«ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΕΜΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ»
Η εορτή των Χριστουγέννων αποτελεί τη σημαντικότερη από τις ακίνητες Εορτές της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αποτελεί το Κοσμοσωτήριο Γεγονός που τέμνει την Ιστορία σε Προ και Μετά Χριστόν, αλλά και τη Διαθήκη του Κυρίου μας σε Παλαιά και Καινή. Κεντρικό σημείο αναφοράς και των δύο η Χριστού Γέννησις.
Για τα μέλη των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων, στις οποίες ανήκαν και οι Ευαγγελιστές, η χριστολογική ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης ήταν αυτονόητη. Αυτό σημαίνει πως το κέντρο της, για τους χριστιανούς συγγραφείς, είναι ο Ιησούς Χριστός, ενώ ο σκοπός των συντακτών της ήταν να τονίσουν την προετοιμασία της ανθρωπότητας για να τον υποδεχτεί.
Η θεοπτική θεολογία των Χριστουγέννων αποτυπώνεται με ακρίβεια στο παρακάτω απόσπασμα, από σχετικό Λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου, σε νεοελληνική απόδοση:
«Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω… Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς… Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!…Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αλλά γεννιέται ως Θεός ».
Με την ενανθρώπηση και τη γέννησή Του ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός πραγματοποιεί το σκοπό της πλάσεως του ανθρώπου, την εμφάνιση του Θεανθρώπου στην Ιστορία. Την ένωση του κτιστού πλάσματος με τον Άκτιστο Πλάστη. Ο σκοπός της ενανθρωπήσεως είναι η θέωση του ανθρώπου. «Άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων). «Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (Μ. Αθανάσιος).
Η σάρκωση και γέννηση του Θεανθρώπου είναι σκάνδαλο για την ανθρώπινη σοφία, που αυτοκαταργούμενη και αυτοαναιρούμενη σπεύδει να χαρακτηρίσει «μωρία» το μυστήριο του Χριστού, που κορυφώνεται στον σταυρικό του θάνατο (Α’ Κορ. 1,23). Είναι δυνατόν ο Θεός να φθάσει σε τέτοιο βαθμό αγάπης για τον άνθρωπο-δημιούργημά του, ώστε να γεννηθεί μέσα σ’ ένα σπήλαιο; Αυτό είναι το σκάνδαλο για τους «σοφούς» του κόσμου, οι οποίοι δεν μπορούν να δεχθούν το μυστήριο της Θείας Ανιδιοτέλειας;
Ο άγιος Γρηγόριος, ο κατεξοχήν Θεολόγος της Εκκλησίας μας, προσφέρει την ασφαλή δυνατότητα ορθής προσέγγισης των Χριστουγέννων, μέσα από τον Αγιοπνευματικό Του λόγο:
«Τοίνυν εορτάζομεν μη πανηγυρικώς, αλλά θεϊκώς.
Μη κοσμικώς, αλλά υπερκοσμίως.
Μη τα ημέτερα, αλλά τα του ημετέρου, μάλλον δε τα του Δεσπότου.
Μη τα της ασθενείας, αλλά τα της ιατρείας.
Μη τα της πλάσεως, αλλά τα της αναπλάσεως».
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, κι εμείς να βιώσουμε αυθεντικά τα εφετινά Χριστούγεννα, μέσα σε μια δοκιμαζόμενη ανθρώπινη κοινωνία, που αναζητά και ελπίζει στον Γεννηθέντα Κύριο της Δόξης.
