Η Περιφερειακή Σύμβουλος Αρκαδίας της παράταξης «Νέοι Δρόμοι για την Πελοπόννησο», μιλάει στη Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης
Η Τζένη Δημητρακοπούλου μιλάει στην Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
-Τζένη Δημητρακοπούλου:
– Ευχαριστώ πολύ που με καλέσατε σήμερα εδώ και μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσουμε, στο πλαίσιο της 8ης Μαρτίου, της Παγκόσμιας Ημέρας της γυναίκας, αν και δεν μου αρέσει να μιλάμε για αυτά τα σημαντικά θέματα, τυπικά στις Παγκόσμιες ημέρες, μια ημέρα το χρόνο δηλαδή και τις υπόλοιπες 364 να σιωπούμε και να ξεχνάμε.
-Γιατί υπάρχει αυτή η γιορτή; Γιατί τελικά μιλάμε ακόμη και σήμερα για θέματαγυναικών;
Γιατί προφανώς ακόμη και σήμερα υπάρχει λόγος, υπάρχουν αιτίες που απαιτούν ακόμη την ύπαρξη αυτής της Παγκόσμιας Ημέρας. Όταν το 2021, δίνουμε πχ συνέντευξη, γι’ αυτά τα θέματα, η ανάγκη αναφοράς, συνοδεύεται από την παραδοχή ότι αυτή συνιστά εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων ισχύος μεταξύ γυναικών και ανδρών, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε επικυριαρχία και διακρίσεις κατά των γυναικών και στην παρακώλυση της πλήρους προόδου τους, γεγοντα που αποτελούν έναν από τους ζωτικής σημασίας κοινωνικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων αυτές εξαναγκάζονται σε υποδεέστερη θέση.
– Τι είναι η 8 του Μάρτη για εσάς;
Σίγουρα δεν είναι μια εμπορική γιορτή για δώρα και λουλούδια, μια πτυχή που έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα τα χρόνια του καταναλωτισμού που διανύουμε.
Πρέπει να αποτελεί ευκαιρία αναστοχασμού. Μια υπενθύμιση πως ήταν αγώνας, διεκδίκηση, πάλη, επανάσταση. Κατά συνέπεια, είναι, ημέρα τιμής για όλα αυτά που κέρδισαν οι γυναίκες και ο λαός, του παγκόσμιου εργατικού επαναστατικού κινήματος, τις προηγούμενες δεκαετίες.
Δεν πρέπει όμως να μείνουμε μόνο στον αναστοχασμό, την υπενθύμιση και τη τιμή που πρέπει να αποδίδουμε σε αυτά τα γεγονότα που σημάδεψαν κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και τους πρωταγωνιστές τους.
Μιλάμε σήμερα εδώ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, γιατί οι αγώνες που δόθηκαν και το αποτέλεσμα των αγώνων, μας υποδεικνύει και είναι έμπνευση για τους αγώνες που πρέπει να δώσουμε σήμερα. Τον καθημερινό αγώνα μας για ελευθερία και ισότητα, τη διεκδίκηση της ίσης αντιμετώπισης των γυναικών σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και για όλες τις γυναίκες του κόσμου.
-Δεν έχει αλλάξει τίποτα;
Ρητορική ερώτηση προφανώς. Σίγουρα έγιναν σπουδαία βήματα. Βήματα που μας επιτρέπουν να μιλάμε για βελτίωση.
Δυστυχώς όμως, καμία χώρα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει πετύχει την ισότητα των φύλων στο 100%. Οι γυναίκες εξακολουθούν να συμμετέχουν σε μικρότερα ποσοστά στην εκπαίδευση, στην επιστήμη, στην έρευνα, καθώς και στην πολιτική.
Λαμβάνουν χαμηλότερες αποδοχές, όπως και χαμηλότερες συντάξεις. Είναι καταγεγραμμένες οι μισθολογικές ανισότητες -το μισθολογικό χάσμα.
Καταλαμβάνουν λιγότερες διευθυντικές θέσεις και απουσιάζουν από τα κέντρα λήψης αποφάσεων
Αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερα ποσοστά βία και κακοποίηση στον εργασιακό χώρο, βιώνουν πολλαπλές μορφές βίας και στο σπίτι και στους δημόσιους χώρους.
Αντιμετωπίζονται στερεοτυπικά και σεξιστικά από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όταν ψάχνουν για δουλειά, όταν παλευουν για να κατακτήσουν θέσεις ευθύνης…κάθε μέρα που ζουν κα αναπνέουν.
Γενικά, συνολικά, εξακολουθούν να υποτιμούνται και να υφίστανται διακρίσεις και ανισότητες και να έχουν λιγότερες επιλογές.
Παράλληλα, διαχρονικές κατακτήσεις και επιτεύγματα του φεμινιστικού κινήματος καταστρατηγούνται ή απειλούνται με κατάργηση από τις συντηρητικές πολιτικές που προωθούνται στον κόσμο και στην Ευρώπη. Οι ταξικές και τοξικές επιλογές του συστήματος, χτυπάνε περισσότερο τις γυναίκες.
-Μιλάτε πάλι για αγώνες, είναι θέμα ιδεολογικής προσέγγισης ή πραγματική ανάγκη;
Αυτά τα θέματα, ιδεατά, δεν πρέπει να έχουν χρώμα, κόμμα και να αντιμετωπίζονται παραταξιακά. Συνεπώς, δεν βλέπω μπροστά μου εχθρούς με κομματικές και παραταξιακές ταυτότητες. Και αυτό το αποδείξαμε και στο Περιφερειακό Συμβούλιο, με το Ψήφισμα για τα φαινόμενα κακοποίησης και βίας, αλλά και στο κοινό ψήφισμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που συντάξαμε και συνυπογράψαμε όλες οι αιρετές του ΠΕΣΥΠ.
-Και τι διεκδικείται για τις Γυναίκες, σήμερα 8 Μαρτίου του ’21;
Είναι ένα πλαίσιο βασικών διεκδικήσεων, για μια καλύτερη ζωή. Διεκδικούμε, Ζητάμε, Απαιτούμε:
Μέτρα, δράσεις και ενέργειες από το κράτος που να προωθούν την κατάργηση των έμφυλων διακρίσεων, και την διεκδίκηση ίσων ευκαιριών για όλες τις γυναίκες του κόσμου. Για τη την εργαζόμενη, την άνεργη, για τη γιατρό, την εκπαιδευτικό και την αγρότισσα, τη μητέρα, τη μαθήτρια, την ηλικιωμένη, τη μετανάστρια, τη πρόσφυγα, την ομοφυλόφιλη, την αδύναμη.
Ουσιαστική προστασία, μέτρα πρόληψης και αυστηροποίηση της νομοθεσίαςγια τα θέματα της πολύμορφης βία και τηςέμφυλης βίας, όπου αυτά εμφανίζονται.
Τροποποίηση της νομοθεσίας έτσι ώστε να υπάρξει ουσιαστική προστασία από τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την εργασία χωρίς δικαιώματα, την εργασία χωρίς ασφάλιση, την εργασία χωρίς μέτρα για την εναρμόνιση με την οικογενειακή ζωή.
Αύξηση των κοινωνικών δαπανών έτσι ώστε να μπορεί να στηριχτεί η κάθε γυναίκα στις κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές για Υγεία, Πρόνοια. Για περισσότερους παιδικούς σταθμούς, δωρεάν υποδομές για τη φροντίδα και αγωγή των παιδιών προσχολικής ηλικίας, για τη δημιουργική απασχόληση. Για κέντρα Προστασίας της γυναίκας και του ανήλικου παιδιού που είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, για υγεία δωρεάν υγεία με διαγνωστικές, προληπτικές εξετάσεις, για τον προγεννητικό έλεγχο, για τη διαδικασία της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής και του τοκετού.
Να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, για την εξάλειψη του φαινομένου της «γυάλινης οροφής», για την μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψεως αποφάσεων, στη πολιτική, στη δημόσια ζωή.
Ποσόστωση 50% επι της εκλογής σε όλα τα αιρετά και πολιτειακά όργανα, μέχρι να εξαλειφθούν τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις εις βάρος των γυναικών.
