Εν έτη 2014 και σε μια μετεκλογική περίοδος, η τοπική κοινωνία μας, μαθαίνει πώς γίνεται η εφαρμογή της Δημοκρατίας. Και στις μέρες μας που γιορτάζουμε την Αποκατάστασή της, είναι πιο επίκαιρη αυτή μου η τοποθέτηση και ο προβληματισμός.
Αυτό το διάστημα ολόκληρος ο Δήμος μας, έχει μπει σε μία απέραντη και απεριόριστη «ενστασιολογία». Η οποία αυτομάτως παραπέμπει σε μια «εκλογολογία». Όλοι μας, θέλουμε δεν θέλουμε γινόμαστε νομικοί, δικαστές, κατήγοροι, κατηγορούμενοι. Οι πληροφορίες και οι απόψεις, μπερδεμένες και συγκεχυμένες. Άλλοι από σκοπιμότητα, άλλοι από αγαθότητα, διασπείρουν ότι γνωρίζουν το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας. Χωρίς να περιμένουμε να αποφανθεί η Δικαιοσύνη, που κατά την ταπεινή μου γνώμη, κακώς φτάσαμε εκεί. Κακώς, γιατί η βούληση και η θέληση της λαϊκής ετυμηγορίας, δεν μπορεί, δε γίνεται και δεν πρέπει να προσβάλλεται και να διασύρεται με αυτό τον βάναυσο τρόπο.
Όμως έγινε. Είναι γεγονός αυτό, κάτι που δεν αλλάζει. Το στενάχωρο και το λυπηρό είναι το από εδώ και πέρα. Είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει συναίσθηση του κινδύνου που απορρέει από αυτή την κατάσταση. Δεν μπορεί σε μια εποχή που η πολιτική και ότι εντάσσεται σε αυτή (συμπεριλαμβανομένου και η Τοπική Αυτοδιοίκηση), να έχει γίνει παρεξηγήσιμη έννοια και πράξη. Να θεωρούνται οι λειτουργοί αυτής, ότι χείριστο για την κοινωνία, και εμείς να συμπληρώνουμε ερεθίσματα και πράξεις έτσι ώστε αυτό να εδραιωθεί στη συνείδηση του απλού πολίτη. Δε γίνεται να προσπαθούμε να σβήσουμε τη φωτιά με οινόπνευμα.
Εγώ΄, ως ένας από τους τελευταίους τροχούς της αμάξης, νιώθω υπερβολικά απογοητευμένος, στεναχωρημένος αλλά και εξοργισμένος. Δεν μπορούμε μια γιορτή της Δημοκρατίας , που αποτελεί η εκλογική διαδικασία, να την μετατρέψουμε σε τσίρκο. Δεν έχουμε το δικαίωμα ως λειτουργοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να σπιλώνουμε το θεσμό με αυτό τον βάναυσο τρόπο.
Γι’ αυτό λοιπόν, κάνω θερμή παράκληση και έκκληση, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, σε όλους τους εμπλεκόμενους, να ρίξουμε τους τόνους. Να αποκαταστήσουμε την εικόνα μας στην κοινωνία, που αυτή τη στιγμή είναι χιλιοτραυματισμένη και διασυρμένη. Να μη δώσουμε άλλοθι στον απλό πολίτη να γυρίσει την ήδη μισογυρισμένη του πλάτη στις διαδικασίες και στους θεσμούς. Ας καταλάβουμε επιτέλους, ότι είμαστε μόνο υπηρέτες του λαού και τίποτα παραπάνω. Είμαστε αναλώσιμοι.
Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίσουμε σε συσπείρωση της κοινωνίας μας, του Δήμου μας, του Κράτους μας. Μόνο έτσι μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση και να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο.
Σωτήρης Παπαδημητρίου
