Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για ΕΕ και Πόλεμο

Η ΕΕ είναι το επιτελείο των πολυεθνικών και της βάρβαρης πολιτικής / Δεν διορθώνεται – Ανατρέπεται με διεθνιστικό αγώνα για ρήξη-έξοδο

1. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μια ένωση χωρών ή λαών, αλλά το επιτελείο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των πολυεθνικών για να επιβάλλουν ενιαία την πολιτική τους ενάντια στους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους λαούς.
2. Η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζεται ούτε εκδημοκρατίζεται, ούτε γίνεται ανθρώπινη. Αποτελεί μια καπιταλιστική ολοκλήρωση που δένει με δυσβάσταχτα δεσμά την κοινωνική πλειονότητα για να προχωρήσουν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και οι βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές των καπιταλιστών. Μαζί με το ΝΑΤΟ αποτελεί τον κυρίαρχο πυλώνα του δυτικού καπιταλισμού ενάντια στους λαούς και τα συμφέροντα των κάτω.
3. Η Ε.Ε. ετοιμάζει νέο «Σύμφωνο Σταθερότητας» δηλαδή νέα μνημόνια από το 2024,που φέρνουν νέο γύρο λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων», εργασιακό μεσαίωνα και φτώχεια.
4. Ο πληθωρισμός-που δήθεν θα τον «ξεχνάγαμε» με το ευρώ- έχει πάρει τον ανήφορο σε όλη την Ευρώπη,οδηγώντας σε τρομερά υπερκέρδη για το κεφάλαιο και σε φτώχεια και ακρίβεια τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ενώ οι κυβερνήσεις και οι τραπεζίτες αυξάνουν τα επιτόκια, δημιουργώντας «κόκκινα δάνεια» για το λαό. Οι χρεοκοπίες τραπεζών, οι χιλιάδες απολύσεις από τους τεχνολογικούς κολοσσούς και τις πολυεθνικές ανοίγουν νέο κύκλο καπιταλιστικής κρίσης, με την ΕΕ να συντονίζει τη σωτηρία των κερδών και των επιχειρηματικών ομίλων.
5. Η πολιτική της ΕΕ με τις συμφωνίες της για το μεταναστευτικό, δολοφονεί πρόσφυγες και μετανάστες, μετατρέπει την Ευρώπη σε φρούριο-φυλακή.
6. Η ΕΕ προωθεί και απαιτεί την λεγόμενη «απελευθέρωση» των αγορών, δηλαδή τις ιδιωτικοποιήσεις, τα αποτελέσματα της οποίας είδαν οι λαοί με τραγικό τρόπο στα Τέμπη και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις. Οι «απελευθερωμένες» ιδιωτικές αγορές λειτουργούν με βάση το κριτήριο του κέρδους και όχι προς όφελος της κοινωνίας, λειτουργούν με χρηματιστήρια, όπου τα κοινωνικά αγαθά όπως το ρεύμα, το αέριο, οι μεταφορές κ.λπ. γίνονται πανάκριβα προϊόντα.
7. Με τον ευρωστρατό, πλάι στο ΝΑΤΟ, έχει επιθετική πολιτική και παίζει σημαντικό ρόλο στους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου, στο «στρατόπεδο της Δύσης», των ΗΠΑ και των άλλων συμμάχων τους, με επικίνδυνα αποτελέσματα για τη ζωή και την ειρήνη στην Ευρώπη.
8. Στην ΕΕ των πλούσιων, του πολέμου, του δημοσιονομικού σφαγείου και του φασισμού, ανθίζει η ακροδεξιά, ο αντικομμουνισμός, η καταστολή και ο ρατσισμός,τα σκάνδαλα κάθε είδους, τα λόμπι των εταιρειών και συμφερόντων των ισχυρών του κόσμου. Πελόνι, Όρμπαν, Λεπέν, και πολλά ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα κυβερνούν ή είναι προ των πυλών, ενώ οι τραπεζίτες και φιλελέδες τύπου Μακρόν τσακίζουν και καταστέλλουν τους αγώνες εργαζομένων και νεολαίας για να επιβάλλουν την ταξική και βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου. Στη χώρα μας, ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ ορκίζονται στην ΕΕ και την πορεία της Ελλάδας εντός της, ως ιερό και απαραβίαστο δρόμο…
9. Σε πολλές χώρες της ΕΕ οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι λαοί ξεσηκώθηκαν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ-κυβερνήσεων-κεφαλαίου.Από τις μεγάλες μαχητικές απεργίες στη Γαλλία, τις απεργίες στη Γερμανία, τους αγώνες στην Ελλάδα, η σύγκρουση με την ΕΕ και τις κυβερνήσΜε διεθνιστικό αντικαπιταλιστικό αγώνα, κοινή πάλη των λαώνεις όλων των αποχρώσεων είναι ο δρόμος για να ζήσουμε καλύτερα, να επιβάλλουμε κατακτήσεις, να αλλάξουν τα πράγματα.
10. Ο στόχος της ρήξης, της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης από την ΕΕ είναι στόχος του σήμερα και όχι ιδεολόγημα ή σύνθημαγια κάποτε… Καμία «ρεαλιστική ανυπακοή» εντός ΕΕ και με υποταγή στον πυρήνα της (ΜΕΡΑ), ούτε καμία διάλυση της ΕΕ όταν θα έρθει ο… σοσιαλισμός (ΚΚΕ) δεν μπορούν να συγκρουστούν με την καθημερινή πολιτική που προωθεί αυτό το επιτελείο των αστικών τάξεων της Ευρώπης σε βάρος μας. Με διεθνιστικό αντικαπιταλιστικό αγώνα, κοινή πάλη των λαών και συντονισμό των κινημάτων, να ανοίξουμε το δρόμο για την αποδέσμευση από τη μαύρη ΕΕ, συμβολή στη διάλυσή της και σε μια νέα διεθνοποίηση και συνεργασία των λαών.

ΔΕΚΑ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

1. Ο πόλεμος είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού και έχει τα «δικά του απαίσια χαρακτηριστικά». Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης η τάση του συστήματος προς τον πόλεμο γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ξέσπασε 10 χρόνια μετά την κρίση των αρχών του αιώνα και ο δεύτερος λίγα χρόνια μετά την μεγάλη ύφεση του 1929. Σήμερα, 10 χρόνια μετά την κρίση του 2008 το καπιταλιστικό σύστημα φαίνεται καθαρά ότι δεν την έχει ξεπεράσει και βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους.
2. Ο καπιταλισμός βρίσκει στον πόλεμο διέξοδο από την κρίση του πρώτα απ’ όλα οικονομική. Τα δισεκατομμύρια των κρατικών παραγγελιών στην πολεμική βιομηχανία, η αναδιοργάνωση όλης της οικονομίας γύρω από τον πόλεμο δίνουν διέξοδο στο κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Πλήθος τεχνολογικών «καινοτομιών» και ανακαλύψεων πρωτοεφαρμόστηκαν από τον στρατό στις περιόδους των πολέμων. Ο πόλεμος αποτελεί «οικονομικό φιλί ζωής» στο πεθαμένο σώμα αυτού του βρώμικου συστήματος. Σήμερα τα κράτη εξοπλίζονται ως τα δόντια. Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ξεπέρασαν για πρώτη φορά το αστρονομικό νούμερο των 2 τρις δολαρίων (2,11 τρις ). Οι στρατιωτικές δαπάνες στις ΗΠΑ διαμορφώθηκαν στα 800 δις δολάρια το 2021 για να ανέβουν ακόμα περισσότερο στα 860 δις το 2022, ενώ απαιτούν να είναι ανώτερες από το 2% του ΑΕΠ σε όλες τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ.

Ο πόλεμος αποτελεί για την κρίση του καπιταλισμού πολιτική διέξοδο. Στις πολεμικές περιόδους επιχειρεί να υποτάξει και να συντρίψει την εργατική τάξη και τον λαό, την δηλητηριάζει με το εθνικιστικό δηλητήριο, να συντρίψει τα δικαιώματά της με «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης», να ενισχύσει εκτός από την κερδοφορία του και την κυριαρχία του.

Τέλος, ο πόλεμος αποτελεί το εφιαλτικό μέσο για να λύνονται οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα στους καπιταλιστές, τα κράτη και τις ενώσεις τους. Η κάθε αστική τάξη για να ξεπεράσει την κρίση της επιδιώκει να εκμεταλλεύεται όχι μόνο τους δικούς της εργάτες, αλλά και τους εργάτες, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τους δρόμους μεταφοράς των άλλων εθνών.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο καπιταλισμός και ο πόλεμος πάνε χέρι-χέρι. Ο αντιπολεμικός αγώνας, ο αγώνας για την υπεράσπιση της ζωής και της ειρήνης αντικειμενικά μπορεί να γίνει νικηφόρος όταν καταργηθεί στο σύστημα της εκμετάλλευσης, του ανταγωνισμού και των πολέμων.

3. Οι σημερινές αντιθέσεις και οι πόλεμοι και πρώτα απ’ όλα ο καταστροφικός πόλεμος στην Ουκρανία είναι πόλεμος ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά μπλοκ.

Οι ΗΠΑ και οι δυτικές δυνάμεις οξύνουν την αντιπαράθεση με την ανερχόμενη οικονομικά δύναμη, την Κίνα και τον υπό διαμόρφωση άξονα Κίνα-Ρωσίας για να διατηρήσουν την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τους κυριαρχία. Στην «απέναντι» πλευρά αναδύεται ένας ετερόμορφος ανερχόμενος πόλος κρατών και οικονομιών (με κέντρο Κίνα, Ρωσία, BRICS κ.λπ.).

Πρόκειται για δύο ανταγωνιστικά μπλοκ «εχθρικά» για τους λαούς, μακριά από τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαών. Το καθένα από αυτά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ακολουθούν αντιδραστική πολιτική, πολιτική σε όφελος της δικής τους αστικής τάξης.

4. Το ΝΑΤΟ είναι ο μεγαλύτερος και ο πιο επιθετικός στρατιωτικός συνασπισμός του πλανήτη. Είναι υπεύθυνο για εκατοντάδες χούντες, στρατιωτικά πραξικοπήματα και επεμβάσεις. Σήμερα οδηγεί την κούρσα τω παγκόσμιων εξοπλισμών. Το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε περίοδο γενικευμένης πολεμικής προπαρασκευής με αύξηση των στρατιωτικών δαπανών σε 1,050 τρις δολάρια, από 1,031 το 2020 και 1,001 το 2019, ενώ με την πρόσφατη Σύνοδό του ανακήρυξε επίσημα την Κίνα και την Ρωσία σε εχθρικές χώρες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οικοδόμησε την «στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ» την οποία συνέχισε και αναβάθμισε ακόμα περισσότερο η ΝΔ γεμίζοντας την Ελλάδα στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, φορτώνοντας τον λαό με 17 δις για εξοπλισμούς, στηρίζοντας την επιθετική στάση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ο λαός έχει πλήρη επίγνωση του αντιδραστικού ρόλου που έπαιξαν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη χούντα, το Κυπριακό και παντού.

Το σύνθημα «έξω οι Βάσεις», έξω για πάντα από το ΝΑΤΟ αποτέλεσε και αποτελεί και σήμερα, στην εποχή των πολέμων, σύνθημα ζωής κα θανάτου για τους λαούς.

5. Στο πλαίσιο των διεθνών ανταγωνισμών αναπτύσσεται και ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός. Η κάθε κυβέρνηση και το κάθε κράτος ρίχνει όλο το φταίξιμο και όλο το άδικο για τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους στους «άλλους». Ποτέ δεν αναγνωρίζει δική του ευθύνη. Αυτό συμβαίνει και με τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό.

Η αλήθεια είναι ότι οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας ανταγωνίζονται για τον ρόλο και τα συμφέροντά τους στην Ανατολική Μεσόγειο, «αξιοποιώντας» η κάθε μια το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» για λογαριασμό της και ψάχνοντας πλάτες στους «συμμάχους», για την Ελλάδα το ΝΑΤΟ-ΗΠΑ.

«Καμία ΑΟΖ δεν έχουν τα νησιά του Αιγαίου» λέει η Τουρκία, «πλήρη ΑΟΖ έχουν όλα τα νησιά» λέει η Ελλάδα.

Και οι δυο λαοί βιώνουν την φτώχια, πληρώνουν τα δισεκατομμύρια των εξοπλισμών, ζούνε τον εφιάλτη της πολεμικής απειλής και σύγκρουσης.

Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτόν τον ανταγωνισμό. Είναι ανταγωνισμός άδικος και αντιδραστικός και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Ανταγωνισμός υπέρ των μεγάλων συμφερόντων στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, τους δρόμους μεταφοράς, τον έλεγχό τους.

Δεν πολεμάμε κάτω από ξένες σημαίες. Καμιά αλλαγή των συνόρων. Πάλη ενάντια στις εξορύξεις και τις ΑΟΖ. Ειρήνη-φιλία-αλληλεγγύη των λαών.

6. Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έχουν την ίδια εξωτερική πολιτική, η οποία καθορίζεται από τις δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ, το «δυτικό κόσμο» και τα συμφέροντα των ισχυρών του κεφαλαίου που θέλουν να παίζουν τον πρώτο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Στο όνομα της «προστασίας» από την Τουρκία χτίζουν την στρατηγική σχέση Ελλάδας-ΗΠΑ, γεμίζουν την Ελλάδα βάσεις και ορμητήρια του αμερικάνικου στόλου. Με τον τρόπο αυτό «εμπλεκόμαστε» όλο και πιο πολύ, όλο και πιο βαθιά στους τυχοδιωκτισμούς του ιμπεριαλισμού, ο οποίος συντηρεί και οξύνει τις αντιθέσεις για να ελέγχει την περιοχή.

Για αυτό παλεύουμε για την άμεση αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την απομάκρυνση των βάσεων, ενάντια στους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων.

7. Η ακροδεξιά, τόσο η «Ελληνική Λύση»όσο και οι διάφορες εκδοχές των φασιστικών μορφωμάτων, είναι κόμματα κατ’ εξοχήν εθνικιστικά, πολεμοκάπηλα και πατριδοκάπηλα. Είναι σταθερά προσανατολισμένα στην Ευρω-ΝΑΤΟική κηδεμονία. Ποντάρουν στο μίσος ανάμεσα στους λαούς, στο μίσος για τους «άλλους». Μιλάνε για την «πατρίδα» και εννοούν τα συμφέροντα των ισχυρών του πλούτου -τα οποία υπηρετούν- και των Αμερικανο-ΝΑΤΟικών προστατών. Η σχετική διαφοροποίηση τμημάτων της ακροδεξιάς στο Ουκρανικό γίνεται από την σκοπιά της συμμαχίας με τη Ρωσία του ελληνορθόδοξου τόξου, της προάσπισης των εθνικών παραδόσεων και των συντηρητικών αξιών (Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια), της συμμαχίας των Χριστιανικών χωρών για την απομόνωση της Τουρκίας, και όχι φυσικά από την σκοπιά της ειρήνης και των δικαιωμάτων των λαών.
8. ΤΟ ΜΕΡΑ25 υποστηρίζει στις θέσεις του μια«πολυ-πολική εξωτερική πολιτική» χωρίς ξεκάθαρο στόχο εξόδου από το ΝΑΤΟ, προτάσσοντας μια νέα «διεθνή αδέσμευτων χωρών» στην οποία εντάσσει κα προσκαλεί και την ΕΕ! H θέση του να «μη συμμετέχει η χώρα μας σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στρατιωτικές επεμβάσεις» μόνο ως φενάκη μπορεί να ιδωθεί όταν δεν προτάσσει την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και την διάλυση τους. Αντίθετα, ενώ κάνει λόγο για «χρεοδουλοπαροικία», συμφωνεί και αποδέχεται την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) της ΕΕ. Σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία θεωρεί ότι η Ρωσία έχει την αποκλειστική ευθύνη θέτοντας την Ουκρανία στο ρόλο του θύματος και καταγγέλλοντας την «ουδετερότητα» ως συνενοχή με τον «εγκληματία». Η «ρεαλιστική ανυπακοή» του ΜΕΡΑ25 προτείνει η ΕΕ να πρωτοστατήσει στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ μετά την παύση του πολέμου. Οι όποιες κριτικές σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ γίνονται από την σκοπιά της αναβαθμισμένης παρέμβασης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού.

Το ΚΚΕ, ενώ χαρακτηρίζει ιμπεριαλιστικούς τους ανταγωνισμούς και διαχωρίζεται από τα διεθνή καπιταλιστικά συμφέροντα και κέντρα που ανταγωνίζονται, θεωρεί ότι στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό επιθετική στάση έχει μόνο η Τουρκία, δεν βλέπει ότι και η ελληνική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της έχουν στόχο την κυριαρχία στην περιοχή με τις πλάτες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Ταυτίζει τις ΑΟΖ με τα κυριαρχικά δικαιώματα, υιοθετώντας τις «εθνικές διεκδικήσεις», παραβλέποντας τα συμφέροντα των άλλων λαών της περιοχής. Για αυτό και δεν συμβάλλει στην δημιουργία ενός πραγματικού ταξικού και διεθνιστικού κινήματος, με πλήρη ανεξαρτησία απέναντι σε όλες τις αστικές τάξεις της περιοχής και φυσικά την δική μας.

9. Σήμερα -περισσότερο από ποτέ- είναι απαραίτητο ένα ταξικό-διεθνιστικό πρόγραμμα πάλης, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να προστατέψουμε τη ζωή και την ειρήνη στην περιοχή. Βασικές Θέσεις είναι:

• Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία! Όχι στις κυρώσεις, που στρέφονται αποκλειστικά ενάντια στους λαούς.
• Ακύρωση του γιγαντιαίου προγράμματος εξοπλισμών. Όχι στους εξοπλισμούς των 17 δις ευρώ (νέες φρεγάτες, Ραφάλ, F35) και στην συνεχή κλιμάκωση του αδιέξοδου ελληνοτουρκικού στρατιωτικού ανταγωνισμού που ενισχύει τις πολυεθνικές του θανάτου και τους εγχώριους συνεργάτες τους.
• Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και τον Ευρωστρατό Να κλείσουν οι Βάσεις του θανάτου.
• Όχι στον άδικο και αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων. Μείωση των εξοπλισμών και στις δύο χώρες. Καμιά αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων.
• Όχι στις ΑΟΖ και στις εξορύξεις. Κοινός αντιιμπεριαλιστικός, αντικαπιταλιστικός, διεθνιστικός αγώνας των λαών, στην πορεία για την επαναστατική αλλαγή και στις δυο χώρες.

10. Το πρόγραμμα αυτό είναι πρόγραμμα υπεράσπισης της ζωής και της ειρήνηςκαι σαν τέτοιο έρχεται σε αντίθεση με την τάση του καπιταλισμού προς τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο, τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ που αντιπαλεύουν (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, Ρωσία-Κίνα) και τις αστικές τάξεις που ανταγωνίζονται στην περιοχή μας (ελληνική και τουρκική).

Συμφέρον από την πάλη και την επιβολή του έχουν οι λαοί της περιοχής. Έχει η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα που πληρώνουν τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο με φτώχια, πόνο και αίμα. Η πάλη για την υπεράσπιση μιας δίκαιης ειρήνης θα γίνει με τις σημαίες της κοινωνικής απελευθέρωσης, της κατάργησης του συστήματος της εκμετάλλευσης που γεννάει τους πολέμους.

Έτσι όπως ο Οκτώβρης 1917 σταμάτησε το σφαγείο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, πολέμου, έτσι όπως η αντιφασιστική πάλη των λαών τσάκισε τον φασισμό και τερμάτισε τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο έτσι και τώρα ένα νέο κύμα εργατικών αγώνων, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής πάλης μπορεί να τερματίσει το νέο σφαγείο, να μας απαλλάξει από τον εφιάλτη ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, να εξασφαλίσει μια «δίκαιη, ειρηνική ζωή», όπως το θέλουν τα τραγούδια μας.

Δυναμώνουμε την αριστερά του διεθνισμού, της σύγκρουσης και της ανατροπής του συστήματος, ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ!