Ένας ακόμη διάπλους του Αχέροντα.
Ο Νίκος Γρηγοράκης, Ιστορικός Τέχνης – Συγγραφέας γεννήθηκε το 1944 και σπούδασε Νομικά. Ασχολήθηκε με ιστορικές, αρχιτεκτονικές και λαογραφικές έρευνες και μελέτες, αλλά πάνω απ’ όλα υπήρξε “αισθητής” που θεωρούσε το ωραίο θεμελιώδη αξία και υπέρτατο αγαθό και γι’ αυτό αφοσιώθηκε με πάθος στην υπηρεσία της τέχνης. Υπήρξε ο “μετρ” της ιστορίας της Νεοελληνικής Χαρακτικής.
Ο έρωτάς του για την τέχνη επισκίαζε τους άλλους έρωτες της ζωής του. Αγαπούσε με πάθος την Αρκαδία και έσκυψε για να καταγράψει την λαογραφική της παράδοση και τις πτυχές της ιστορίας της. Ανέδειξε τις αισθητικές λεπτομέρειες της αστικής αρχιτεκτονικής της παλιάς Τριπολιτσάς.
Είχε το πάθος του “μύστη” και δεν έπαψε ποτέ να επιβεβαιώνει τον Όσκαρ Ουάιλντ, που θεωρούσε πως ο αισθητικός κριτικός έχει ως αρμοδιότητά του να κάνει το μυστήριο της τέχνης σπουδαιότερο και ως προνόμιό του να το κάνει θαυμαστό.
Tο βιογραφικό του
Ο Νίκος Γρηγοράκης, Ιστορικός Τέχνης – Συγγραφέας γεννήθηκε το 1944 και σπούδασε Νομικά. Ασχολήθηκε με ιστορικές, αρχιτεκτονικές και λαογραφικές έρευνες και μελέτες. Ειδικεύτηκε στην έρευνα και μελέτη της νεοελληνικής χαρακτικής. Παράλληλα αρθρογραφούσε στα περιοδικά Αρχαιολογία, Εικαστικά, Ζυγός, Συλλογές κ.ά. και στις εφημερίδες Καθημερινή (Επτά Ημέρες), Βραδυνή, Έθνος, Αρκαδικά Νέα κ.ά. Συντάκτης λημμάτων στο “Λεξικό Ελλήνων Ζωγράφων” (Μέλισσα). Σύμβουλος Τέχνης και Εκδότης των Εκδόσεων Τέχνης Ν. Γρηγοράκης. Διευθυντής του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών Υάκινθος (1979-99). Ιδρυτής του Μουσείου Χαρακτικής και της Πινακοθήκης Γρηγοράκη (2000). Βιβλία που έχει γράψει (επιλογές): “Νεοελληνικά κεραμουργήματα του Κεραμεικού”, 1980, “Χαρακτικά στον πόλεμο του ’40 και στην Αντίσταση”, 1987, “Μάνη”, 1992, “Ελληνικά Ex-Libris”, 1997, “Λήδα και Κύκνος”, 1998, “Η νεκρή φύση στη Νεοελληνική Χαρακτική”, 1999, “Η Ελληνικότητα στο έργο Νεοελλήνων χαρακτών”, 2001, “Πλανόδια επαγγέλματα και εικόνες της Αθήνας”, 2001, “Δύο αιώνες Νεοελληνικής Χαρακτικής”, 2004, “Η Ελιά στη Νεοελληνική Χαρακτική”, 2004, “Άμπελος και Οίνος” (από Έλληνες χαράκτες), 2005, “Πρωτοπόροι και Δάσκαλοι της Νεοελληνικής Χαρακτικής”, 2006, “Σαντορίνη” (Χαρακτικά και Σχέδια Ελλήνων Καλλιτεχνών), 2007, “Τρίπολη”, 2008, “Θέματα & Εκθέματα Αρκαδικού Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας”, 2008. Ήταν από τους πρώτους ιστορικούς τέχνης που τάχθηκε να διαδώσει την αξία της νεοελληνικής χαρακτικής και ανέδειξε και καθιέρωσε πολλούς Νεοέλληνες καλλιτέχνες.
“Βραβείο Κολοκοτρώνη”, Δήμος Τριπόλεως 1994, Ένωση Τριπολιτών Αττικής το 2001 και Φιλοτεχνικός Όμιλος Τριπόλεως 2004. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Τεχνοκριτικών (Α.Ι.Ο.Α.), Θεωρητικός της Ένωσης Χαρακτών, Διευθυντής του Αρκαδικού Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας (Λεβίδι Αρκαδίας), μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών.
