Όμως η Επιτροπή για τα 200 χρόνια δεν συστάθηκε ως ομάδα ιστορικών. Συστάθηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 200 ετών από την εποχή που κάποιοι είπαν το “ελευθερία ή θάνατος”. Δεν θα εξετάσουμε ποιος το είπε πρώτος και ποια μέρα. Σημασία έχει ότι αυτό το μήνυμα ενέπνευσε χιλιάδες σκλαβωμένους Έλληνες που αποφάσισαν να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους. Σημασία έχει ότι το κατάφεραν και είμαστε σήμερα ελεύθεροι – με όλα μας τα κουσούρια, πολλά από τα οποία είχαν και οι εξεγερμένοι οπλαρχηγοί.
Για να οργανώσει γιορτή δημιουργήθηκε η Επιτροπή. Όχι μόνο με ταρατατζούμ, συμφωνούμε. Και με ενδεχομένως επώδυνες προσεγγίσεις εθνικής αυτογνωσίας, συμφωνούμε. Αλλά όπως δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις τους αρχαίους Σπαρτιάτες παιδοκτόνους λόγω Καιάδα, δολοφόνους λόγω κρυπτείας και ρατσιστές λόγω ξενηλασίας, δεν μπορείς να χαρακτηρίζεις τον Καποδίστρια ως δικτάτορα και τον Καραϊσκάκη ως σεξιστή. Δεν είναι μόνο ιστορικό λάθος, καθώς χρησιμοποιείς σύγχρονους όρους με τη σημερινή τους φόρτιση για να αποδώσεις χαρακτηριστικά ανθρώπων σε ένα εντελώς διαφορετικό αξιακό και πολιτισμικό πλαίσιο. Είναι απόδειξη ότι δεν έχεις πάρει χαμπάρι πόσο σημαντική είναι αυτή η επέτειος για την ενδυνάμωση της εθνικής συνείδησης, που τόσα πλήγματα έχει υποστεί από την ιδεολογική ηγεμονία μιας αντίληψης που η παραιτηθείσα από την Επιτροπή κα Μαρία Ευθυμίου χαρακτήρισε ως “ουδετεροπατρία”.
Μακάρι η κυβέρνηση, η κα Αγγελοπούλου και οι καθηγητάδες του επιτελείου της να έγραφαν τις υποδείξεις και τις απειλές της σημερινής “Ιεράς Συμμαχίας” των πολυπολιτισμικάριων εκεί όπου ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έγραφε τις απειλές των Τούρκων και να τους το ανακοίνωναν με την ίδια αθυρόστομη φρασεολογία. Θα ήταν απείρως χρησιμότερο για τη χώρα από τις πολιτικά εθελόδουλες δηλώσεις του πρωθυπουργού για την υπερηφάνεια που αισθάνεται καθώς βλέπει το έθνος να αλώνεται από το θρησκευτικοπολιτικό σύστημα που νικήσαμε και εκδιώξαμε το 1821.