ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Είναι λάθος εάν πιστεύουμε ότι στο ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την αλλαγή ηγεσίας με στόχο την αντικατάσταση του Γιώργου Παπανδρέου ως μια μοιραία κατάληξη της αποτυχίας ενός αρχηγού κόμματος. Είναι ρηχός υπολογισμός εάν το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ εξετάζεται υπό το πρίσμα του ποιος θα είναι ο επόμενος αρχηγός.
Για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αντιμέτωπο όχι με την προοπτική της εκλογικής συρρίκνωσης, που σε άλλες εποχές ήταν αναστρέψιμη, αλλά με τον κίνδυνο της διάσπασης, καθώς έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη ο ιδεολογικός πυρήνας της πολιτικής του φυσιογνωμίας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να τοποθετηθεί στο κοινωνικό γίγνεσθαι ως φορέας ελπίδας, με βάση τις αρχές και αξίες που το κράτησαν στο προσκήνιο της εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια. Και είναι προφανές ότι η συζήτηση στο χώρο του ΠΑΣΟΚ με φόντο τη διαδοχή του Γιώργου Παπανδρέου δεν επικεντρώνεται μόνο στην κινητικότητα που επιδεικνύουν οι «έτοιμοι από καιρό» δελφίνοι για την κατάκτηση της εσωκομματικής εξουσίας, αλλά αποκτά χαρακτήρα εμφύλιας σύγκρουσης, με ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά, που επισπεύδει τις εξελίξεις προς τον κίνδυνο της διάσπασης.
Αυτό σημαίνει ότι το δίλημμα για την επιλογή αρχηγού την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ θα τεθεί και με γνώμονα την τοποθέτηση των επίδοξων διαδόχων απέναντι στο «μνημόνιο», καθώς μέχρι στιγμής όσοι διεκδικούν να γίνουν «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη» έχουν λερωμένο το πολιτικό τους μητρώο με την εμπλοκή τους σε αυτό.
Συντάκτης: Γιώργος Κατσίγιαννης
