Υπό Αιδεσιμόλ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου, Εφημερίου Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού – Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και Παύλου Τριπόλεως
«Των Μαρτύρων οι σύναθλοι
εκκλησίας το στήριγμα,
άνθη τα μυρίπνοα Θείας Πίστεως,
των χαρισμάτων του Πνεύματος,
η βρύσις η δίκρουνος, ορθοδόξων η χαρά,
η δυάς η περίδοξος, ανυμνείσθω μοι,
των στερρών του Χριστού Νεομαρτύρων.
Ο Δημήτριος και ο Παύλος Πελοποννήσου βλαστήματα»
Μέσα στο προχώρημα του αείρου χρόνου υπάρχουν περίοδοι και περιστατικά που έχουν γραφεί με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα εις τας δέλτους της Ιστορίας, μη δυναμένη η αχλύς του πανδαμάτορος χρόνου να τα θέση στη φθορά.
Είναι αι σημαντικαί περίοδοι που στέκουν ορόσημο και οδοδείκται για τις γενεές που ακολουθούν.
Η ιστορία συνιστά άσκησιν μνήμης, μέσω της οποίας, το παρελθόν μεταφέρεται στο παρόν, και επεκτείνεται στο μέλλον. Η ιστορική μνήμη αποτελεί στοιχείον της Εθνικής ταυτότητος ενός λαού.
Η ιστορία του Έθνους μας είναι το μνημείον επί του οποίου κεχαραγμένα υπάρχουσι τα κατορθώματα η αρετή, οι θυσίες των προγόνων μας.
Είναι το κάτοπτρον εις ό ενοπτριζόμενοι οι μεταγενέστεροι τα μεν καλά οφείλουσι να μιμώνται και προάγουσιν, να αποφεύγουσιν δε τα εναντία.
Ειδικώτερον όμως σπουδαιότερον ρόλον επέδειξε και επιδεικνύει ή Εκκλησιαστική ιστορία.
Όταν ανατρέξει κανείς εις τας δέλτους των Μαρτυρολογίων και Συναξαρίων της Ορθοδόξου Χριστιανικής Ελλαδικής Εκκλησίας, θα διαπιστώση να γέμουσι βίων παλαιών τε και νέων Μαρτύρων, ανδρών τε και γυναικών, νέων και νεανίδων που έκαμαν το σώμα τους «κόσκινο» και έχυσαν το αχνιστό αίμα των δια του Χριστού την πίστιν την Αγίαν.
Μέσα σε αυτήν την λεγεώνα εξέχουσαν θέσιν καταλαμβάνουν οι Νεομάρτυρες Δημήτριος και Παύλος, κλέος και Θησαύρισμα της Ιστορικής Τριπολιτσάς, πρώην «εξωμόται» αρνηταί του Χριστού.
