Μια ξεχωριστή αποστολή για το Δημοτικό Ραδιόφωνο Τρίπολης ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες! Στόχος μας ήταν, να γνωρίσουμε καλύτερα το ΚΑΠΗ Τρίπολης, και να συνομιλήσουμε με την… “ζωντανή ιστορία” του!
Περνώντας το κατώφλι, μας περίμενε ένα ζεστό καλωσόρισμα, ένα ελληνικό καφεδάκι που θα το πίναμε – όπως πολύ γρήγορα καταλάβαμε – με την καλύτερη παρέα!
Πάμε όμως, χωρίς να χάσουμε χρόνο, να σας συστήσουμε τους πρωταγωνιστές του αφιερώματος μας…
Χρυσάνθη Τράκου, 89 ετών
Η κα.Χρυσάνθη μετρά 25 χρόνια ως μέλος του ΚΑΠΗ Τρίπολης και όπως καταλαβαίνετε, είχε πολλά, να μας πει. Χοροί, εκδρομές, δραστηριότητες, δυνατές φιλίες…τα μάθαμε όλα με κάθε λεπτομέρεια! Εμφανώς συγκινημένη ανέσυρε τις αναμνήσεις από το μυαλό της και με την περιγραφή της, ήταν θαρρείς και ξαναζούσε την κάθε στιγμή!
Τι έχετε να πείτε κυρία Χρυσάνθη σε όσους διστάζουν να έρθουν στο ΚΑΠΗ; Η απάντηση στην ερώτηση μας λιτή και περιεκτική! “Αν με ακούτε ελάτε! Σηκωθείτε από τις πολυθρόνες και τους καναπέδες και ελάτε στο ΚΑΠΗ!”
Αγνή Λάμπρου, ετών 81
Από την κα.Αγνή ζητήσαμε, να μοιραστεί μαζί μας την πιο δυνατή της ανάμνηση από το ΚΑΠΗ Τρίπολης. Το ταξίδι στη Νάουσα με την χορωδία του ΚΑΠΗ μας, να κερδίζει την πρώτη θέση σε διαγωνισμό και η εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη, ήταν οι πιο έντονα χαραγμένες στιγμές στο μυαλό και την καρδιά της.
“Άμα είσαι κλεισμένη μέσα στο σπίτι, δεν είσαι καλά. Μαλώνεις και με τον σύζυγο, γιατί σου φταίνε όλα!”, μας λέει στην συνέχεια και δεν χρειάζεται καν να ρωτήσουμε, τι ήταν αυτό που την έκανε να επιλέξει, να γίνει μέλος του ΚΑΠΗ.
Χριστίνα Μπενοπούλου, ετών 85
“Στο ΚΑΠΗ είμαι από την πρώτη ημέρα που άνοιξε”, μας λέει η κα.Χριστίνα στην αρχή της συζήτησης μας
“Γνωρίσαμε την Ελλάδα, που αν δεν υπήρχε το ΚΑΠΗ πολλοί από εμάς, δεν θα είχαμε πάει πουθενά…Ερχόμαστε εδώ, για να φύγουμε από τα σπίτια μας και την μελαγχολία. Εδώ ξεφεύγεις, βρίσκεις φίλους, μιλάς, ακούς τα προβλήματα των άλλων…λες τα δικά σου…”, μας είπε.
Όταν ρωτήσαμε για το προσωπικό και τις μεταξύ τους σχέσεις, μια φράση της κα.Χριστίνας ήταν αρκετή…”είναι σαν να πηγαίνουμε στα σπίτια των παιδιών μας!”.
Μαρία Πανοπούλου, ετών 85
Από την κυρία Μαρία θα κρατήσουμε τις ευχές της για το νέο έτος. “Υγεία παιδιά μου. Από την υγεία δεν έχουμε τίποτα άλλο…”, κάτι που θα πρέπει, να το βάλουμε πολύ καλά στο μυαλό μας!
Στέλιος Ρουμελιώτης, 84 ετών
Μπορεί, να μετράει τα λιγότερα χρόνια ως μέλος του ΚΑΠΗ, ο κ.Στέλιος όμως είχε πολλά και ενδιαφέροντα, να μοιραστεί μαζί μας.
Σερβιτόρος στα νιάτα του είχε κουραστεί – όπως μας είπε – να συναναστρέφεται με πολύ κόσμο. Όλα όμως άλλαξαν όταν αποφάσισε να πάει στο ΚΑΠΗ. “Περνάει ευχάριστα η ώρα!”, μας είπε.
Βασιλική Μπρούσαλη, 87 ετών
Η κα.Βασιλική μας ταξίδεψε στο μακρινό παρελθόν….τότε που το ΚΑΠΗ ήταν στην οδό Ναυπλίου.
“Αυτός που ίδρυσε το ΚΑΠΗ ήταν σοφός για εμένα”, μας είπε, ενώ τα δάχτυλα των χεριών της δεν έφταναν για να μετρήσει τις φιλίες, που έκανε όλα αυτά τα χρόνια μέσα στο ΚΑΠΗ.
Η κα.Βασιλική λατρεύει τα τραγούδια της Βέμπο και μοιράστηκε μαζί μας αναμνήσεις από βραδιές διασκέδασης από τα πρώτα κιόλας χρόνια λειτουργίας του ΚΑΠΗ.
Τέλος θελήσαμε, να μάθουμε, πως είναι τα πράγματα σήμερα. Το προσωπικό λοιπόν και ο νυν πρόεδρος του ΝΠΔΔ Ηλίας Κούρος, πέρασαν τις “εξετάσεις” της κα.Βασιλικής με… άριστα!
Γιάννης Πετσέλης, 70 ετών
Κλείνοντας τα 60 πρώτο του μέλημα, ήταν να γίνει μέλος του ΚΑΠΗ και από τότε για δέκα συναπτά έτη, δεν έχει σταματήσει ούτε ένα λεπτό να προσπαθεί, να ανακαλύψει νέες δραστηριότητες για τα μέλη. Ο λόγος για τον Γιάννη Πετσέλη!
Ανήσυχο πνεύμα ο κ.Γιάννης ήταν το πρόσωπο εκείνο, που δημιούργησε βιβλιοθήκη στο ΚΑΠΗ (με 2000 βιβλία), ομάδα χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή και διαδικτύου, βραδιά ελληνικού κινηματογράφου και βραδιά μουσικής.
“Είναι λίγο παρεξηγημένο το ΚΑΠΗ. Υπάρχει ακόμα το ταμπού και πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να έρθουν…”, μας είπε, καλώντας παράλληλα τους συμπολίτες μας, να αναθεωρήσουν και να σπεύσουν, να γίνουν μέλη αυτής της μεγάλης ομάδας!
Γεωργία Αναστασιάδη, υπεύθυνη του ΚΑΠΗ Τρίπολης
Από το 2014 η κα.Αναστασιάδη είναι η υπεύθυνη του ΚΑΠΗ Τρίπολης.
Αγαπά τον ρόλο, που της έχει δοθεί και αυτό είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Αρκεί μόνο κάποιος να την παρατηρήσει…πως κινείται στον χώρο, πως συνομιλεί με όλους τους ηλικιωμένους, αλλά και πως κάθεται πολλές φορές σκεπτική και σχεδιάζει πράγματα για το μέλλον!
Το ΚΑΠΗ απαριθμεί σήμερα 500 ενεργά μέλη και μπορεί ο covid να έβαλε φρένο σε κάποιες δράσεις, όμως η όρεξη των ανθρώπων αυτών για ζωή… παρέμεινε αμετάβλητη!
Τέλος με την κα.Αναστασιάδη μιλήσαμε και για το ΚΑΠΗ της Κερασίτσας, έναν χώρο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός. “Είπαμε με τον πρόεδρο να ξαναλειτουργήσει και το ανοίγουμε κάθε Πέμπτη. Λειτουργεί με μια νοσηλεύτρια και μια κοινωνική λειτουργό”, μας είπε.
“Ο άνθρωπος παραμένει ίδιος. Το σώμα γερνάει. Η ψυχή παραμένει παιδική”… με αυτή την φράση έκλεισε η συζήτηση μας.
Κλείνοντας το κομμάτι των συνεντεύξεων, είχε έρθει η ώρα για την περιήγηση μας στον χώρο…
Ξέραμε ότι θα ανακαλύπταμε μικρούς θησαυρούς, αντικείμενα και φωτογραφίες, που θα είχαν μια ξεχωριστή ιστορία, να μας αποκαλύψουν…
Το βλέμμα μας έπεσε αρχικά στα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, που όπως μάθαμε, ήταν χειροποίητα από τα μέλη του ΚΑΠΗ. Στολίδια που έφτιαξαν με την…καρδιά τους, για το δεύτερο σπίτι τους, όπως συνηθίζουν να το αποκαλούν!
Η κα.Χρυσάνθη μας είχε ετοιμάσει μια έκπληξη… ήθελε να μας ταξιδέψει στο παρελθόν μέσα από…ντοκουμέντα!
Φωτογραφίες απλωμένες επιμελώς πάνω στο τραπέζι, είχαν μια ξεχωριστή ιστορία να μας “πουν”!
Λίγο πιο πέρα μόλις είχε τελειώσει ένα παιχνίδι! Οι πόντοι προσεκτικά γραμμένοι σε ένα σημειωματάριο, ένα κομπολόι ξεχασμένο στο τραπέζι και νικητές και χαμένοι καθισμένοι λίγο παραπέρα, να σχολιάζουν θέματα της επικαιρότητας…
Ο χρόνος έμοιαζε να έχει παγώσει μέσα στο ΚΑΠΗ. Κοιτώντας το ρολόι στον τοίχο, η πρώτη σκέψη που ήρθε στο μυαλό μας – μετά και από την συναναστροφή μας με αυτούς τους ανθρώπους, που ετοιμάζονται, να γράψουν τον δικό τους σπουδαίο επίλογο στο βιβλίο της ζωής τους – είναι πως…”όταν σταματάμε να κυνηγάμε τον χρόνο, αρχίζει η ζωή!”
Πριν πούμε “εις το επανιδείν” είχε έρθει η ώρα για μια αναμνηστική φωτογραφία με όλους εκείνους, που μας άνοιξαν τις πόρτες του “σπιτιού” τους και μοιράστηκαν μαζί μας τις δικές τους ιστορίες.
Εις το επανιδείν λοιπόν…
ΚΕΙΜΕΝΟ: Τόνια Μεγρέμη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ – ΒΙΝΤΕΟ: Φώτης Αλεξόπουλος
