ΠΛΕΟΝΑΖΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΙΣΜΟΣ
Ας αφήσουμε το πλεονάζον προσωπικό του Δημοσίου, που οδηγείται στο ικρίωμα της εργασιακής εφεδρείας, και ας αναλογιστούμε τι συμβαίνει με το μεσσιανικό παραγοντισμό των διαφόρων ομάδων επιρροής στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα, οι οποίες ξεφυτρώνουν ακόμη και τώρα σαν τα μανιτάρια στην αγορά του δημοσίου βίου. Αν γίνει μια εμπεριστατωμένη χαρτογράφηση στην Ελλάδα των «κρατικοδίαιτων» ή «ιδιωτικοδιαίτων» Ιδρυμάτων, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, Ομίλων Πολιτικού Προβληματισμού, Κινήσεων Πολιτών, Ινστιτούτων και φορέων πάσης φύσεως, είναι βέβαιο ότι θα επιβεβαιωθεί η ρήση ότι εννέα στους δέκα Έλληνες θα γυρίσουν αν ακούσουν τη λέξη: «Πρόεδρε».
Με αυτή την κατακερματισμένη σε μαγαζάκια κοινωνία του παραγοντισμού, που συνήθως έχει ως απαστράπτουσα μαρκίζα τον ιεραποστολικό τίτλο «ενεργοί πολίτες», δεν έχει ασχοληθεί μέχρι σήμερα κανένας αξιόπιστος κριτής, για να αποτιμήσει τη συνεισφορά της στη χώρα.
Όλοι αυτοί οι «ευεργετικοί» πολίτες, που διεκδικούν ρόλο στα κοινά, ο καθένας από διαφορετικό μετερίζι και με άλλη φυσικά επιδίωξη στο παιχνίδι της δημιουργικής σκοπιμότητας, ποτέ δεν αξιολογήθηκαν για το έργο τους και ποτέ δεν ελέγχθηκαν για τα οικονομικά τους – τουλάχιστον να απολαμβάνουν το τεκμήριο της μη υποψίας σε επίπεδο διαφάνειας.
Το «μη κερδοσκοπικό» ή το μη κυβερνητικό ή το μη κρατικό είναι καμιά φορά πιο διεφθαρμένο από το επισήμως δεδηλωμένο με αντίθετο χαρακτήρα υπόστασης και λειτουργίας. Διότι εάν κάποιοι εκ των δημιουργών αυτών των «ομάδων» έχουν διατελέσει αξιωματούχοι σε δημόσια πόστα και τώρα παραγοντίζουν ιδιωτεύοντας με χορηγούς εταιρείες που ευνόησαν στο παρελθόν, τότε υπάρχει ένα ζήτημα ηθικής τάξεως. Κακά τα ψέματα, στην Ελλάδα μπορεί να μην έχουμε ανεπτυγμένη ιδιωτική οικονομία και να στηλιτεύουμε το κράτος ως κακό επιχειρηματία, αλλά έχουμε ιδιώτες που είναι κράτος εν κράτει στο δημόσιο κορβανά.
Συντάκτης: Γιώργος Κατσίγιαννης
