προτάσεις, μπορεί να απευθυνθεί:
α) στην κυβέρνηση, στο πεδίο της νομοθετικής πρωτοβουλίας, όπου, σε συνεργασία με τις αρμόδιες Διαρκείς Κοινοβουλευτικές Επιτροπές, να παρεμβαίνει ιδίως στα θέματα για τα οποία η περιφέρεια χρειάζεται ιδιαίτερη αντιμετώπιση, στη διαμόφωση και υλοποίηση του ΕΣΠΑ, όπου ο προσανατολισμός πρέπει να είναι η αξιοποίηση, όχι απλά η απορρόφηση πόρων στον υπό κατάρτιση αναπτυξιακό νόμο
β) στις περιφέρειες
γ) στην ΕΕ, στον Επίτροπο Περφερειακής Πολιτικής
3) χρειάζεται ομογενοποίηση των προβλημάτων, ώστε να υπάρξουν συγκεκριμένες προτάσεις, βάσει της διάκρισης ορεινών και νησιωτικών περιοχών, δεδομένου ότι αυτές έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά.
4) Ελλάδα δεν είναι μόνον το λεκανοπέδιο Αττικής
