Γράφει ο Φώτης Αλεξόπουλος
Η χρονιά του ΣΕΦΑ Αρκαδικού και συγκεκριμένα το 2014, ολοκληρώθηκε «με το δεξί» μετά το «διπλό» που κατέκτησε η ομάδα στην Θεσαλονίκη επί του Ηρακλή και πλέον έρχονται οι διακοπές των «Χριστουγέννων» και η αποφόρτιση των παικτών και ανθρώπων της ανδρικής ομάδας από την φετινή προσπάθεια ως τώρα στην Α2. Κι αυτή δεν θα μπορούσε να είναι η καλύτερη στιγμή για μία ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον προπονητή της φετινής ομάδας του ΣΕΦΑ, Γιάννη Καστρίτη.
Ο νεαρός Αρκάς τεχνικός βρέθηκε στο στούντιο της Δημοτικής ραδιοφωνίας Τρίπολης το απόγευμα της Παρασκευής, καλεσμένος της «Μικτής Ζώνης» και των Φώτη Αλεξόπουλο και Θοδωρή Τσούτσο και μίλησε για την φετινή προσπάθεια των «κυανόλευκων», την φετινή Α2, τον τοπικό χώρο του μπάσκετ και αρκετά άλλα θέματα που έχει να κάνει με την πορτοκαλί μπάλα! Τα όσα είπε σημαντικά και ενδιαφέροντα και είχαν ως εξής:
Αναφορικά μ’ έναν σύντομο απολογισμό για την έως τώρα πορεία της ομάδας στην Α2: «Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πράγματα ήταν έτσι όπως τα περιμέναμε και τα συζητούσαμε. Μέχρι στιγμής το πρωτάθλημα έχει αποδειχθεί πολύ δύσκολο και δεν μιλάμε για προβλέψεις αλλά την πραγματικότητα. Στην κακή σου μέρα και δυστυχώς έχει συμβεί και μ’ εμάς αυτό φέτος, θα χάσεις ανεξάρτητα με το ποιος είναι ο αντίπαλος. Ειδικά σε εκτός έδρας παιχνίδι. Είναι σίγουρο και πάλι φαίνεται και επιβεβαιώνεται ότι είναι ένα πρωτάθλημα μακρύ και ο στόχος είτε για παραμονή, είτε για άνοδο δεν θα κριθεί νωρίς. Είναι σίγουρο αυτό. Οπότε λεπτομέρειες είναι αυτές που θα κάνουν τη διαφορά και χρειάζεται υπομονή, γερό στομάχι από όλους και επιμονή στη δουλειά καθημερινά».
Σχετικά με το τι ήταν αυτό που έλειπε από την ομάδα έως τώρα στα έως τώρα επίσημα παιχνίδια πρωταθλήματος: «Πραγματικά πιστεύω ότι η πορεία της ομάδας και οι εμφανίσεις, εκτός από μία εξαίρεση ίσως, ότι ακολουθούν τη φυσιολογική πορεία για μένα και για όλους όσους είμαστε στην ομάδα. Είμαστε μια καινούργια ομάδα με δέκα καινούργια παιδιά. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν παίξει ξανά στην Α2. Όπως ο Νίκος Χατζής και Άκης Καλλινικίδης ήρθαν από την Α1. Πολλοί από τους νεαρούς μας παίκτες ήρθαν από χαμηλότερες κατηγορίες, οπότε καταλαβαίνετε ότι απαιτείται και χρόνια για να δέσει μια καινούργια ομάδα και για να γνωρίσουν την κατηγορία παιδιά που δεν έχουν αγωνιστεί. Οπότε είπαμε ότι θα είμαστε μέρα με τη μέρα καλύτεροι όπως και έγινε. Αυτό οφείλεται στα παιδιά αφού καθημερινά δουλεύουν στο γήπεδο καθημερινά. Με φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων φτάσαμε με τον Εθνικό στην κορυφή της απόδοσής μας. Αυτό που μας εξέπληξε δυσάρεστα ήταν η απόδοσή μας στη Βέροια. Μόνο αυτό κατ’ εμένα ήταν η «κακή παρένθεση», γιατί ήμασταν πολύ άστοχοι και χάσαμε πολλά σουτ. Υπήρχε κούραση αν και δεν πρέπει να μείνουμε σε δικαιολογίες. Γιατί στο τέλος δεν μετρούν οι δικαιολογίες αλλά οι βαθμοί. Εν τέλει τελείωσε η χρονιά με μία πολύ καλή νίκη στον Ηρακλή και συνεχίζουμε από το σημείο που σταματήσαμε. Καλύτερα και καλύτερα».
Σχετικά με το αν ο στόχος παραμένει η άνοδος στην Α1 ακόμη και σήμερα: «Ο στόχος μας πλέον και έχοντας δει όλες τις ομάδες και βλέποντας την ομάδα μας μέσα από αυτό το πρωτάθλημα και έχοντας τεράστια εμπιστοσύνη και στους παίκτες, όσο και στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας βλέποντας ότι όλα κυλούν ομαλά, ο Θεός να μας έχει καλά, ο στόχος παραμένει ο ίδιος και είναι η άνοδος».
Στο ποια ήταν η ήττα που τον πείραξε ενδεχομένως περισσότερο από τις υπόλοιπες μέχρι τώρα στο φετινό πρωτάθλημα: «Η αλήθεια είναι ότι μετά από κάθε ήττα το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα σκέφτεσαι και λες γιατί να χάσω και μακάρι να μπορούσαμε να παίξουμε τώρα αμέσως το παιχνίδι. Με τα χρόνια και με τον καιρό έχουμε μάθει ότι οι ήττες είναι μέσα στο πρόγραμμα και αν τις διαχειριστείς σωστά βγαίνουν σε καλό. Υπό αυτή την έννοια αμέσως μετά από κάθε παιχνίδι ξεκινούσαμε και ετοιμάζαμε το επόμενο, κοιτάζαμε τα λάθη μας και δεν υπήρχε ο χρόνος να σταθούμε σε κάποια ήττα. Αν τώρα με ρωτάτε και πρέπει οπωσδήποτε να σας πω κάτι είναι το παιχνίδι με τη Βέροια που δεν περίμενε κανείς μας αυτό το αποτέλεσμα.
Για όσους δεν είδαν το παιχνίδι αυτό δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν κακή εμφάνιση. Δεν έχουμε κανένα παράπονο από τα παιδιά. Ειδικά στην άμυνα σε εκείνο το παιχνίδι έδωσαν το καλύτερό τους εαυτό. Μία εξήγηση που θα μπορούσε να δοθεί είναι ότι η μεγάλη θέληση για τη νίκη και η μεγάλη ένταση και ενέργεια που βγάζαμε στην άμυνά μας, μας κόστισε την ισορροπία μας και το καθαρό μυαλό στην επίθεση, σε ελεύθερα σουτ και από εκεί και πέρα ότι έγινε, έγινε».
Αναφορικά με το ποιες πιστεύει ότι είναι οι ομάδες που θα διεκδικήσουν την άνοδο: «Όπως σας είπα ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να προβλέψουμε κάτι είναι παρακινδυνευμένη. Ακόμη και τώρα νομίζω ότι δεν έχουν αλλάξει οι ομάδες. Το Λαύριο είναι στην κορυφή. Η Καβάλα που περιμέναμε ότι θα είναι καλά όντως είναι ψηλά. Ο Εθνικός, το Ψυχικό, ο Αρκαδικός και η Λευκάδα, είμαστε έξι ομάδες που είμαστε πολύ κοντά. Η πολύ ευχάριστη έκπληξη ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το Λαύριο που μπήκε σφήνα στο γκουπ των πρωτοπόρων και κρατιέται στην κορυφή».
Σχετικά με το πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής: «Πιο έμπειροι και πιο παλιοί από μένα λένε ότι το πρωτάθλημα της Α2 λένε ότι είναι το καλύτερο πρωτάθλημα από τα υπόλοιπα όσον αφορά το μπάσκετ. Διαχρονικά αυτό αποδεικνύεται. Φέτος βλέπουμε πόσο αμφίρροπό είναι. Ο κόσμος παίζει ρόλο, γιατί έχουμε να κάνουμε με γειτονιές και επαρχία και ασχολείται πολύ περισσότερο. Βλέπουμε οικογένειες στο γήπεδο, γονείς και φίλους. Απ’ όλες τις απόψεις πιστεύω ότι είναι καλύτερο Το πρωτάθλημα αυτό είναι καλύτερο και για έναν αθλητή να μπει δυναμικά στο μπάσκετ πριν κάνει ίσως το μεγάλο άλμα!».
Στο αν είχε μια μοναδική επιλογή παίκτη, ποιον θα διάλεγε από την ομάδα του Συλλόγου Βετεράνων Καλαθοσφαιριστών Ελλάδος που αγωνίστηκε με τον Αρκαδικό την περασμένη Τετάρτη για φιλανθρωπικό σκοπό, για την ομάδα του αυτή τη στιγμή: «Δύσκολη επιλογή. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε κάποιος εύκολα να διαλέξει. Να διαλέξεις τον Κώστα Τσαρτσαρή και να μην διαλέξεις τον Δήμο Ντικούδη; Να μην διαλέξεις τον Μπάνε Πρέλεβιτς κάποια χρόνια νεότερο; Δύσκολη επιλογή…».
Σχετικά με τον Φιλανθρωπικό αγώνα της περασμένης Τετάρτης με την ομάδα Βετεράνων Καλαθοσφαιριστών Ελλάδος: «Ήταν βέβαια μια ξεχωριστή στιγμή. Ήταν εξαιρετική πρωτοβουλία. Να σταθούμε πραγματικά στην ουσία του εγχειρήματος που είναι ο φιλανθρωπικός σκοπός. Ήταν μία πολύ καλή διοργάνωση. Στέφθηκε από επιτυχία τουλάχιστον σε ότι είχε να κάνει με το φιλανθρωπικό του κομμάτι. Από εκεί και πέρα δεν το συζητάμε ότι στην επαρχία και ειδικά εδώ στην Τρίπολη, λίγες φορές είχαμε ή έχουμε την ευκαιρία να δούμε αθλητές τέτοιου επιπέδου, να έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν και να έχουν κερδίσει τόσα πολλά πράγματα και σε επίπεδο Εθνικής και σε συλλογικό επίπεδο».
Σχετικά με τους πιτσιρικάδες του Αρκαδικού Μάριο Τσέλλο και Βαγγέλη Σταματόπουλο και τις αγωνιστικές προοπτικές τους για τα επόμενα χρόνια: «Κοιτάξτε να δείτε… 100% είναι στο χέρι τους. Μακάρι τα ερεθίσματα που παίρνουν να τους εμπνεύσουν να συνεχίσουν τη σκληρή δουλειά. Γιατί πραγματικά τα ερεθίσματα που παίρνουν δεν είχαν την ευκαιρία να παίρνουν άλλα παιδιά στην πόλη μας τόσο σήμερα όσο κυρίως στο παρελθόν. Είτε το ερέθισμα λέγεται να μαρκάρω έστω και για λίγο τον Κώστα Τσαρτσαρή, ή να βρίσκονται μαζί στην ίδια ομάδα και να έχουν την τιμή και χαρά να συνεργάζονται με αυτά τα παιδιά που φέτος βρίσκονται στον Αρκαδικό, είτε με το να πατάνε παρκέ έστω και για λίγο σε αγώνες της Α2. Είναι ερεθίσματα και κίνητρα που πρέπει να εκμεταλλευτούν και να τα εξαργυρώσουν έτσι όπως ακριβώς πρέπει. Να δουλεύουν πάρα-πάρα πολύ και να προχωρήσουν κάποια στιγμή. Έχουν την ευκαιρία όποτε θέλουν να προπονηθούν και είναι καθαρά στο χέρι τους».
Στο αν η προπόνηση είναι ο βασικός τρόπος για να κερδίσει ένας παίκτης την εμπιστοσύνη του προπονητή: «Νομίζω ότι αυτό ντε φάκτο ισχύει και πάντα ήταν και είναι έτσι. Ας αφήσουμε έξω την εμπιστοσύνη του προπονητή… Η προπόνηση είναι ο ένας και μοναδικός τρόπος για να καταφέρει κάποιος να πιάσει το αγωνιστικό του ταβάνι».
Στο αν υπάρχουν ταλαντούχοι παίκτες στο τοπικό μπάσκετ που τα επόμενα χρόνια με ανάλογη δουλειά, θα μπορέσουν να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο με τον Αρκαδικό: «Σίγουρα ταλέντα υπάρχουν σε κάθε φουρνιά και σε πολλές περιοχές. Ειδικά για το μπάσκετ γνωρίζουμε ότι ταιριάζει πάρα πολύ στον Έλληνα. Τα παιδιά βέβαια όχι τόσο νωρίς όσο στο ποδόσφαιρο αλλά από νωρίς όμως ασχολούνται με το μπάσκετ. Εγώ από τις λίγες φορές που θα πω ότι είμαι απόλυτος και 100% σίγουρος είναι ότι το πιο σημαντικό είναι η προπόνηση. Πρέπει πραγματικά να το αγαπάνε τα παιδιά και να διαχειρίζονται πολύ σωστά καταστάσεις που τους παρουσιάζονται. Πλέον ειδικά για τις μικρότερες ηλικίες και για τους νεαρούς τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο και είναι πιο δύσκολες οι καταστάσεις. Περισσότερες υποχρεώσεις με το σχολείο, αλλά από την άλλη και οι νεαροί πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, αφού στις ελεύθερες ώρες τους προτιμούν τον καφέ, παρά την προπόνηση».
Σχετικά με το αν χαλάλιζε την άνοδο του Αρκαδικού στην Α1 προκειμένου να δει σε λίγα χρόνια 2-3 παιδιά του Αρκαδικού να παίζουν σε λίγα χρόνια στην Εθνική ομάδα: «Κανένα δίλημμα πραγματικά. Μακροπρόθεσμα σίγουρα νομίζω ότι αξίζει και ίσως είναι ένα κόστος που θα πρέπει να «θυσιάσουν» κάποια στιγμή για έναν τέτοιο σκοπό. Η άνοδος μπορεί να μην έρθει τη μία χρονιά και να έρθει την άλλη. Βέβαια για να το προσδιορίσουμε με τις ιδιαιτερότητες του Αρκαδικού, ο Αρκαδικός δεν είναι μία ομάδα που καλώς ή κακώς έχει τη δυνατότητα κάθε χρόνο να ξοδεύει χρήματα πολλά για να διεκδικήσει μία άνοδο. Έχει να κάνει με τις συνθήκες που επικρατούν στην κάθε ομάδα. Οπότε εγώ θα επιλέξω την άνοδο με τον Αρκαδικό και μέσα από αυτό τα παιδιά να συνεχίσου τη σκληρή δουλειά και να έχουν μεγαλύτερο κίνητρο και μακάρι να τα δούμε στην Εθνική σε λίγα χρόνια».
Σχετικά με την πολύ καλή δουλειά που γίνεται στον Αρκαδικό και σε επίπεδο ακαδημιών τα τελευταία ειδικά χρόνια: «Όλοι μας στην ομάδα, είτε είναι η διοίκηση, είτε το προπονητικό staff, παρακολουθούμε την προσπάθεια που γίνεται στις ακαδημίες εδώ και χρόνια. Φέτος μπήκε ο στόχος του πρωταθλητισμού στην ομάδα μετά από πολύ καιρό. Έχουν περάσει χρόνια πιο πριν όπου τα πράγματα στο οικονομικό κομμάτι ήταν πολύ δύσκολα. Παρ’ όλα η διοίκηση λειτουργούσε με απίστευτη συνέπεια. Ο Αρκαδικός έχει την τύχη να έχει μία διοίκηση που αποτελείται από ανθρώπους που ξέρουν το άθλημα, αγαπούν την ομάδα και νωρίς συνειδητοποίησαν και κατάλαβαν ότι πρέπει να γίνει στροφή στις ακαδημίες. Πραγματικά έχουν οργανωθεί αυτές σε μεγάλο βαθμό και κάθε χρόνο οι συνθήκες είναι ακόμη καλύτερες.
Πρώτα απ’ όλα ξεκινάει από τη διοίκηση αυτή η οργάνωση. Μπορεί φέτος η ομάδα να είχε στόχο τον πρωταθλητισμό, αλλά ακόμη και φέτος σε καμία περίπτωση δεν παραβλέπεται η προσπάθεια και το έργο στις ακαδημίες. Με την ευκαιρία να πούμε ότι αύριο (σ.σ. Σάββατο 19/12) έχει ο σύλλογος τη γιορτή των ακαδημιών όπου με την παρουσία και της μεγάλης ομάδας, οι μικροί αθλητές θα έχουν την ευκαιρία να συναγωνιστούν μέσα από 3on3 αναμετρήσεις και διαγωνισμούς. Προσπαθούμε λοιπόν να λειτουργούμε σαν ένα ενιαίο κομμάτι.».
Αναφορικά με το τι επιπλέον θα έπρεπε να πράξουν τα ερασιτεχνικά σωματεία της περιοχής, προκειμένου να επιτρέψουν στην ανάδειξη ταλέντων που θα μπορούσαν να απασχολήσουν μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό όπως ο Αρκαδικός: «Η γνώμη μου είναι ότι η κατηγορίες, ξεκινώντας από το Α’ τοπικό, θα έπρεπε κλιμακωτά πάντα να είναι οι σταθμοί από τους οποίους θα έπρεπε να περάσει ένα παιδί μέχρι να φτάσει να παίζει στην Α2 και από εκεί να κάνει το επόμενο βήμα. Σίγουρα όλα τα παιδιά δεν είναι ικανά να γίνουν επαγγελματίες ή να πρωταγωνιστήσουν και γι’ αυτό αναφέρομαι κλιμακωτά. Στην περιοχή μας έχουμε αρχίσει σιγά-σιγά να το κάνουμε αυτό δίνοντας έμφαση στις ακαδημίες οι σύλλογοι, προκειμένου τα παιδιά να μεγαλώσουν μπασκετικά στην ομάδα, αποκτώντας τα εφόδια για να προχωρήσουν ανάλογα πάντα όσο το επιτρέπει η ικανότητα ή ο χρόνος του κάθε παιδιού. Αυτό που βλέπω και είναι το δυσάρεστο είναι ότι ειδικά στο τοπικό εξαιρώντας φυσικά κάποια σωματεία, το σύνηθες είναι να βλέπουμε ακόμη και τώρα να αγωνίζονται να παιδιά που έπαιζαν όταν έπαιζα μπάσκετ κι εγώ πριν 15 χρόνια. Περισσότερο αυτές τις κατηγορίες τις έχουμε κάνει «κατηγορίες των βετεράνων», παρά μια ευκαιρία σε παιδιά να παίξουν, να πάρουν το χρόνο και χώρο τους και να δείξουν τι αξίζουν. Φυσικά για να μην είμαι άδικος, που είπα ότι οι κατηγορίες αυτές είναι για τους βετεράνους, σίγουρα ψυχή έχουν και αυτοί και αποδεικνύεται η αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν μέσα από την ηλικία και τα χρόνια ενασχόλησής τους».
Σχετικά με την δική του μπασκετική καριέρα: «Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια που ακόμη κι εγώ δεν θυμάμαι. Σταμάτησα να αθλούμαι εξαιτίας ενός τραυματισμού στο γόνατο στα 22 χρόνια μου. Το πιο σημαντικό που θυμάμαι και κρατάω από όλη αυτή τη διαδρομή είναι η αγάπη για το μπάσκετ. Και είναι αυτό που κάνω ουσιαστικά από πολύ μικρό παιδί. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έφτασα σε κάποιο υψηλό επίπεδο να αγωνιστώ, αλλά παρ’ όλα αυτά αποδεικνύεται ότι όταν αγαπάς κάτι, έστω μετά από έναν άσχημο τραυματισμό βρίσκεις διέξοδο να το υπηρετήσεις με άλλο τρόπο. Σημασία είναι να αγαπάς και να δίνεσαι ολοκληρωτικά σ’ αυτό που κάνεις».
Αναφορικά με τις δικές του προπονητικές φιλοδοξίες: «Πραγματικά δεν είναι κλισέ. Δεν είναι υψηλότεροι από την επόμενη μέρα. Από την επόμενη προπόνηση αν θέλετε… Πραγματικά με θεωρώ ευλογημένο και έχω την χαρά και την τιμή να περιβάλλομαι από εκπληκτικούς ανθρώπους στο χώρο. Είτε έχει να κάνει με τη διοίκηση. Είτε με τον συνεργάτη μου Μπάμπη Αλεξόπουλο. Είτε με τους φυσιοθεραπευτές μας και όλο το τιμ. Αλλά ακόμη μεγαλύτερη χαρά και ευλογία είναι όχι μόνο φέτος, αλλά και όλα τα χρόνια, να συνεργαζόμαστε με παιδιά που κάθε μέρα μαθαίνουμε από αυτούς. Οπότε οι στόχοι μας είναι κάθε μέρα να γινόμαστε και καλύτεροι, να μαθαίνουμε κάτι περισσότερο και όσο μπορούμε να βοηθάμε κι εμείς όσο μπορούμε».
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη:
Α μέρος
Β μέρος
