Ένα βιβλίο με αστυνομική πλοκή και δράση, που υμνεί την γυναίκα, τον έρωτα, την αγάπη και στηλιτεύει κάθε προσπάθεια κακοποίησης τους, παρουσιάστηκε το βράδυ της Δευτέρας 31 Οκτωβρίου, στο χώρο του Μεγάλου Καφενείου της Τρίπολης.
Το βιβλίο παρουσίασε ο Διονύσης Φραγκούλης και ο ίδιος ο συγγραφέας Νίκος Δεληβοριάς, ενώ αποσπάσματα διάβασε η Φιλόλογος-Ηθοποιός Αντωνία Γιαννούλη.
Ξεχωριστή η μουσική επένδυση από την πιανίστρια Μαρία Εικοσιπένταρχου, ενώ υπήρξε και βιωματική διεργασία με συντονίστρια την κοινωνιολόγο και σύμβουλο ψυχικής υγείας Αναστασία Μπεντεβή.
“Το ξόρκι της Μεριντιάνα” κυκλοφορεία από τις εκδόσεις Αγγελάκη, ενώ η εκδήλωση παρουσίασης διοργανώθηκε από το Φιλοτεχνικό Όμιλο Τρίπολης.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ένα μεσαιωνικό βιβλίο που κρύβει ένα ξόρκι δύναμης και εξουσίας φτάνει στην Αθήνα με παραλήπτη έναν παλαιοβιβλιοπώλη. Και τότε ξεκινά η μάχη εκείνων που επιζητούν τη δύναμη και την εξουσία. Στη διάρκεια αυτής της μάχης ο παραλήπτης και ο κομιστής δολοφονούνται, ενώ δύο γυναίκες κακοποιούνται βάναυσα. Κι από δω ξεκινά ο αγώνας για τη λευτεριά. Δεν είναι η αστυνομία που βρίσκει και τιμωρεί τους ενόχους. Είναι οι ίδιες οι γυναίκες που αναλαμβάνουν τον ρόλο του τιμωρού. Οι γυναίκες που κατηγορούνται από την εποχή του Μεσαίωνα για συνεργασία με τον Σατανά ξεσηκώνονται με επικεφαλής τον Σατανά και τιμωρούν τους δολοφόνους. Δεν είναι όμως αυτός ο αρχηγός τους. Δεν υπακούν σ’ αυτόν. Υπακούν μόνο στον Έρωτα, που, όπως μαθαίνουμε από τη Μυθολογία μας, είναι αυτός που δημιούργησε τον κόσμο. Και οι γυναίκες έχουν να φτιάξουν έναν νέο κόσμο.
Μόλις άνοιξε την πόρτα, το δωμάτιο γέμισε φως.
Εκείνος είναι καθισμένος, ως συνήθως, πλάι στο κρεβάτι κι έχει στα χέρια του τα χαρτιά Ταρώ. Μόλις τη βλέπει, τα αφήνει να πέσουν. Δεν τη ρωτά πού ήταν. Δεν μιλά. Περιμένει. Εκείνη γδύνεται και ξαπλώνει στο κρεβάτι. Δεν χορταίνει να την κοιτάζει. Γυμνή είναι εκτυφλωτική. Το μυαλό του έχει γεμίσει από την παρουσία της. Είναι και πάλι εκεί. Μαζί του. Δεν τον ενδιέφερε πού ήταν. Τώρα είναι εκεί. Μαζί του. Σηκώνεται, ξαπλώνει δίπλα της και την παίρνει αγκαλιά. Την κρατά σαν να κρατά κάτι πολύ εύθραυστο. Σαν να φοβάται μην την πονέσει. Εκείνη το καταλαβαίνει και τον αγκαλιάζει σφιχτά. Τον τραβά επάνω της. Τον φιλά.
Από το παράθυρο μπαίνει το φως των αστεριών. Απλώνεται πάνω τους. Σαν να τους ντύνει με φως. […]
Το μυαλό και των δύο έχει αδειάσει από σκέψεις. Ένας άντρας και μια γυναίκα στο κρεβάτι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Δεν χρειάζεται να σκεφτούν. Δεν χρειάζεται να πουν τίποτα. Τον λόγο έχει τώρα η φύση.[…] Γλυκόλογα κυλούν από τα χείλη τους. Σαν να κυλά ένα φως. Να γεμίζει το σύμπαν. Να περνά από τον έναν στον άλλο. Σαν να αδειάζει ένα κανάτι και να γεμίζει ένα άλλο. Αισθήματα. Γεύσεις. Οσμές. Τα θέλουν όλα. Τα μάτια δεν χορταίνουν. Τα χέρια ακούραστα. Τα χείλη άπληστα. Οι κινήσεις διαγράφουν κύκλους. Το άπειρο. Σαν ένα υπέροχο οχτώ πλαγιαστό. Σαν ένα κανάτι… […]
Έρωτα εσύ, με περισσή όταν λαβώνεις δύναμη.
Μα εκείνος δεν αισθάνεται λαβωμένος. Αισθάνεται ολοκληρωμένος. Αισθάνεται άντρας. Άνθρωπος.
* Το φως των αστεριών* Απόσπασμα από το βιβλίο «Το ξόρκι της Μεριντιάνα»
Δείτε φωτογραφίες και βίντεο με αποσπάσματα από την παρουσίαση και τη συνέντευξη του συγγραφέα Νίκου Δεληβοριά στη Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης.
