ΚΙ ΟΜΩΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ…
Ο λόγος που κάθησα να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές είναι γιατί, όπως είχαν πει οι αρχαίοι λατίνοι: “Verba volent, scripta manent…”, δηλαδή εκείνο που μένει, που αποτυπώνεται καλύτερα, είναι τα γραπτά κι όχι τα λόγια.
Είθισται, κάποιες φορές τα λόγια να είναι περιττά ή, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, τα πολλά λόγια να είναι φτώχια. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, που κάθε άλλο παρά φτώχια είναι τα πολλά λόγια. Κι αναφέρομαι στην περίπτωση του φίλου και συνεργάτη Μιχάλη Λαγοπάτη, του Μάκη ή “man” όπως αρέσκεται να τον αποκαλούν. Ενός αγνού και, πανω απ΄όλα, γνήσιου φίλαθλου και ακάματου στρατιώτη, που σαν κι αυτόν, κάθε ομάδα στον κόσμο θα ήθελε να έχει πλάι της και που, θλίβομαι που το λέω, ίσως είναι και ο τελευταίος αληθινά…ρομαντικός ακόλουθος ομάδας, γενικώς. Είναι ο άνθρωπος, την αγάπη του οποίου παραδέχτηκε μέχρι και ο προπονητής του Αστέρα, κανοντάς του την, για πολλούς φιλάθλους όνειρο ζωής, πρόταση να κάθεται στον πάγκο της ομάδας, γιατί αυτή είναι η θέση που του αρμόζει και που πραγματικά του αξίζει.
Είναι ο φίλαθλος, που θα δώσει το παρών σε όλες τις προπονήσεις και που θα τον δεις εκεί, στο κέντρο της κερκίδας, ακοίμητο φρουρό, με βροχές, με χιόνια, με κρύα και καύσωνες, να φωνάζει, να βρίζει, να γελάει, να απογοητεύεται, να ζει το κάθε παιχνίδι σαν να ήταν ο ίδιος ένας από τους παίκτες, να γίνεται «ένα» μ’ αυτούς!
Προχτές, ο Εμάνουελ Περόνε τιμήθηκε με το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της 24ης αγωνιστικής, λόγω των δύο τερμάτων που σημείωσε στην Τούμπα, αλλά και της γενικότερης απόδοσής του στο παιχνίδι. Ο Μιχάλης, ήταν εκεί…Πώς μπορούσε να λείψει; Φωτογραφήθηκε με το ίνδαλμά του, έκανε τη χαρά του παίκτη, δική του χαρά…
Μήπως θα έπρεπε (και απευθύνομαι στη Διοίκηση του Αστέρα) να θεσμοθετηθεί και βραβείο πολυτιμότερου φιλάθλου; Ανήκει στο Μιχάλη, δικαιωματικά! Για σκεφτείτε το…Είναι το ελάχιστο που μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό το παιδί…
Φίλε Μιχάλη, αυτό είναι για σένα…
Το ξέρω ότι δεν σου αρέσουν κάτι τέτοια, αλλά στο χρωστούσα…
Αργύρης Καρδαράς
